Востраў слёз: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Новая старонка: ''''Востраў слёз''', Востраў Мужнасці і Смутку - мемарыял, прысвечаны беларускім воінам-інтэрн...' |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
'''Востраў слёз''', Востраў Мужнасці і Смутку |
'''Востраў слёз''', Востраў Мужнасці і Смутку — мемарыял, прысвечаны беларускім воінам-інтэрнацыяналістам, што загінуллі у [[Афганістан]]е ў 1979-1989 гг. |
||
Комплекс размешчаны на штучным востраве на [[Рака Свіслач|рацэ Свіслач]], у самым цэнтры Старога Мінска, побач з [[Траецкае прадмесце|Траецкім прадмесцем]]. Будаўніцтва было пачата яшчэ ў 1988 годзе, калі Афганская вайна яшчэ не скончылася. Цалкам комплекс быў адкрыты [[3 жніўня]] [[1996]]. У аснову абрысаў Храма пакладзены першапачатковы аблічча Храма Ефрасінні Полацкай, такі, якім ён быў у XI стагоддзі. |
Комплекс размешчаны на штучным востраве на [[Рака Свіслач|рацэ Свіслач]], у самым цэнтры Старога Мінска, побач з [[Траецкае прадмесце|Траецкім прадмесцем]]. Будаўніцтва было пачата яшчэ ў 1988 годзе, калі Афганская вайна яшчэ не скончылася. Цалкам комплекс быў адкрыты [[3 жніўня]] [[1996]]. У аснову абрысаў Храма пакладзены першапачатковы аблічча Храма Ефрасінні Полацкай, такі, якім ён быў у XI стагоддзі. |
||
Радок 12: | Радок 12: | ||
[[ru:Остров слёз]] |
[[ru:Остров слёз]] |
||
[[uk:Острів сліз]] |
Версія ад 15:56, 13 кастрычніка 2010
Востраў слёз, Востраў Мужнасці і Смутку — мемарыял, прысвечаны беларускім воінам-інтэрнацыяналістам, што загінуллі у Афганістане ў 1979-1989 гг.
Комплекс размешчаны на штучным востраве на рацэ Свіслач, у самым цэнтры Старога Мінска, побач з Траецкім прадмесцем. Будаўніцтва было пачата яшчэ ў 1988 годзе, калі Афганская вайна яшчэ не скончылася. Цалкам комплекс быў адкрыты 3 жніўня 1996. У аснову абрысаў Храма пакладзены першапачатковы аблічча Храма Ефрасінні Полацкай, такі, якім ён быў у XI стагоддзі.
Патрапіць на востраў можна па перакідным арачным мастку. Адразу на ўваходзе наведвальнікаў сустракае бронзавая абраз Божай Маці - ікона, ўмураваная ў камень. На гэтым камені - тэкст па-беларуску: «сынам, якія загінулі ў Афганістане, узведзены гэты храм ...» І далей радкі - «Каб зла не было ні на сваёй, ні на чужой зямлі ...»
У складзе мемарыяла вылучаецца невялікая капліца, на сценах якой напісаныя імёны ўсіх беларусаў, якія загінулі ў Афганістане. На сценах ўнутры капліцы 771 імя загінулага ваяра - афганца. Гэта беларусы, ураджэнцы рэспублікі, і тыя, хто пахаваны на беларускай зямлі.
Таксама на востраве размяшчаюцца скульптура маленькага анёла, які плача і велізарныя камяні з высечанымі на кожным з іх назвамі афганскіх правінцый, дзе вялі баі савецкія падраздзяленні.