Барбарыс: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
больш не распазнаецца як ізаляваны артыкул, removed: {{ізаляваны артыкул|сірата1}} |
Louperibot (размовы | уклад) др робат Дадаем: nv:Shashdą́ą́ʼ |
||
Радок 1: | Радок 1: | ||
[[Выява:Illustration Berberis vulgaris0.jpg|thumb|200px|Барбарыс звычайны<br/>''Berberis vulgaris'']] |
[[Выява:Illustration Berberis vulgaris0.jpg|thumb|200px|Барбарыс звычайны<br/>''Berberis vulgaris'']] |
||
Радок 35: | Радок 34: | ||
[[nl:Berberis]] |
[[nl:Berberis]] |
||
[[no:Berberis]] |
[[no:Berberis]] |
||
[[nv:Shashdą́ą́ʼ]] |
|||
[[pam:Berberis]] |
[[pam:Berberis]] |
||
[[pl:Berberys]] |
[[pl:Berberys]] |
Версія ад 12:36, 15 кастрычніка 2010
Барбары́с (па-лацінску: Berberis) — род кветкавых раслін сямейства барбарысавых.
У Беларусі дзікарослы барбарыс звычайны (Berberis vulgaris), расце на схілах у далінах рэк, на ўзлесках, у светлых лясах і хмызняках). Лістападны калючы куст вышынёй да 2 м з рабрыстымі прамастойнымі або дугападобнымі парасткамі. Кветкі жоўтыя, духмяныя, у павіслых гронках. Плады ягадападобныя, ярка-чырвоныя, падоўжаныя, сабраныя ў гронкі, збіраюць у верасні – кастрычніку. Народныя назвы кіслец, кіслянка — плады маюць вельмі кіслы смак. Багатыя вітамінамі C (до 53 мг%) і K, цукрамі (да 7 %), кіслотамі (яблычнай, лімоннай, вінна-кіслай — да 7,5 %). Таксама ўтрымліваюць флаваноіды, дубільныя рэчывы, пектыны, крыху алкалоідаў.
Раней барбарыс шырока выкарыстоўваўся ў беларускай шляхецкай кулінарыі. Яго сушылі, гатавалі варэнне (гронкамі ці асобнымі ягадамі) ў цукры і ў мёдзе, жэле. Салёны барбарыс нарыхтоўвалі позняй восенню і ўжывалі потым як гарнір, а таксама гатавалі з яго пікулі і салаты. У сусветнай кулінарыі найбольш вядомыя жэле, мармелады і джэмы з барбарысу (асабліва славутыя ў Францыі), кісялі, наліўкі і лікёры; выкарыстоўваецца таксама і лісце барбарысу, якое надаецца на салаты. На Каўказе з барбарысу гатуюць вострыя прыправы да мясных страў. У карэйскай і японскай кулінарыі папулярны блізкі сваяк барбарысу звычайнага, Berberis thunbergii.
Крыніцы
- Белы А. Барбарыс // Праект «Наша ежа»