Касцёл Найсвяцейшай Дзевы Марыі і кляштар францысканцаў (Ашмяны): Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
Няма тлумачэння праўкі
Няма тлумачэння праўкі
Радок 1: Радок 1:
'''Францішканскі касцёл і кляштар Найсвяцейшай Панны Марыі ў Старой Ашмяне''' з'явіліся на мяжы [[14 ст.|14]] і [[15 ст.]]. Першая згадка, якая з пэўнасцю звязаная з храмам у Старой Ашмяне, адносіцца да [[1407]] г., калі [[Войцех Манівід]] запісаў яму падданых у вёсцы Мірклішкі<ref> Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej / Codex diplomaticus ecclesiae cathedralis necnon Dioeceseos Vilnensis. T. 1, Krakow, 1948. Дакумент №46</ref>. Захаваўся таксама дакумент [[1497]] г., якім пэўны Юрый Яновіч запісвае фундуш «да Блаславёнай Панны ў Старой Ашмяне да канвента братоў ордэну святога Францыска»<ref>Ibid., Дакумент №448</ref>. Такім чынам згадкі ў літаратуры, пачынаючы з 19 ст., што кляштар заснаваны ў [[1505|1505 г.]] [[Аляксандр Ягелончык|Аляксандрам Ягелончыкам]], яўна памылковыя; праўдапалобна, Аляксандр проста дадаткова фундаваў гэты кляштар. Пасля падзелу францысканскага ордэна ў [[1517]] Ашмянскі кляштар падпарадкоўваўся Літоўскай кантраце Польска-Чэшскай правінцыі [[Канвентуальныя францысканцы|францысканцаў канвентуальных]]<ref>K. Kantak. Najważniejsze rękopisy franciszkańskie bibliotek wileńskich, Ateneum Wileńskie, 1928, 14.</ref>. У інвентары касцёла [[1585]] сярод кніг упамінаецца вельмі рэдкі антыфанар (літургічная кніга для спеваў антыфонам) на пергаменце. У [[1659|1659 г.]] збудаванні кляштара разбураны. У [[1822]] пабудаваны класіцыстычны зальны касцёл. У [[1832|1832 г.]] кляштар закрыты.
'''Францішканскі касцёл і кляштар Найсвяцейшай Панны Марыі ў Старой Ашмяне''' з'явіліся на мяжы [[14 ст.|14]] і [[15 ст.]]. Першая згадка, якая з пэўнасцю звязаная з храмам у Старой Ашмяне, адносіцца да [[1407]] г., калі [[Войцех Манівід]] запісаў яму падданых у вёсцы Мірклішкі<ref> Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej / Codex diplomaticus ecclesiae cathedralis necnon Dioeceseos Vilnensis. T. 1, Krakow, 1948. Дакумент №46</ref>. Захаваўся таксама дакумент [[1497]] г., якім пэўны Юрый Яновіч запісвае фундуш «да Блаславёнай Панны ў Старой Ашмяне да канвента братоў ордэну святога Францыска»<ref>Ibid., Дакумент №448</ref>. Такім чынам згадкі ў літаратуры, пачынаючы з 19 ст., што кляштар заснаваны ў [[1505|1505 г.]] [[Аляксандр Ягелончык|Аляксандрам Ягелончыкам]], яўна памылковыя; праўдападобна, Аляксандр проста дадаткова фундаваў гэты кляштар. Пасля падзелу францысканскага ордэна ў [[1517]] Ашмянскі кляштар падпарадкоўваўся Літоўскай кантраце Польска-Чэшскай правінцыі [[Канвентуальныя францысканцы|францысканцаў канвентуальных]]<ref>K. Kantak. Najważniejsze rękopisy franciszkańskie bibliotek wileńskich, Ateneum Wileńskie, 1928, 14.</ref>. У інвентары касцёла [[1585]] сярод кніг упамінаецца вельмі рэдкі антыфанар (літургічная кніга для спеваў антыфонам) на пергаменце. У [[1659|1659 г.]] збудаванні кляштара разбураны. У [[1822]] пабудаваны класіцыстычны зальны касцёл. У [[1832|1832 г.]] кляштар закрыты.


{{зноскі}}
{{зноскі}}

Версія ад 02:34, 17 кастрычніка 2010

Францішканскі касцёл і кляштар Найсвяцейшай Панны Марыі ў Старой Ашмяне з'явіліся на мяжы 14 і 15 ст.. Першая згадка, якая з пэўнасцю звязаная з храмам у Старой Ашмяне, адносіцца да 1407 г., калі Войцех Манівід запісаў яму падданых у вёсцы Мірклішкі[1]. Захаваўся таксама дакумент 1497 г., якім пэўны Юрый Яновіч запісвае фундуш «да Блаславёнай Панны ў Старой Ашмяне да канвента братоў ордэну святога Францыска»[2]. Такім чынам згадкі ў літаратуры, пачынаючы з 19 ст., што кляштар заснаваны ў 1505 г. Аляксандрам Ягелончыкам, яўна памылковыя; праўдападобна, Аляксандр проста дадаткова фундаваў гэты кляштар. Пасля падзелу францысканскага ордэна ў 1517 Ашмянскі кляштар падпарадкоўваўся Літоўскай кантраце Польска-Чэшскай правінцыі францысканцаў канвентуальных[3]. У інвентары касцёла 1585 сярод кніг упамінаецца вельмі рэдкі антыфанар (літургічная кніга для спеваў антыфонам) на пергаменце. У 1659 г. збудаванні кляштара разбураны. У 1822 пабудаваны класіцыстычны зальны касцёл. У 1832 г. кляштар закрыты.

Зноскі

  1. Kodeks dyplomatyczny katedry i diecezji wileńskiej / Codex diplomaticus ecclesiae cathedralis necnon Dioeceseos Vilnensis. T. 1, Krakow, 1948. Дакумент №46
  2. Ibid., Дакумент №448
  3. K. Kantak. Najważniejsze rękopisy franciszkańskie bibliotek wileńskich, Ateneum Wileńskie, 1928, 14.