Яўген Міхайлавіч Ладноў: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
JerzyKundrat (размовы | уклад) + |
Stary Jolup (размовы | уклад) + be-x-old:Яўген Ладноў |
||
Радок 6: | Радок 6: | ||
[[Катэгорыя:Постаці беларускай палітыкі]] |
[[Катэгорыя:Постаці беларускай палітыкі]] |
||
[[Катэгорыя:Асобы]] |
[[Катэгорыя:Асобы]] |
||
[[be-x-old:Яўген Ладноў]] |
Версія ад 13:02, 18 кастрычніка 2010
Шаблон:Вызнч, беларускi грамадска-палiтычны дзеяч.
Нарадзіўся ў Віцебскай губерні. У 1905 член ваеннай арганiзацыi эсэраў у Адэсе, удзельнiк рэвалюцыi 1905—1907 у Расii. У гады першай сусветнай вайны на фронце. Удзельнiчаў у Дзяржаўнай нарадзе ў Маскве, якая адбылася 12—15 жніўня 1917. Прысутнiчаў на Першым Усебеларускiм кангрэсе, быў абраны ў склад яго выканкама. Пасля Кастрычнiцкай рэвалюцыi за антысавецкую дзейнасць звольнены з вайсковай службы. У 1918 ваенны мiнiстр ва ўрадзе БНР, са снежня 1919 мiнiстр замежных спраў. У лютым 1919 прызначаны ўрадам БНР членам, пазней старшынёй беларускай дэлегацыi на Парыжскую мiрную канферэнцыю. 10 мая 1923 Беларускае Прэс-бюро распаўсюдзiла iнфармацыю пра тое, што Ладноў з'яўляецца правакатарам i рэкамендавала ўсiм беларускiм арганiзацыям i дзеячам "пазбягаць блiзкага знаёмства з iм". Пазней жыў у Берліне. Сабраў вялікую колькасць матэрыялаў аб масонстве, звязваў яго дзейнасць з сусветным сіянізмам. Частка матэрыялаў адлюстроўвала палітычную дзейнасць расійскага масонства ў перыяд Лютаўскай і Кастрычніцкай рэвалюцый, грамадзянскай вайны і эміграцыі. У 1932 падрыхтаваў на імя прэзідэнта Германіі Гіндэнбурга шэраг дакументаў пра падрыўную дзейнасць масонскіх лож у Еўропе. Верагодна, частка сабраных матэрыялаў увайшла ў яго кнігу «Агнём і мячом, голадам і хваробамі» (Варшава, 1922). Некаторыя матэрыялы Я. Ладнова (дзённік, запісныя кніжкі, артыкулы, перапіска) захоўваюцца ў Дзяржаўным архіве Расійскай Федэрацыі.