Манах: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Krupski Oleg (размовы | уклад) |
Krupski Oleg (размовы | уклад) |
||
Радок 14: | Радок 14: | ||
* с. 680, том 2 (Ж-О), "Тлумачний словник української мови", укл. Василь Яременко і Оксана Сліпушко, вид. "Аконіт", м. Київ, 2000 р. ISBN 966-7173-02-X |
* с. 680, том 2 (Ж-О), "Тлумачний словник української мови", укл. Василь Яременко і Оксана Сліпушко, вид. "Аконіт", м. Київ, 2000 р. ISBN 966-7173-02-X |
||
* "Христианство" (словарь), ред. Митрохин Л.Н. и др., изд. "Республика", г. Москва, 1994 г. |
* "Христианство" (словарь), ред. Митрохин Л.Н. и др., изд. "Республика", г. Москва, 1994 г. |
||
* c. 223 |
* c. 223, "Полный церковно-словянский словарь", составил священник магистр протоиерей Григорий Дьяченко, 1900 г. |
||
[[Катэгорыя:Тытулы]] |
[[Катэгорыя:Тытулы]] |
Версія ад 18:54, 22 сакавіка 2011
Манах (грэч. μοναχός - адзіночка, самотны) - звычайна член рэлігійнай абшчыны (таксама манашка), у адпаведнасці з абяцаннем (клятвай) вядучы аскетычны жыццё або ў рамках манаскай супольнасці, альбо ў адзіноце, пустэльніцтве. Манахі пражываюць у манастырах, пустынях, лаўрах. Манах ад нашэння чорнай адзення названы чарнец, чарніца (манашка), чернцы (манахі). Святары ў манастве - чорныя святарства. У адрозненне ад жанатых святароў - белае святарства. Манах і святар - два выдатных паняцці. Сінонімам слова "манах" выступае таксама стараславянскае слова інок - ад іншых выдатны чалавек.
Інстытут манаства характэрны для каталіцкага і праваслаўнага хрысціянства, індуізму і будызму. Часам да манахам прылічаюць і дэрвішаў Іслама - але гэта спрэчнае, паколькі падабенства чыста знешняе, так як дэрвіша маглі жаніцца, мелі ўласныя дома і жылі сваім уласным жыццём. З'явіліся манахі ў сярэдзіне I тыс. да н.э. у будызме, з III ст. н.э. манаства з'явілася і ў хрысціянстве (манахаў няма толькі ў пратэстантызме).
Традыцыя лічыць заснавальнікамі хрысціянскага манаства егіпецкіх падзвіжнікаў святых Антонія Вялікага і Пахомія. На Русі заснавальнікамі манаства лічаць вялебных Антонія і Феадосія Пячэрскіх, якія стварылі ў XI ст. Кіева-Пячэрскі манастыр.
У хрысціянстве першыя манахі былі людзі, якія хацелі весці больш набожны лад жыцця ў параўнанні з іншымі людзьмі і дзеля гэтага сыходзілі ад свету, адасоблялісь. І свядома абмяжоўвае сябе, з пэўнай мэтай, каб дасягнуць пэўнага развіцця. З часам яны сталі аб'ядноўвацца ў манастыры - супольнасці манахаў.
Манахам не можна назваць любога мужчыну (і любую жанчыну), якія маючы фізічную і псіхічную магчымасць ўступаць у шлюб і палавыя (сексуальныя) адносіны, заводзіць сям'ю і дзяцей аднак не робяць гэтага з асабістых меркаванняў, або з-за хваробы. Да прыкладу, у каталіцкім хрысціянстве манахі прымаюць пісьмова прысягу, і прымаюць зарок не толькі звязаны з вышэйсказаным абмежаваннем. Перад тым, бяруць блаславенне бацькоў, рэкамендацыю парафіяльных святара і г.д..
Крыніцы
- с. 680, том 2 (Ж-О), "Тлумачний словник української мови", укл. Василь Яременко і Оксана Сліпушко, вид. "Аконіт", м. Київ, 2000 р. ISBN 966-7173-02-X
- "Христианство" (словарь), ред. Митрохин Л.Н. и др., изд. "Республика", г. Москва, 1994 г.
- c. 223, "Полный церковно-словянский словарь", составил священник магистр протоиерей Григорий Дьяченко, 1900 г.