Шыман Марцін Касакоўскі: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
Няма тлумачэння праўкі |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 3: | Радок 3: | ||
== Жыццяпіс == |
== Жыццяпіс == |
||
Адукацыю атрымаў у езуіцкай калегіі ў [[Коўна]] і ў Кенігсбергскім універсітэце. Спачатку падтрымліваў [[С. А. Панятоўскі|Станіслава Аўгуста]], але затым выступіў з рэзкай крытыкай яго на [[Рэпінскі сойм|Рэпінскім сойме]] і далучыўся да Барскай канфедэрацыі. Увосень [[1768]] г. наступ расійскіх войскаў вымусіў яго выехаць у [[Прусія|Прусію]]. За мяжой праводзіў дзейнасць, накіраваную на звяржэнне Станіслава Аўгуста. |
Адукацыю атрымаў у езуіцкай калегіі ў [[Коўна]] і ў Кенігсбергскім універсітэце. Спачатку падтрымліваў [[С. А. Панятоўскі|Станіслава Аўгуста]], але затым выступіў з рэзкай крытыкай яго на [[Рэпінскі сойм|Рэпінскім сойме]] і далучыўся да Барскай канфедэрацыі. Увосень [[1768]] г. наступ расійскіх войскаў вымусіў яго выехаць у [[Каралеўства Прусія|Прусію]]. За мяжой праводзіў дзейнасць, накіраваную на звяржэнне Станіслава Аўгуста. |
||
Па вяртанні, камандуючы сіламі канфедэратаў у [[ВКЛ|Вялікім княстве Літоўскім]], атрымаў шэраг перамог над расійскімі войскамі. Яго атрад у 4 тысячы чалавек здзейсніў удалы рэйд па [[Смаленск|Смаленшчыне]], затым пераход праз [[Курляндыя|Курляндыю]], Прусію і [[Мазовія|Мазовію]] ў [[Вялікая Польшча|Вялікую Польшчу]]. |
Па вяртанні, камандуючы сіламі канфедэратаў у [[ВКЛ|Вялікім княстве Літоўскім]], атрымаў шэраг перамог над расійскімі войскамі. Яго атрад у 4 тысячы чалавек здзейсніў удалы рэйд па [[Смаленск|Смаленшчыне]], затым пераход праз [[Курляндыя|Курляндыю]], Прусію і [[Мазовія|Мазовію]] ў [[Вялікая Польшча|Вялікую Польшчу]]. |
Версія ад 12:45, 20 красавіка 2011
(1741 — 25 красавіка 1794, Вільня) — палітычны дзеяч Рэчы Паспалітай, польны гетман літоўскі, апошні вялікі гетман літоўскі, удзельнік барскай і таргавіцкай канфедэрацыі.
Жыццяпіс
Адукацыю атрымаў у езуіцкай калегіі ў Коўна і ў Кенігсбергскім універсітэце. Спачатку падтрымліваў Станіслава Аўгуста, але затым выступіў з рэзкай крытыкай яго на Рэпінскім сойме і далучыўся да Барскай канфедэрацыі. Увосень 1768 г. наступ расійскіх войскаў вымусіў яго выехаць у Прусію. За мяжой праводзіў дзейнасць, накіраваную на звяржэнне Станіслава Аўгуста.
Па вяртанні, камандуючы сіламі канфедэратаў у Вялікім княстве Літоўскім, атрымаў шэраг перамог над расійскімі войскамі. Яго атрад у 4 тысячы чалавек здзейсніў удалы рэйд па Смаленшчыне, затым пераход праз Курляндыю, Прусію і Мазовію ў Вялікую Польшчу.
У 1775 г. пагадніўся з каралём і стаў адным з кіраўнікоў прарасійскай групоўкі. У 1790 г. ў чыне генерал-маёра паступіў у расійскае войска і ўдзельнічаў у баявых дзеяннях супраць Турцыі на Балканах. Стаў адным з арганізатараў і кіраўнікоў Таргавіцкай канфедэрацыі. У 1792 г. расійскі корпус пад яго камандаваннем пачаў наступ на тэрыторыю Рэчы Паспалітай з боку Полацку. Ва ўзятай расійскімі войскамі ў студзені 1792 г. Вільні абвясціў сябе польным гетманам літоўскім. У 1793 г. стаў вялікім гетманам літоўскім.
Падчас паўстання 1794 г. быў арыштаваны паўстанцамі і павешаны на Ратушнай плошчы ў Вільні.
Гл. таксама
У Сеціве