Осцікі: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др r2.7.1) (робат Дадаем: en:Astikai, lt:Astikai, pl:Ościkowicze
Радок 15: Радок 15:
== Літаратура ==
== Літаратура ==
* Осцікавічы // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. — Т. 5. Мінск: БелЭн, 1999. С. 360—361.
* Осцікавічы // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. — Т. 5. Мінск: БелЭн, 1999. С. 360—361.
* Semkowicz W. O litewskich rodach bojarskich zbratanych ze szlachtą polską w Horodle r. 1413 // Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. — T. 5. — Rok 1920. — Kraków, 1921. — S. 39-41.


{{DEFAULTSORT:Осцікі}}
{{DEFAULTSORT:Осцікі}}

Версія ад 20:29, 21 красавіка 2011

Осцікі, Осцікавічы, Остыкі — вялікалітоўскі магнацкі род, прадстаўнікі якога ў 15—16 ст. займалі дзяржаўныя ўрады ў ВКЛ.

Вядомыя прадстаўнікі

  1. Крысцін Осцік (? — 1444), кашталян віленскі (1419—1442). Заснавальнік роду, быў жанаты з Ганнай, меў сыноў Радзівіла, заснавальніка pоду Радзівілаў, Станку (Станіслава) — роду Осцікаў, а таксама Мікалая і Барталамея.
  2. Станка Осцікавіч
  3. Рыгор Осцік (? — 1519), сын Станка, маршалак дворны літоўскі (з 1494), ваявода троцкі (з 1510).
    1. Станіслаў Осцік (? — 1519), сын Рыгора Станкавіча, ваявода полацкі (1519).
    2. Рыгор Рыгоравіч (? — 1558), сын Рыгора Станкавіча, ваявода новагародскі (з 1542), кашталян віленскі (з 1544).
      1. Юрый Рыгоравіч
        1. Мікалай Юр'евіч
        2. Юрый Юр'евіч (? — 1579), сын Юрыя Рыгоравіча, староста браслаўскі (з 1565), ваявода мсціслаўскі (з 1566) і смаленскі (з 1578).
        3. Рыгор Юр'евіч (? — 1580), сын Юрыя Рыгоравіча, пакараны смерцю за ўдзел у змове супраць караля Стэфана Баторыя.
          1. Ян Осцік, сын Рыгора Юр'евіча, суддзя земскі віленскі (1608—1609), апошні прадстаўнік Осцікаў.

Літаратура

  • Осцікавічы // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. — Т. 5. Мінск: БелЭн, 1999. С. 360—361.
  • Semkowicz W. O litewskich rodach bojarskich zbratanych ze szlachtą polską w Horodle r. 1413 // Rocznik Towarzystwa Heraldycznego we Lwowie. — T. 5. — Rok 1920. — Kraków, 1921. — S. 39-41.