Брэсцкае гета: Розніца паміж версіямі
[дагледжаная версія] | [дагледжаная версія] |
→Спасылкі: больш не распазнаецца як ізаляваны артыкул, removed: {{ізаляваны артыкул}} |
|||
Радок 29: | Радок 29: | ||
* [http://www.souz.co.il/clubs/read.html?article=3264&Club_ID=1 Гісторыя помніка] |
* [http://www.souz.co.il/clubs/read.html?article=3264&Club_ID=1 Гісторыя помніка] |
||
* [http://www.lechaim.ru/ARHIV/176/VZR/b01.htm Над Бугам] |
* [http://www.lechaim.ru/ARHIV/176/VZR/b01.htm Над Бугам] |
||
{{Гета на тэрыторыі Беларусі ў перыяд Халакоста}} |
|||
[[Катэгорыя:Горад Брэст]] |
[[Катэгорыя:Горад Брэст]] |
Версія ад 23:46, 9 мая 2011
Брэсцкае гета (16 снежня 1941 — 18 кастрычніка 1942) — месца, куды прымусова былі пераселеныя яўрэі горада Брэста і наваколляў ў рамках пераследу і знішчэння яўрэяў падчас акупацыі тэрыторыі Беларусі немцамі падчас Другой сусветнай вайны.
Гета было створана 16 снежня 1941 года. У яго ўвайшлі Маякоўскі праспект, Праспект касманаўтаў, вуліцы Гогаля, Маскоўская, Кірава, Дзяржынскага, Кірава (шырокі кут), мяжа паміж былой бальніцай і Мухаўцом. Па стане на снежань 1941 года ў гета пражывала 18 тысяч чалавек.
Маскоўская вуліца (дарога з Варшавы ў Мінск і Маскву) была падзелена на дзве няроўныя часткі: вялікую, размешчаную на поўначы, і меньшую, якая ахоплівала паўднёвую частка раёна пражывання яўрэяў . У гета была бальніца і крамы.
У гета сачылі за парадкам 60 супрацоўнікаў юдэнрата[1]. Старшынёй юдэнрата абралі Херша Розэнберга[2]. Кіраўніком гета быў прызначаны камісар Беларусі[2][удакладніць].
У студзені 1942 года былі створаны падпольныя арганізацыі Супраціўлення. Адзін з арганізатараў — Міхаіл Амелінскі, афіцэр польскай арміі.
Увосень 1942 года немцы запатрабавалі ўзносы (грошы, каштоўнасці) ад яўрэяў пад пагрозай ліквідацыі гета. Нягледзячы на значныя ўзносы, у перыяд з 15 па 18 кастрычніка гета было ліквідавана. Большасць яўрэяў былі забітыя, а астатняя частка была сагнана на працу ў Германію[3]. У жывых з усіх вязняў гета засталося 19 чалавек[4].
У памяць аб ахвярах ліквідацыі гета пасля вайны быў усталяваны мемарыял і абеліск[5].
Літаратура
- Розенблат Е. С. Палачи и жертвы Брестского гетто. — Уроки Холокоста:история и современность. — Ковчег, 2010. — С. 100-107. — ISBN 9789856950059.
- Иоффе Э. Г. Участие евреев в Брестском антифашистском подполье (1941-1944). — Уроки Холокоста:история и современность. — Ковчег, 2010. — С. 161-164. — ISBN 9789856950059.
Фільмы
- «Брэсцкае гета» — дакументальны фільм Ёнас Місявічуса, Алены Якавіч і Іллі Альтмана[6]
Зноскі
- ↑ Emanuel Joffe pisze z kolei o Judenracie składającym się z 12 osób, zob.: Emanuil Ioffe, «Belorusskie evrei: tragediâ i geroizm: 1941—1945», Mińsk 2003]
- ↑ а б Tamże
- ↑ Informacja na stronach Jewish Genealogy
- ↑ Розенблат Е. Палачи и жертвы Брестского гетто. — Уроки Холокоста:история и современность. — Минск: Ковчег, 2010. — С. 105. — ISBN 9789856950059.
- ↑ Grzegorz Rąkowski, «Czar Polesia», Pruszków 2001
- ↑ Брестское гетто . RTVi (18 апреля). Праверана 21 кастрычніка 2010.