Цэнтрабежная сіла: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
Luckas-bot (размовы | уклад) др r2.7.1) (робат дадаў: kk:Центрден тепкіш күш |
др r2.7.2) (робат дадаў: eo:Centrifuga forto |
||
Радок 22: | Радок 22: | ||
[[el:Φυγόκεντρος δύναμη]] |
[[el:Φυγόκεντρος δύναμη]] |
||
[[en:Centrifugal force]] |
[[en:Centrifugal force]] |
||
[[eo:Centrifuga forto]] |
|||
[[es:Fuerza centrífuga]] |
[[es:Fuerza centrífuga]] |
||
[[et:Tsentrifugaaljõud]] |
[[et:Tsentrifugaaljõud]] |
Версія ад 22:03, 1 жніўня 2011
Цэнтрабе́жная сі́ла – сіла інерцыі, што дзейнічае на цела ў неінерцыяльнай сістэме адліку, якая верціцца адносна інерцыяльнай сістэмы. Цэнтрабежнай яна завецца таму, што накіравана ў напрамку ад цэнтра вярчэння.
Як і іншыя сілы інерцыі, цэнтрабежная сіла з'яўляецца фіктыўнай і ўводзіцца для таго, каб у неінерцыяльнай сістэме можна было ўжываць законы Ньютана.
У інерцыяльнай сістэме адліку, каб цела магло вярцецца з вуглавой хуткасцю , на аго павінна дзейнічаць сіла F, якая надасць яму нармальнае паскарэнне , дзе r – радыус вярчэння. Адпаведна да другога закона Ньютана, гэтая сіла павінна быць роўная , дзе m – маса цела. У сістэме адліку, якая верціцца вакол той жа восі з той жа вуглавой хуткасцю , цела з'яўляецца нерухомым. Каб у гэтай сістэме адліку выконваўся першы закон Ньютана, трэба ўвесці сілу , роўную да сілы F па велічыні і адваротную па напрамку. Гэта і ёсць цэнтрабежная сіла. Яна ўраўнаважвае сілу F і, у адпеведнасці да першага закона Ньютана, абумоўлівае нерухомаць цела.
Такім чынам, велічыня центрабежнай сілы складае
Такім чынам, ценрабежная сіла тым большая, чым большая хуткасць v і чым меншы радыус r.