Эрых фон Фалькенгайн: Розніца паміж версіямі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
[недагледжаная версія][недагледжаная версія]
Змесціва выдалена Змесціва дададзена
др r2.7.1) (робат дадаў: be-x-old:Эрык фон Фалькенгайн
дрНяма тлумачэння праўкі
Радок 1: Радок 1:
{{Дзяржаўны дзеяч
[[File:Erich von Falkenhayn.jpg|thumb|Эрых фон Фалькенхайн]]
| беларускае імя = Эрых фон Фалькенхайн
'''Эрых фон Фалькенхайн''' ({{lang-de|Erich von Falkenhayn}}; [[11 верасня]] [[1861]], [[Грудзёндз]] — [[8 красавіка]] [[1922]], пад [[Патсдам]]ам) — нямецкі генерал, ваенны міністр [[Германія|Германіі]] ([[1913]][[1914]]), начальнік генеральнага штабу Германіі ([[1914]][[1916]]) падчас [[Першая сусветная вайна|Першай сусветнай вайны]].
| арыгінальнае імя = Erich von Falkenhayn
| партрэт = Erich von Falkenhayn.jpg
| шырыня партрэта =
| подпіс =
| герб =
| подпіс герба =

| тытул = [[Ваенны міністр Прусіі]]
| парадак = 27
| сцяг = Flag of Prussia 1892-1918.svg
| перыядпачатак = [[7 чэрвеня]] [[1913]]
| перыядканец = [[21 студзеня]] [[1915]]
| папярэднік =
| пераемнік =
| манарх = [[Вільгельм II]]
| каментар =

| тытул_2 = [[Начальнік генеральнага штаба Германіі]]
| парадак_2 = 5
| сцяг_2 = Flag of the German Empire.svg
| перыядпачатак_2 = [[14 верасня]] [[1914]]
| перыядканец_2 = [[19 жніўня]] [[1916]]
| папярэднік_2 = [[Хельмут Іаган Людвіг фон Мольтке]]
| пераемнік_2 = [[Паўль фон Гіндэнбург]]
| манарх_2 = [[Вільгельм II]]
| каментар_2 =

| дата нараджэння =
| месца нараджэння =
| дата смерці =
| месца смерці =
| пахаваны =
| дынастыя =
| бацька =
| маці =
| муж =
| жонка =
| у шлюбе =
| дзеці =

| гады службы =
| прыналежнасць = {{Сцяг Германіі (1871-1918)}} [[Германская імперыя]]
| род войскаў =
| званне = [[Генерал пяхоты]] ([[1915]])
| камандаваў =
| бітвы = [[Паўстанне баксёраў]] <br/> [[Першая сусветная вайна]]

| навуковая сфера =
| месца працы =
| вядомы як =

| партыя =
| дзейнасць =
| прафесія =
| адукацыя =
| вучоная ступень =
| манаграма =
| рэлігія =
| узнагароды =
| аўтограф =
| Commons = Erich von Falkenhayn
}}
'''Эрых фон Фалькенхайн''' ({{lang-de|Erich von Falkenhayn}}; [[11 верасня]] [[1861]], [[Грудзёндз]] [[8 красавіка]] [[1922]], пад [[Патсдам]]ам) нямецкі генерал, [[ваенны міністр Прусіі]] ([[1913]][[1914]]), начальнік генеральнага штаба Германіі ([[1914]][[1916]]) падчас [[Першая сусветная вайна|Першай сусветнай вайны]].


Вайсковую службу распачаў ў [[1880]]. У [[1890]] скончыў Акадэмію Генеральнага Штабу. Некалькі гадоў быў інструктарам кітайскай арміі, а пад час [[паўстанне баксёраў|паўстання баксёраў]] працаваў у нямецкім штабе інтэрвенцкіх сіл. Пасля вяртання дахаты служыў у нямецкім Генеральным Штабе. З чэрвеня [[1913]] (да студзеня [[1915]]) выконваў функцыі прускага вайсковага міністра.
Вайсковую службу распачаў ў [[1880]]. У [[1890]] скончыў Акадэмію Генеральнага Штабу. Некалькі гадоў быў інструктарам кітайскай арміі, а пад час [[паўстанне баксёраў|паўстання баксёраў]] працаваў у нямецкім штабе інтэрвенцкіх сіл. Пасля вяртання дахаты служыў у нямецкім Генеральным Штабе. З чэрвеня [[1913]] (да студзеня [[1915]]) выконваў функцыі прускага вайсковага міністра.
Радок 6: Радок 69:
Няўдачы нямецкай арміі на пачатку [[Першая Сусветная вайна|Першай Сусветнай вайны]] прывялі да таго, што кайзер [[Вільгельм ІІ]] прызначыў Фалькенхайна [[14 верасня]] [[1914]] шэфам Генеральнага штабу замест [[Гельмут фон Мультке|Гельмута фон Мультке]].
Няўдачы нямецкай арміі на пачатку [[Першая Сусветная вайна|Першай Сусветнай вайны]] прывялі да таго, што кайзер [[Вільгельм ІІ]] прызначыў Фалькенхайна [[14 верасня]] [[1914]] шэфам Генеральнага штабу замест [[Гельмут фон Мультке|Гельмута фон Мультке]].


Напачатку Фалькенхайн паспрабаваў адцяць на Заходнім фронце англічан і французаў ад мора. Гэта не атрымалася. Тады ён прыняў стратэгію пераносу актыўных дзеянняў на іншыя франты, галоўным чынам на усходні, каб змусіць [[Расійская імперыя|Расію]] прасіць замірэння. У [[1915]] падрыхтаваў пераможныя апэрацыі на ўсходнім фронце, а таксама захапіў [[Сэрбія|Сэрбію]]. Аднак ён меў канфлікт з камандуючым ўсходнім фронтам - Гіндэнбургам і Людэндорфам, таму не хацеў кідаць усе сілы на Расію. Не верыў у магчымысць поўнай перамогі над Расійскай Імперыяй і баяўся за аслабленне заходняга фронту. Чакаючы на палітычную дамову з Расіяй, вырашыў аслабіць заходніх саюзнікаў: праз атакі падводнымі чоўнамі англійскіх караблёў ды "выкрываўленне" французскай арміі ([[Бітва пад Вердэнам]]).
Напачатку Фалькенхайн паспрабаваў адцяць на Заходнім фронце англічан і французаў ад мора. Гэта не атрымалася. Тады ён прыняў стратэгію пераносу актыўных дзеянняў на іншыя франты, галоўным чынам на усходні, каб змусіць [[Расійская імперыя|Расію]] прасіць замірэння. У [[1915]] падрыхтаваў пераможныя апэрацыі на ўсходнім фронце, а таксама захапіў [[Сэрбія|Сэрбію]]. Аднак ён меў канфлікт з камандуючым ўсходнім фронтам Гіндэнбургам і Людэндорфам, таму не хацеў кідаць усе сілы на Расію. Не верыў у магчымысць поўнай перамогі над Расійскай Імперыяй і баяўся за аслабленне заходняга фронту. Чакаючы на палітычную дамову з Расіяй, вырашыў аслабіць заходніх саюзнікаў: праз атакі падводнымі чоўнамі англійскіх караблёў ды "выкрываўленне" французскай арміі ([[Бітва пад Вердэнам]]).


Параза плана пад [[Вердэн]]ам, наступ Брусілава на ўсходзе і ўваход у вайну [[Румынія|Румыніі]] сталіся вынікам адхілення Фалькенхайна ад камандвання [[29 жніўня]] [[1916]]. Яго наступнікамі сталі Гіндэнбург і Людэндорф.
Параза плана пад [[Вердэн]]ам, наступ Брусілава на ўсходзе і ўваход у вайну [[Румынія|Румыніі]] сталіся вынікам адхілення Фалькенхайна ад камандвання [[29 жніўня]] [[1916]]. Яго наступнікамі сталі Гіндэнбург і Людэндорф.


Яго прызначылі камандуючым 9-й Арміі, якая ваявала супраць [[Румынія|Румыніі]] (верасень [[1916]] чэрвень [[1917]]), дзе выдатна праявіў свае якасці. Вясною [[1917]] выехаў да [[Турцыя|Турцыі]]. Тамака камандаваў турэцкай Групай Арміі Палестына. Атрымашў некалькі балючых паразаў і ў лютым [[1918]] быў вызвалены з пасады. Напрыканцы вайны кіраваў нямецкай 10 Арміяй, што знаходзілася ва [[Украіна|Украіне]] (з сакавіка [[1918]] да лютага [[1919]]).
Яго прызначылі камандуючым 9-й Арміі, якая ваявала супраць [[Румынія|Румыніі]] (верасень [[1916]] чэрвень [[1917]]), дзе выдатна праявіў свае якасці. Вясною [[1917]] выехаў да [[Турцыя|Турцыі]]. Тамака камандаваў турэцкай Групай Арміі Палестына. Атрымашў некалькі балючых паразаў і ў лютым [[1918]] быў вызвалены з пасады. Напрыканцы вайны кіраваў нямецкай 10 Арміяй, што знаходзілася ва [[Украіна|Украіне]] (з сакавіка [[1918]] да лютага [[1919]]).

Сышоў на спачынак [[5 чэрвеня]] [[1919]]. Пасля вайны выдаў ўспаміны «''Нямецкае камандванне ў 1914—1916''».

{{Commonscat|Erich von Falkenhayn}}


Сышоў на спачынак [[5 чэрвеня]] [[1919]]. Пасля вайны выдаў ўспаміны ''«Нямецкае камандванне ў 1914 – 1916»''.
{{DEFAULTSORT:Фалькенхайн}}


{{DEFAULTSORT:Фалькенхайн Эрых фон}}
[[Катэгорыя:Асобы]]
[[Катэгорыя:Асобы]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся 11 верасня]]
[[Катэгорыя:Нарадзіліся 11 верасня]]

Версія ад 11:35, 12 жніўня 2011

Эрых фон Фалькенхайн
Erich von Falkenhayn
Сцяг27-ы Ваенны міністр Прусіі
7 чэрвеня 1913 — 21 студзеня 1915
Манарх Вільгельм II
Сцяг5-ы Начальнік генеральнага штаба Германіі
14 верасня 1914 — 19 жніўня 1916
Манарх Вільгельм II
Папярэднік Хельмут Іаган Людвіг фон Мольтке
Пераемнік Паўль фон Гіндэнбург

Нараджэнне 11 верасня 1861(1861-09-11)[1][2]
Смерць 8 красавіка 1922(1922-04-08)[3][4][…] (60 гадоў)
Месца пахавання
Род Falkenhayn[d][2]
Імя пры нараджэнні ням.: Erich Georg Anton Sebastian von Falkenhayn[2]
Бацька Fedor von Falkenhayn[d][2]
Маці Franziska Freiin von Rosenberg[d][6][2]
Веравызнанне лютэранства
Адукацыя
Навуковая ступень доктар філасофскіх навук
Дзейнасць палітык, ваенны, Ваенны саветнік, ваенны, ваенны аташэ, салдат, ваенны камандзір
Навуковая дзейнасць
Навуковая сфера ваенная справа[5] і армія[5]
Ваенная служба
Прыналежнасць Сцяг Германіі (1871-1918, 1933-1935) Германская імперыя
Род войскаў Германская імперская армія
Званне Генерал пяхоты (1915)
Бітвы Паўстанне баксёраў
Першая сусветная вайна
Узнагароды
Order of Osmanieh ордэн Чорнага арла ордэн Чырвонага арла Order of the Crown (Prussia) Pour le Mérite ордэн Узыходзячага сонца Order of the Sacred Treasure Ваенны ордэн Максіміліяна Іосіфа Military Merit Order
Жалезны крыж
Large Military Merit Medal Order of the Double Dragon
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Эрых фон Фалькенхайн (ням.: Erich von Falkenhayn; 11 верасня 1861, Грудзёндз8 красавіка 1922, пад Патсдамам) — нямецкі генерал, ваенны міністр Прусіі (19131914), начальнік генеральнага штаба Германіі (19141916) падчас Першай сусветнай вайны.

Вайсковую службу распачаў ў 1880. У 1890 скончыў Акадэмію Генеральнага Штабу. Некалькі гадоў быў інструктарам кітайскай арміі, а пад час паўстання баксёраў працаваў у нямецкім штабе інтэрвенцкіх сіл. Пасля вяртання дахаты служыў у нямецкім Генеральным Штабе. З чэрвеня 1913 (да студзеня 1915) выконваў функцыі прускага вайсковага міністра.

Няўдачы нямецкай арміі на пачатку Першай Сусветнай вайны прывялі да таго, што кайзер Вільгельм ІІ прызначыў Фалькенхайна 14 верасня 1914 шэфам Генеральнага штабу замест Гельмута фон Мультке.

Напачатку Фалькенхайн паспрабаваў адцяць на Заходнім фронце англічан і французаў ад мора. Гэта не атрымалася. Тады ён прыняў стратэгію пераносу актыўных дзеянняў на іншыя франты, галоўным чынам на усходні, каб змусіць Расію прасіць замірэння. У 1915 падрыхтаваў пераможныя апэрацыі на ўсходнім фронце, а таксама захапіў Сэрбію. Аднак ён меў канфлікт з камандуючым ўсходнім фронтам – Гіндэнбургам і Людэндорфам, таму не хацеў кідаць усе сілы на Расію. Не верыў у магчымысць поўнай перамогі над Расійскай Імперыяй і баяўся за аслабленне заходняга фронту. Чакаючы на палітычную дамову з Расіяй, вырашыў аслабіць заходніх саюзнікаў: праз атакі падводнымі чоўнамі англійскіх караблёў ды "выкрываўленне" французскай арміі (Бітва пад Вердэнам).

Параза плана пад Вердэнам, наступ Брусілава на ўсходзе і ўваход у вайну Румыніі сталіся вынікам адхілення Фалькенхайна ад камандвання 29 жніўня 1916. Яго наступнікамі сталі Гіндэнбург і Людэндорф.

Яго прызначылі камандуючым 9-й Арміі, якая ваявала супраць Румыніі (верасень 1916 – чэрвень 1917), дзе выдатна праявіў свае якасці. Вясною 1917 выехаў да Турцыі. Тамака камандаваў турэцкай Групай Арміі Палестына. Атрымашў некалькі балючых паразаў і ў лютым 1918 быў вызвалены з пасады. Напрыканцы вайны кіраваў нямецкай 10 Арміяй, што знаходзілася ва Украіне (з сакавіка 1918 да лютага 1919).

Сышоў на спачынак 5 чэрвеня 1919. Пасля вайны выдаў ўспаміны «Нямецкае камандванне ў 1914 – 1916».

  1. Erich Falkenhayn // Brockhaus Enzyklopädie
  2. а б в г д е ё Deutsche BiographieMünchen BSB, Historische Kommission bei der Bayerischen Akademie der Wissenschaften, 2001.
  3. Фалькенхайн Эрих фон // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  4. Erich von Falkenhayn // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
  5. а б в г Czech National Authority Database Праверана 7 лістапада 2022.
  6. Pas L. v. Genealogics — 2003.