Храналогія Вялікага выбуху

Хранало́гія Вялі́кага вы́буху апісвае развіццё Сусвету ў адпаведнасці з тэорыяй вялікага выбуху – найпапулярнейшай на сёння гіпотэзай паходжання Сусвету.

У адпаведнасці з гэтай тэорыяй, Сусвет на пачатку свайго існавання меў надзвычай невялікія памеры, велічэзную шчыльнасць і тэмпературу. Цягам свайго развіцця, Сусвет пашыраўся ў памерах, адначасова робячыся халадзейшым і менш шчыльным. З аднароднага пачатковага стану Сусвет паступова перайшоў да структураванага, складаючыся з мноства макраскапічных аб'ектаў (зорак, планет і інш.) і іх скопішчаў.

Найбольш фундаментальныя змены адбыліся ў першыя долі секунды пасля Вялікага выбуху. На працягу першай трыльённай (10^-12) часткі секунды стан Сусвету быў настолькі адрозны ад сучаснага, што фундаментальныя сілы прыроды мелі іншы выгляд, чым зараз. Гісторыя гэтага часу ў значнай ступені спекулятыўная, бо энергіі, якімі ён характарызуецца, недасяжныя ў сённяшніх лабараторных умовах.