Санкт-Пецярбург: Розніца паміж версіямі

Санкт-Пецярбург
Герб	Сцяг
Краіна	Расія
Вобласць	Ленінградская
Каардынаты	59°57′ пн. ш. 30°19′ у. д.HGЯO
Кіраўнік	Аляксандр Дзмітрыевіч Бяглоў
Заснаваны	27 мая 1703
Плошча	605,8 км²
Вышыня цэнтра	3 м
Водныя аб’екты	Нява, Фінскі заліў, Канал Грыбаедава, Абводны канал, Охта, Вялікая Неўка, Екацерынгофка[d], Кронверкскі праліў, Крукаў канал, Малая Нява, Вялікая Нява[d], Славянка (прыток Нявы), Krestovka[d], Акервіль, Фантанка, Мойка і Сярэдняя Неўка
Насельніцтва	▼5 384 342 чал. (1 студзеня 2021);
Часавы пояс	MSD, UTC+03:00 і Еўропа/Масква[d]
Тэлефонны код	812
Паштовыя індэксы	199406 і 190000
Аўтамабільны код	78, 98, 178 і 198
Афіцыйны сайт	gov.spb.ru (руск.); (руск.)(ням.)(кіт.)(малаял.)Шаблон:Ref-zw
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Інтэрактыўны прагляд гісторыі

[недагледжаная версія]

← Папярэдняя праўка Наступная праўка →

Змесціва выдалена Змесціва дададзена

ВізуальнаВікіразметка

Лінейны

Версія ад 22:55, 10 кастрычніка 2011

Санкт-Пецярбург^[4] (руск.: Санкт-Петербург) — горад у Расіі, цэнтр Ленінградскай вобласці. Насельніцтва: 4 581 854 жыхароў (2009), 4 568 047 жыхароў (2008), 3 990 000 жыхароў (2007). Горад з насельніцтвам больш мільёна, які знаходзіцца бліжэй да поўначы, чым іншыя гарады. Клімат вільготны, марскі. Сярэдняя тэмпература студзеня −7,7 °C, ліпеня +17,8 °C. Вядомыя белыя ночы.

Гісторыя

Горад Санкт-Пецярбург (ням.: Sankt Petersburg — крэпасць св. Пятра) заснаваны 27 мая 1703 імператарам Пятром I. 1712—1918 сталіца Расіі.

Назвы горада

Петраград, 31 жніўня 1914 — 26 студзеня 1924.
Ленінград, 26 студзеня 1924 — 6 верасня 1991.

Блакада Ленінграда

Культура

У 1990 годзе гістарычны цэнтр Санкт-Пецярбурга і палацава-паркавыя ансамблі прыгарадаў уключаны ў Спіс аб’ектаў Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА.

Музеі

Кунсткамера

Планіроўка і архітэктура

Пётр I задумваў горад паводле еўрапейскага ўзору: з прамымі перпендыкулярнымі вуліцамі, шырокімі «прашпектамі». Такая планіроўка бачна на прыкладзе Васільеўскага вострава і «трызубцы» Адміралцейства — Неўскі праспект, Гарохавая вуліца, Вазнясенскі праспект.

Транспарт

Чыгуначныя вакзалы

Адукацыя

Беларусы ў Санкт-Пецярбурзе. Гісторыя. Асобы

Пецярбург стаў важным цэнтрам беларускай культуры яшчэ ў XIX ст. Паводле расійскага перапісу 1897 г. у Пецярбургу пражывала 66,5 тыс. беларусаў. У пачатку XX ст. яны сталі другой па колькасці іншаэтнічнай супольнасцю ў горадзе. Дзейнічае Беларускае грамадска-культурнае таварыства (Санкт-Пецярбург). У 1938-39 рэктарам Ленінградскага ўніверсітэта быў беларускі вучоны Канстанцін Ігнатавіч Лукашоў

Вядомыя асобы

Гл. таксама

У Сеціве

На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Санкт-Пецярбург
Карта Санкт-Пецярбурга
Надвор’е Санкт-Пецярбурга

Сімволіка

Зноскі

↑ ^а ^б https://lenta.ru/news/2018/10/03/poltavchenko/
↑ https://www.citypopulation.de/en/russia/cities/ Праверана 27 верасня 2022.
↑ https://data.iana.org/time-zones/tzdb-2021e/europe
↑ Напісанне Санкт-Пецярбург у адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах. Т.14., Мн., 2002, С.151.

Шаблон:Пачатак артыкулу

Шаблон:Link FA Шаблон:Link FA Шаблон:Link FA

[_37e2e133ba5bc0d8-1] а ^б https://lenta.ru/news/2018/10/03/poltavchenko/

[_5f66c365fb4a6342-2] ttps://www.citypopulation.de/en/russia/cities/ Праверана 27 верасня 2022.

[_864673ede3072ec6-3] ttps://data.iana.org/time-zones/tzdb-2021e/europe

[pr-4] Напісанне Санкт-Пецярбург у адпаведнасці з БЭ ў 18 тамах. Т.14., Мн., 2002, С.151.

[1]

[2]

[3]

[4]

@@ Радок 111: / Радок 111: @@
 == Беларусы ў Санкт-Пецярбурзе. Гісторыя. Асобы ==
-Пецярбург стаў важным цэнтрам беларускай культуры яшчэ ў XIX ст. Паводле расійскага перапісу 1897 г. у Пецярбургу пражывала 66,5 тыс. беларусаў. У пачатку XX ст. яны сталі другой па колькасці іншаэтнічнай супольнасцю ў горадзе. Дзейнічае [[Беларускае грамадска-культурнае таварыства (Санкт-Пецярбург)]].
+Пецярбург стаў важным цэнтрам беларускай культуры яшчэ ў XIX ст. Паводле расійскага перапісу 1897 г. у Пецярбургу пражывала 66,5 тыс. беларусаў. У пачатку XX ст. яны сталі другой па колькасці іншаэтнічнай супольнасцю ў горадзе. Дзейнічае [[Беларускае грамадска-культурнае таварыства (Санкт-Пецярбург)]]. У 1938-39 рэктарам [[Ленінградскі ўніверсітэт|Ленінградскага ўніверсітэта]] быў беларускі вучоны [[Канстанцін Ігнатавіч Лукашоў]]
 * [[Андрэй Іпалітавіч Вількіцкі]]
 * [[Эдвард Адам Вайніловіч]]

Адміністрацыйны падзел Расіі
Рэспублікі	Адыгея Алтай Башкартастан Бурація Дагестан ДНР¹ Інгушэція Кабардзіна-Балкарыя Калмыкія Карачаева-Чаркесія Карэлія Комі Крым¹ ЛНР¹ Мардовія Марый Эл Паўночная Асеція Татарстан Тува Удмурція Хакасія Чачня Чувашыя Якуція
Краі	Алтайскі Забайкальскі Камчацкі Краснадарскі Краснаярскі Пермскі Прыморскі Стаўрапольскі Хабараўскі
Вобласці	Амурская Арлоўская Архангельская Арэнбургская Астраханская Белгародская Бранская Валагодская Валгаградская Варонежская Запарожская¹ Іванаўская Іркуцкая Калінінградская Калужская Кастрамская Кемераўская Кіраўская Курганская Курская Ленінградская Ліпецкая Магаданская Маскоўская Мурманская Наўгародская Ніжагародская Новасібірская Омская Пензенская Пскоўская Разанская Растоўская Самарская Саратаўская Сахалінская Смаленская Свярдлоўская Тамбоўская Томская Тульская Уладзімірская Ульянаўская Херсонская¹ Цвярская Цюменская Чалябінская Яраслаўская
Гарады федэральнага значэння	Масква Санкт-Пецярбург Севастопаль¹
Аўтаномная вобласць	Яўрэйская
Аўтаномныя акругі	Ненецкая Ханты-Мансійская Чукоцкая Ямала-Ненецкая
Скасаваныя	Агінская Бурацкая аўтаномная акруга Камчацкая вобласць Карацкая аўтаномная акруга Комі-Пярмяцкая аўтаномная акруга Пермская вобласць Таймырская (Далгана-Ненецкая) аўтаномная акруга Усць-Ардынская Бурацкая аўтаномная акруга Чыцінская вобласць Эвенкійская аўтаномная акруга
Федэральныя акругі	Далёкаўсходняя Паўднёвая Паўночна-Заходняя Прыволжская Сібірская Уральская Цэнтральная
¹ — на міжнародна прызнаных тэрыторыях Украіны, анексаваных Расіяй у 2014 і 2022 гадах.