Антон Андрэевіч Сокал-Кутылоўскі: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
→У Сеціве: больш не распазнаецца як ізаляваны артыкул, removed: {{ізаляваны артыкул}} |
Няма тлумачэння праўкі |
||
Радок 21: | Радок 21: | ||
{{DEFAULTSORT:Сокал-Кутылоўскі Антон Андрэевіч}} |
{{DEFAULTSORT:Сокал-Кутылоўскі Антон Андрэевіч}} |
||
[[Катэгорыя:Асобы]] |
[[Катэгорыя:Асобы]] |
||
[[Катэгорыя:Нарадзіліся 7 лютага]] |
|||
[[Катэгорыя:Нарадзіліся ў 1892 годзе]] |
|||
[[Катэгорыя:Удзельнікі Першай сусветнай вайны]] |
|||
[[Катэгорыя:Беларуская Вайсковая Камісія]] |
|||
[[Катэгорыя:Удзельнікі Слуцкага паўстання]] |
|||
[[Катэгорыя:Калабарацыянізм на Беларусі]] |
|||
[[Катэгорыя:Памерлі 7 сакавіка]] |
|||
[[Катэгорыя:Памерлі ў 1983 годзе]] |
|||
[[Катэгорыя:Памерлі ў Шчэціне]] |
|||
[[be-x-old:Антон Сокал-Кутылоўскі]] |
|||
[[pl:Anton Sokał-Kutyłouski]] |
Версія ад 21:37, 30 кастрычніка 2011
Шаблон:Вызнч (7.2.1892, хутар Чырвоная Горка Пінскага павета Мінскай губерні, цяпер Лунінецкі раён Брэсцкай вобл. — 7.3.1983, Шчэцін, Польшча), грамадскі і ваенны дзеяч, мемуарыст.
У 1910 скончыў Панявежскую настаўніцкую семінарыю. Настаўнічаў у школах Літвы. У 1913-15 вучыўся на Петраградскіх політэхнічных курсах. З 1915 у арміі. Скончыў Казанскае ваеннае вучылішча. Накіраваны прапаршчыкам на фронт. Ваяваў у Галіцыі і пад Вільняй. Капітан.
З 1917 жыў на сваім хутары. У жніўні 1918 выехаў у Растоў-на-Доне; уступіў у армію генерала Дзянікіна. Потым вярнуўся дадому, быў прызваны ў Чырвоную Армію, адкуль уцёк і перайшоў у армію генерала Юдзеніча, якая дзейнічала ў Эстоніі. Летам 1920 вярнуўся ў Беларусь. У снежні 1920 узначаліў Слуцкую брыгаду. Пасля падаўлення Слуцкага паўстання разам з брыгадай перайшоў савецка-польскую мяжу і да мая 1921 быў інтэрнаваны.
У 1921-39 быў праваслаўным святаром, настаўнічаў.
Арыштаваны 19.6.1941 у Германіі. Здолеў вызваліцца пасля пачатку вайны. З кастрычніка 1941 да ліпеня 1944 працаваў школьным інспектарам у Ганцавічах, удзельнік нацыянальнага падполля. Падпалкоўнік Беларускай краёвай абароны.
Арыштаваны 30.4.1945. Да лістапада 1947 знаходзіўся ў Паўночнапячэрскім лагеры. 20.4.1948 Ваенным трыбуналам войск МУС БВА асуджаны на 25 гадоў турмы. Вызвалены ў лістападзе 1957 па амністыі.
Апошнія гады правёў у Шчэціне. Напісаў успаміны пра Слуцкае паўстанне 1920.