Мікрараён: Розніца паміж версіямі
[недагледжаная версія] | [недагледжаная версія] |
др +рыска |
дрНяма тлумачэння праўкі |
||
Радок 8: | Радок 8: | ||
[[Валгаградская, мікрараён (Мінск)|мікрараён вуліцы Валгаградская]] |
[[Валгаградская, мікрараён (Мінск)|мікрараён вуліцы Валгаградская]] |
||
[[en:Microdistrict]] |
|||
[[Category:Горадабудаўніцтва]] |
[[Category:Горадабудаўніцтва]] |
Версія ад 14:05, 16 лістапада 2007
Мікрараён, структурная адзінка сучаснай жыллёвай забудовы буйных населеных пунктаў. У вялікіх гарадах разлічаны на 12—20 тысяч жыхароў, у сярэдніх — на 6—12 тысяч. Складаецца з комплексу жылых дамоў, устаноў культурна-бытавога абслугоўвання насельніцтва, зялёных зон. Забудоўваецца як адзіная ці расчлянёная на групы жылых дамоў архітэктурна-прасторавая арганізацыя тэрыторыі з улікам прыродных і кліматычных умоў. Часта ўпісваецца ў адзін квартал.
На Беларусі першыя мікрараёны з'яўляюцца ў канцы 1950-х — пачатку 1960-х (у Мінску — з 1958). Размяшчалі іх на свабодных тэрыторыях паблізу існуючай забудовы, на ўскрайнах гарадоў, а таксама на месцы забудовы, якая патрабавала рэканструкцыі. З канца 1960-х у вялікіх гарадах перайшлі да забудовы тэрыторый буйнымі структурнымі адзінкамі — жылымі раёнамі, у склад якіх уваходзяць мікрараёны, што дазволіла арганічна звязваць архітэктуру з ландшафтам і транспартнымі камунікацыямі.
З сярэдзіны 1990-х па цяперашні час масавая забудова канцэнтрыруецца ў мікрараёнах, планіраванне якіх вялося раней (У Мінску — Лошыца, Сухарава, Уручча-5, 6 і г.д.). У іх будаўніцтве рэалізуецца складаны сплаў разнастайных прыёмаў архітэктурна-планіровачнай арганізацыі жылых тэрыторый, што атрымалі распаўсюджанне ў другой палове ХХ стагоддзя.
Глядзіце таксама: мікрараён вуліцы Валгаградская