Pinus contorta
| Pinus contorta | ||||||||||||||
 | ||||||||||||||
| Навуковая класіфікацыя | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Міжнародная навуковая назва | ||||||||||||||
| Ахоўны статус | ||||||||||||||
| ||||||||||||||
Pinus contorta — від роду хвоя сямейства хваёвых.
Распаўсюджанне, экалогія[правіць | правіць зыходнік]
Краіны распаўсюджвання: Канада (Альберта, Брытанская Калумбія, Саскачэван, Юкан); Мексіка (Ніжняя Каліфорнія); ЗША (Аляска, Паўднёвая Дакота). Хоць берагавыя папуляцыі растуць у асноўным паміж узроўнем мора і 610 м, кантынентальныя папуляцыі знаходзіцца ад 490 да 3660 м. Колькасць ападкаў вагаецца ад 250 мм да 5000 мм уздоўж узбярэжжа. Расце на добра дрэнаваных глебах разам з іншымі відамі роду хвоя, а таксама піхтай і дугласіяй.
Апісанне[правіць | правіць зыходнік]
Шчыльнасць драўніны: 0.38 г/см³. Гэта куст або дрэва да 50 м вышынёй і 90 см дыяметрам на ўзроўні грудзей, ствол можа быць як прамым, так і кручаным. Кара ад карычняватага да шэра- або чырвона-карычневага колеру, ад пласціністай да барознавай, рознай таўшчыні як паміж так і ўнутры папуляцый. Галіны грубыя, ад памяранцавага да чырвона-карычневага колеру, пры старэнні становяцца цёмна-карычневымі. Іголкі ад жоўта-зялёнага да цёмна-зялёнага колеру, па 2 у пучку, захоўваюцца 3-8 гадоў, 2-8 см даўжынёй, кручаныя. Пылковыя шышкі эліпсоідна-цыліндрычныя, даўжынёй 5-15 мм, памяранцава-чырвоныя. Насенныя шышкі зменна асіметрычныя, яйкападобныя або наогул шарападобныя, калі адкрыты, (2 -) 3-6 (-7.5) см даўжынёй, ад колеру загару да цёмна-чырвона-карычневага, бліскучыя. Насенне сціснутае, зваротнаяйкападобнае; цела каля 5 мм даўжынёй, чорнае (бясплоднае насенне часта ад страката бледнага да чырвона-карычневага), крыло 10-14 мм. 2n = 24.
Падвіды[правіць | правіць зыходнік]
contorta — Узбярэжжа Ціхага акіяна, ад паўднёвай Аляскі да Каліфорніі.
Іголкі 2-7 см × 0,7-0,9 (-1,1) мм, цёмна-зялёныя; спелы ствол з відавочна барознавай карой; насенныя шышкі моцна асіметрычныя, моцна загнутыя.
latifolia — Скалістыя горы, ад ракі Юкан да ракі Каларада.
Іголкі (4 -) 5-8 см × (0,7 -) 1-2 (-3) мм, жоўта-зялёныя; спелы ствол з карой без відавочных барознаў; насенныя шышкі асіметрычныя, загнутыя да часу выкіду насення. Асноўныя галіны ў асноўным гарызантальныя.
murrayana (Хвоя Мурэя[1]) — Каскадныя горы, Сьера-Невада, паўднёвы Вашынгтон да мексіканскага штата Ніжняя Каліфорнія.
Іголкі (4 -) 5-8 см × (0,7 -) 1-2 (-3) мм, жоўта-зялёныя; спелы ствол з карой без відавочных барознаў; насенныя шышкі амаль сіметрычныя. Асноўныя галіны ўзыходныя на канцах.
Выкарыстанне[правіць | правіць зыходнік]
Хвоя з'яўляецца адной з асноўных крыніц драўніны ў заходняй частцы Паўночнай Амерыкі.
Пагрозы і ахова[правіць | правіць зыходнік]
Караеды і змены ў частаце пажараў могуць быць лакальнымі праблемамі. Від прысутнічае ў многіх ахоўных тэрыторыях па ўсім арэалу.
Галерэя[правіць | правіць зыходнік]
-
Насенная шышка -
Галіна падвіду contorta з мужчынскімі і жаночымі шышкамі -
Насенне -
Кара -
Дрэва, знішчанае караедам віду Dendroctonus ponderosae -
Дрэва падвіду latifolia -
Дрэва на піку Лінкальна
Зноскі
- ↑ Киселевский А. И. Латино-русско-белорусский ботанический словарь. — Мн.: «Наука и техника», 1967. — С. 98. — 160 с. — 2 350 экз. — у крыніцы пад назвай Pinus murrayana Balf.