Армуз

Армуз
	перс. جزیره هرمز
Характарыстыкі
Плошча	41,9 км²
Насельніцтва	2 500 чал.
Шчыльнасць насельніцтва	59,67 чал./км²
Размяшчэнне
	27°04′ пн. ш. 56°28′ у. д.HGЯO
Акваторыя	Армузскі праліў
Краіна	Іран;
	Армуз
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Арму́з (перс. جزیره هرمز Хармо́з) — востраў у Армузскім праліве. Адміністрацыйна ўваходзіць у склад іранскай правінцыі Хармазган. Плошча — 41,9 км²^[1].

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Востраў вядомы з антычных часоў пад назвамі Аргана. У XIII ст. населены выхадцамі з узбярэжнага горада Армуза, разбуранага манголамі. Іх паселішча, а потым увесь востраў атрымалі назву Новы Армуз або проста Армуз. Тут усталявалася мясцовая правячая дынастыя, якая спрыяла развіццю гандлю паміж краінамі Персідскага заліву, з Індыяй, Зондскім архіпелагам і Кітаем.

У перыяд росквіту насельніцтва вострава дасягала 50 тыс. чалавек. Сюды наведваліся Марка Пола, Афанасій Нікіцін, Ібн Батута і іншыя вядомыя вандроўнікі.

У 1507 г. захоплены партугальцамі, якія пабудавалі буйное ўмацаванне Маці Божай Кансепсьёнскай і кантралявалі з яго дапамогай гандлёвыя сувязі з Персідскім залівам.

У 1622 г. быў захоплены іранскім шахам Абасам I з дапамогай англічан і значна разбураны.

У XVIII—XIX стст. уваходзіў у склад Амана. У 1868 г. зноў далучаны да Ірана.

Прырода[правіць | правіць зыходнік]

Востраў знаходзіцца ў Армузскім праліве на паўночны ўсход ад буйнога вострава Кешм. Складзены пераважна з асадкавых і старажытных вулканічных парод. Берагі пясчаныя, часткова занятыя скальнымі масівамі. Найвышэйшы пункт — 186 м. Са старажытных часоў на востраве здабываецца охра.

Флора і фаўна бедныя, прадстаўленыя паўпустыннай расліннасцю, змеямі, яшчаркамі, марскімі птушкамі. Глебы месцамі засоленыя. На востраве маецца недахоп пітной вады.

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

На востраве стала жыве каля 2,5 тыс. чал. (2007 г.), у асноўным арабы-бандары́ і персы.

Эканоміка[правіць | правіць зыходнік]

Асноўныя заняткі — лоў рыбы і рамесная вытворчасць, у тым ліку будаўніцтва традыцыйных суднаў. Значная частка астравіцян сезонна працуе ў іншых раёнах Ірана і ААЭ. Іншаземны турызм не развіты з-за адсутнасці гасцініц і іншай інфраструктуры.