Жазэ Эдуарду душ Сантуш

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Жазэ Эдуарду душ Сантуш
парт.: José Eduardo dos Santos
2-і прэзідэнт Анголы
21 верасня 1979 — 26 верасня 2017
Папярэднік Лусіа Лара
Пераемнік Жуан Ларэнсу
міністр замежных спраў Анголы[d]
11 лістапада 1975 — 10 снежня 1977

Нараджэнне 28 жніўня 1942(1942-08-28)[1][2][…]
Смерць 8 ліпеня 2022(2022-07-08)[3] (79 гадоў)
Імя пры нараджэнні парт.: José Eduardo Van Dunen
Жонка Ana Paula dos Santos[d]
Дзеці Isabel dos Santos[d], José Filomeno dos Santos[d], Coréon Dú[d][4] і Welwitschea dos Santos[d][4]
Веравызнанне каталіцтва
Партыя
Адукацыя
Дзейнасць палітык, інжынер
Аўтограф Выява аўтографа
Званне генерал арміі
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Жазэ Эдуарду душ Сантуш (парт.: José Eduardo dos Santos, нар. 28 жніўня 1942, Луанда, Ангола — 8 ліпеня 2022, Барселона, Іспанія) — другі прэзідэнт Анголы (1979—2017).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 28 жніўня 1942 года ў сталіцы Анголы Луандзе ў сям’і муляра і хатняй гаспадыні. Скончыў пачатковую школу і луандыйскі Нацыянальны ліцэй. У палітыку прыйшоў адразу пасля школы, удзельнічаў у партызанскім руху, заснаваў моладзевае аддзяленне МПЛА. У лістападзе 1961 года ў сувязі з распачатых рэпрэсіямі партугальскіх каланізатараў Жазэ душ Сантуш, таемна пакінуўшы краіну, накіраваўся ў Конга. Верачы ў тое, што толькі ўзброеная барацьба зможа выгнаць партугальскіх каланізатараў, ён уступіў у АПЛА — партызанскай арганізацыі МПЛА.

У 1963—1969 гг. вучыўся ў Азербайджанскім інстытуце нафты і хіміі (СССР). У ВНУ ён узначаліў гурток змагароў за свабоду Анголы. Атрымаўшы прафесію інжынера-нафтавіка, душ Сантуш па сваёй спецыяльнасці ніколі нідзе не працаваў, але веды, атрыманыя ім у універсітэце па тэлекамунікацыйных сістэмах, спатрэбіліся яму ў 1970—1974 гг. у баях на поўначы Анголы.

У 1974 годзе прызначаны каардынатарам аддзела замежных спраў партыі МПЛА, з’яўляючыся яе прадстаўніком у Югаславіі і Рэспубліцы Конга. У гэтым жа годзе ён становіцца членам Палітбюро ЦК МПЛА. У 1975 годзе, пасля здабыцця Анголай незалежнасці, ён становіцца міністрам замежных спраў.

Пасля смерці першага прэзідэнта Анголы Агасціна Нета 21 верасня ён стаў старшынёй МПЛА, прэзідэнтам Анголы і галоўнакамандуючым ФАПЛА (Народны ўзброенымі сіламі вызвалення Анголы). У 1980 годзе стаў старшынёй Народнай Асамблеі ангольскага Рэспублікі.

На першых усеагульных свабодных выбарах у верасні 1992 абраны Прэзідэнтам Анголы.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]