Касцёл Найсвяцейшай Тройцы (Віцебск)

Фара, фрагмент акварэлі Ю. Пешкі

Касцёл Найсвяцейшай Тройцы (Фарны) — колішні рымска-каталіцкі храм у Віцебску. Дзейнічаў у XVIII — XIX стст. Знаходзіўся на левым беразе Дзвіны, на месцы былога рамесніцка-гандлёвага пасада Ніжняга Замка. Стаяў побач з царквой Дабравешчання Прасвятой Багародзіцы.

У 2-й пал. XIX ст. касцёл да непазнавальнасці перабудавалі расійскія ўлады, а ў 1950-я будынак канчаткова зруйнавалі. Да нашага часу захаваліся падмуркі.

Гісторыя

Мураваны касцёл збудавалі як парафіяльны ў 1749 годзе, пры ім мелася драўляная плябанія. Пазней належаў да кляштара марыявітак.

Па здушэнні вызваленчага паўстання (1830—1831) у 1842—1844 роках расійскія ўлады зачынілі касцёл з прычыны яго блізкага размяшчэння да праваслаўнай Дабравешчанскай царквы. Неўзабаве будынак перабудавалі (разабралі вежы).

У 1862—1903 роках у будынку колішняга касцёла размяшчаўся Віцебскі цэнтральны архіў даўніх актаў, архіў губернскай управы, архіў канцылярыі віцебскага генерал-губернатара.

Касцёл пацярпеў у Другую сусветную вайну. У кан. 1950-х — пач. 1960-х помнік зруйнавалі савецкія ўлады.

Архітэктура

Касцёл — помнік архітэктуры барока. Гэта была 3-нефная 2-вежавая базіліка. Галоўны фасад падзяляўся пілястрамі і карнізнымі пасамі на тры ярусы і пяць праслаў. Яго завяршаў фігурны франтон, фланкіраваны 5-яруснымі шатровымі вежамі.

Галерэя

• Іканаграфія касцёла Найсвяцейшай Тройцы
• 
  Ю. Пешка, пач. XIX ст.
• 
  З боку Заручаўя. Ю. Пешка
• 
  За мостам, 1865
• 
  Фрагмент здымка, да 1867
• 
  Агульны выгляд, 1868
• 
  Малюнак У. Баярскага
• 
  Па перабудове. Н. Орда
• 
  Паштоўка пач. XX ст.

Літаратура

• Каталіцкія храмы Беларусі: Энцыкл. даведнік / А. М. Кулагін; фатограф А. Л. Дыбоўскі. — 2-е выд. — Мн.: БелЭн, 2008. — 488 с. — ISBN 978-985-11-0395-5.

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Касцёл Найсвяцейшай Тройцы (Віцебск)