Крысціна Латарынгская

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Крысціна Латарынгская
Cristina di Lorena
рэгент Вялікага герцагства Тасканскага
1621 — 1632
Нараджэнне 16 жніўня 1565[1]
Смерць 19 снежня 1637(1637-12-19)[1][2] (72 гады)
Месца пахавання
Род Латарынгскі дом[1]
Бацька Карл III, герцаг Латарынгіі[1]
Маці Клод Валуа[1]
Муж Фердынанда I Медычы[1][3]
Дзеці Козіма II Медычы, Марыя Мадалене Медычы[d], Кацярына Медычы, Карла Медычы[d], Клаўдыя Медычы[d], Ларэнца Медычы[d], Франчэска дзі Фердынанда Медычы[d] і Элеанора Медычы[d]
Дзейнасць арыстакратка
Аўтограф Выява аўтографа
Узнагароды
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Крысціна Латарынгская (італ.: Cristina di Lorena, 16 жніўня 1565 — 19 снежня 1637) — вялікая герцагіня Тасканская.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Крысціна нарадзілася ў 1565 годзе ў Нансі (герцагства Латарынгія). Яе бацькамі былі герцаг Карл III і яго жонка Клод Валуа — дачка Кацярыны Медычы. Імя сваё яна атрымала ў гонар бабулі па бацьку — Крысціны Дацкай. Пасля смерці маці, якая здарылася ў 1575 годзе, Крысціна жыла пры двары бабулі ў Парыжы.

У 1587 годзе сканаў, не маючы спадчынніка мужчынскага полу, Франчэска I, вялікі герцаг Тасканы, і яго брат Фердынанд тут жа абвясціў сябе новым герцагам. У пошуках варыянту жаніцьбы, які б дапамог яму захаваць палітычную незалежнасць, Фердынанд спыніўся на далёкай сваячцы — Крысціне. Кацярына Медычы паспрыяла шлюбу каб прывязаць Таскану да Францыі ў процівагу Іспаніі (якая прапаноўвала ў якасці нявесты аўстрыйскую эрцгерцагіню ці прынцэсу з дому Браганса). Смерць бабулі затрымала адбыццё Крысціны з Францыі, і яна адправілася ў шлях толькі 28 лютага 1589 года, прыбыўшы ў Ліворна 23 красавіка, а ў Фларэнцыю — 30 красавіка.

Шлюб па даверанасці быў складзены 27 лютага, а афіцыйнае вяселле адбылося 3 мая. Велізарныя святы па выпадку шлюбу зрабілі ўражанне на ўсю Еўропу XVI стагоддзя. Крысціна прынесла багаты пасаг: 600.000 гатоўкай, а таксама каштоўнасці на суму 50.000 і правы на герцагства Урбіна, якія перайшлі да яе пасля смерці Кацярыны Медычы.

Пасля смерці мужа ў 1609 годзе новым вялікім герцагам стаў яго сын Козіма II Медычы, але калі ў 1621 годзе памёр і ён, яго сыну Фердынанду II было ўсяго 10 гадоў. Крысціна і Марыя Магдаліна (удава Козіма) сталі рэгентамі пры малалетнім герцагу. Пры іх Таскана прытрымлівалася кірунку палітыкі Папскай дзяржавы, у выніку чаго стаў магчымым працэс Галілея. Пасля смерці апошняга герцага Урбіна Крысціна замест таго, каб прад’явіць правы на герцагства ад імя Фердынанда II (жанатага на ўнучцы і спадчынніцы нябожчыка), пагадзілася з тым, каб Урбіна ўвайшло ў склад Папскай дзяржавы. У 1631 годзе сканала Марыя Магдаліна, і да паўналецця Фердынанда II у 1632 годзе Крысціна кіравала герцагствам у адзіночку.

Дзеці[правіць | правіць зыходнік]

У Фердынанда і Крысціны было дзевяць дзяцей:

  • Козіма (1590—1621), вялікі герцаг Тасканскі
  • Элеанора (1591—1617)
  • Кацярына (1593—1629), у 1617 годзе выйшла замуж за мантуанскага герцага Фердынанда I Ганзага
  • Франчэска (1594—1614)
  • Карла (1595—1666), кардынал
  • Філіпіна (1598—1602)
  • Ларэнца (1599—1648)
  • Марыя Мадаленэ (1600—1633)
  • Клаўдзія (1594—1648), у 1620 годзе ажанілася з герцагам Урбіна Федэрыка Убальда, а пасля яго смерці ажанілася у 1626 годзе з аўстрыйскім эрцгерцам Леапольдам V.

Зноскі

  1. ↑ а б в г д е http://genealogy.euweb.cz/lorraine/lorraine4.html Праверана 20 студзеня 2016.
  2. ↑ Lundy D. R. Christine de Lorraine // The Peerage Праверана 9 кастрычніка 2017.
  3. ↑ (unspecified title) Праверана 7 жніўня 2020.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Крысціна_Латарынгская&oldid=4665547"