Мікалай Пятровіч Цішачкін

Мікалай Цішачкін
Мікалай Цішачкін
Дата нараджэння	14 сакавіка 1938
Месца нараджэння	Віцебск, Віцебская вобласць, БССР, СССР;
Дата смерці	30 красавіка 1993 (55 гадоў)
Месца смерці	Віцебск, Віцебская вобласць, Беларусь;
Грамадзянства	СССР; Беларусь;
Адукацыя	Беларускі дзяржаўны тэатральна-мастацкі інстытут (1959);
Прафесія	акцёр
Гады актыўнасці	1959—1993
Тэатр	Нацыянальны акадэмічны драматычны тэатр імя Якуба Коласа;
Узнагароды

Мікалай Пятровіч Ці́шачкін (14 сакавіка 1938, Віцебск — 30 красавіка 1993) — беларускі акцёр. Заслужаны артыст Беларускай ССР (1976).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў у 1959 годзе Беларускі тэатральна-мастацкі інстытут. Працаваў у Беларускім тэатры імя Я. Коласа^[1].

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Выконваў вострахарактарныя ролі, якія вызначаліся выразным пластычным малюнкам^[1]. Сярод роляў беларускага рэпертуару: Шкаляр^[2], Самахвальскі («Несцерка» В. Вольскага), Тата («Зацюканы апостал» А. Макаёнка), Віктар Пятрэня («Вайна пад стрэхамі» паводле А. Адамовіча), Жора Сыч, Навіцкі («Укралі кодэкс», «Трывога» А. Петрашкевіча). Інш. ролі: Іпаліт («Мінулася кату масленіца» А. Астроўскага), Іван Пятровіч («Прыніжаныя і зняважаныя» паводле Ф. Дастаеўскага), Епіходаў («Вішнёвы сад» А. Чэхава), Румін, Міхаіл («Дачнікі», «Зыкавы» М. Горкага), Гела («Не трывожся, мама!» паводле Н. Думбадзе), Ламбардзі, Маскатэль, Дэ ля Катары («Слуга двух гаспадароў», «Каханне не жарты», «Забаўны выпадак» К. Гальдоні), Броннікаў («Пяць рамансаў у старым доме» У. Аро), Леанідзік («Мой бедны Марат» А. Арбузава), Чарнявы («Энергічныя людзі» В. Шукшына), Навасельцаў («Таварышы па службе» Э. Брагінскага^[ru] і Э. Разанава)^[1], Джордж («Любоўнікі з Каліфорніі» Б. Слэйда), Афіцыянт («Жаночы стол у Паляўнічай зале» В. Мярэжкі), Аляксандр II («Кастусь Каліноўскі» У. Караткевіча), Генрых VI («Генрых VI» У. Шэкспіра)^[2] і інш.

Зноскі

↑ ^а ^б ^в Т. Дз. Арлова. Цішачкін Мікалай Пятровіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17).
↑ ^а ^б Цішачкін Мікалай Пятровіч // Тэатральная Беларусь: энцыклапедыя : у 2 т. / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2003. — Т. 2. — 571 с. — 4 000 экз. — ISBN 985-11-0259-8.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Арлова Т. Дз. Цішачкін Мікалай Пятровіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17).
Цішачкін Мікалай Пятровіч // Тэатральная Беларусь: энцыклапедыя : у 2 т. / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2003. — Т. 2. — 571 с. — 4 000 экз. — ISBN 985-11-0259-8.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Цішачкін Мікалай Пятровіч на сайце анлайн-энцыклапедыі «Беларусь у асобах і падзеях»

[БЭ-1] а ^б ^в Т. Дз. Арлова. Цішачкін Мікалай Пятровіч // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 17: Хвінявічы — Шчытні / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2003. — Т. 17. — 512 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0279-2 (т. 17).

[ТБ-2] а ^б Цішачкін Мікалай Пятровіч // Тэатральная Беларусь: энцыклапедыя : у 2 т. / рэдкал.: Г. П. Пашкоў [і інш.]. — Мн.: Беларуская Энцыклапедыя, 2003. — Т. 2. — 571 с. — 4 000 экз. — ISBN 985-11-0259-8.

[1]

[2]