Нямейскі леў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Нямейскі леў
стар.-грэч.: Λέων Νεμεαῖος
Пол мужчынскі пол
Бацька Orthrus[d] або Зеўс
Маці Хімера, Яхідна або Селена
Браты і сёстры Лярнейская гідра і Цэрбер
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Бітва Геракла з Нямейскім львом. Рымская копія арыгінала працы Лісіпа.

Нямейскі леў[1] — у старажытнагрэчаскай міфалогіі сын Тыфона і Яхідны, леў жахлівай велічыні з неверагодна цвёрдай шкурай, чаму яе не брала ні адна зброя. Звер жыў у гарах поруч горада Нямеі і спусташаў усе наваколле.

Першы подзвіг Геракла[правіць | правіць зыходнік]

Першым заданнем Геракла (Геркулеса) у мікенскага цара Еўрысфея было забойства Нямейскага льва. Мясцінай пачвары служыла пячора з двума выхадамі. Каб вылавіць звера, Геракл забурыў адзін з выхадаў камянямі, і калі леў з’явіўся з пячоры падчас змяркання, герой уступіў з ім у сутычку. Паколькі зброя не магла прабіць шкуру Нямейскага льва, сыну Зеўса прыйшлося задушыць пачвару, і прынесці шкуру льва ў Мікены як доказ дасканалага подзвігу і ўласнай нечалавечай сілы. У гонар гэтага подзвігу, Зеўс змясціў на неба сузор’е Льва (знак задыяку).

Зноскі

  1. Міфалогія. «Старажытная Элада». У дзвюх частках. Ч.1. Мн., 2000;

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]