Пластылін

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Скрыня пластыліну

Пластылін (італ.: plastilina, від стар.-грэч.: πλαστός — ляпны) — матэрыял для лепкі. Вырабляецца з вычашчанага і здробленага парашку гліны з дадаткам воску, сала ды іншых рэчываў, якія перашкаджаюць высыханню. Бывае рознакаляровым. Служыць для выканання фігур эскізаў для скульптурных прац, невялікіх мадэляў, вырабаў малых форм.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Пытанне каго лічыць вынаходнікам пластыліну спрэчнае. У Германіі ім лічаць Франца Колба[en] (патэнт 1880 года), у Вялікабрытаніі — Вільяма Харбута[en] (патэнт 1899 года).

Выкарыстоўванне[правіць | правіць зыходнік]

Пластылін выкарыстоўваецца дзецьмі як матэрыял для дробнай лепкі. Гульні з пластылінам спрыяюць развіццю каардынацыі пальцаў.

Адзін з жанраў анімацыі — пластылінавая анімацыя — ствараецца з дапамогай фігур, вылепленых з пластыліну.

Недахопы пластыліну[правіць | правіць зыходнік]

  • Выцвітанне на святле
  • Прыліпанне пылу
  • Расплыванне на спякоце
  • Забруджанне рук пры працы з пластылінам

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]