Праабражэнне Ісуса

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Візантыйская ікона Праабражэння Ісуса (каля 1200). Выяўлены Ісус, Ілля, Майсей і тры апосталы.
Абраз Праабражэння Гасподняга са Свята-Параскева-Пятніцкай царквы ў в. Мясяцічы Пінскага раёна.

Праабражэнне (у праваслаўнай), Перамяненне Госпада Нашага Ісуса Хрыста, або свята Перамянення Пана (у каталіцкай традыцыі) — адно з найгалоўнейшых святаў літургічнага календара Каталіцкай і Праваслаўнай Цэркваў.

Праабражэнне (пераўтварэнне) Ісуса — эпізод апавядання Новага Запавету, калі Ісус змяняецца і ззяе на гары. Падзея апісваецца ў сінаптычных Евангеллях (Матф. 17:1-9, Марк. 09:2-8, Лук. 9:28-36), да яе звяртаецца 2Пятра 1:16-18.

У апісаннях Ісус і трое Яго апосталаў пайшлі на гару (гару Праабражэння). На гары Ісус пачаў ззяць яркімі прамянямі святла. Тады прарокі Майсей і Ілля з’явіліся побач з Ім, і Ён гаварыў з імі. Ісус у гэтым эпізодзе названы з неба «Сынам», мяркуецца, голасам Бога Айца, як і пры хрышчэнні Ісуса.

Праабражэнне — адзін з цудаў Ісуса ў Евангеллях, унікальны сярод іншых, бо тычыўся ўласна Ісуса.

Праабражэнне — адна з пяці асноўных вехаў евангельскага апавядання пра жыццё Ісуса разам з Хрышчэннем, Укрыжаваннем, Уваскрасеннем і Узнясеннем.

Апісанне падзеі[правіць | правіць зыходнік]

У сінаптычных Евангеллях, (Матф. 17:1-9, Марк. 9:2-8, Лук. 9:28-36) падзея Праабражэння адбываецца да сярэдзіны апавядання. Гэта ключавы эпізод, за якім амаль адразу і адбываецца Праабражэнне, з’яўляецца прызнанне Пятра: «Ты Хрыстос». Праабражэнне выступае ў якасці дадатковай адкрыцця асобы Ісуса як Сына Божага да некаторых з сваіх вучняў.

У Евангеллях Ісус бярэ Пятра, Якава, сын Зевядзея і апостала Яна з Сабою і ідзе ўверх да гары, якая не названая. Пасля таго, на гары, згодна з Матф. (17:2) Ісус «перамяніўся перад імі, і заззяла аблічча Ягонае, як сонца, а ўбранне Ягонае стала белае, як святло». У гэты момант з’явіліся прарокі Ілля і Майсей і Ісус гаворыць з імі. У Лукі 9:32 маецца асаблівае апісанне Ісуса ў стане славы са спасылкай на «ўбачылі славу Яго».

Пасля таго, як Ілля і Майсей знікаюць, Пётр пачынае прасіць Ісуса, каб зрабіць тры палаткі для Яго і двух прарокаў. Гэта можа разглядацца, як спроба Пятра, каб захаваць прарокаў даўжэй. Але перш чым Пётр паспявае скончыць, з’яўляецца бліскучае воблака, і голас з воблака маўляе: «Гэты ёсць Сын Мой Любасны; Яго слухайце». Вучні падаюць на зямлю ад страху, але Ісус падыходзіць і кранаецца іх, кажучы, каб яны не баяліся. Калі вучні глядзяць уверх, яны больш не бачаць ні Іллі, ні Майсея.

Калі Ісус і трое апосталаў вяртаемся ўніз з гары, то Ісус кажа вучням, каб яны не казалі нікому, «што яны бачылі», пакуль «Сын Чалавечы» уваскрос з мёртвых. Апосталы пытаюцца адзін аднаго, што меў на ўвазе Ісус, калі казаў: «уваскрос з мёртвых».

У хрысціянскім вучэнні Праабражэнне з’яўляецца паваротным момантам, і падзеі на гары прадстаўлены як момант, дзе чалавечая прырода сустракае Божую: месца сустрэчы для часовага і вечнага, а сам Ісус як мост паміж небам і зямлёй.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]