Стралец (сузор’е)
 | |
| Лацінская назва |
(у р. скл.: Sagittarii) |
|---|---|
| Скарачэнне | Sgr |
| Плошча | 867,4 кв. градусаў (2,103%) |
| Колькасць зорак, ярчэйшых за m+6,5 (паводле каталога Гіпарха) |
194 |
| Назіраецца ў шыротах: |
44°Пн – 90°Пд (цалкам) 78°Пн – 44°Пн (часткова) |
Страле́ц[1] (лац.: Sagittarius) — задыякальнае сузор’е ў паўднёвай частцы зорнага неба, адно з 88 сузор’яў дзейнай наменклатуры IAU (1930).
Паходжанне назвы IAU: адно са старажытнагрэчаскіх сузор’яў, якія пералічыў Пталемей. У сузор’і знаходзіцца пункт зімовага сонцастаяння і цэнтр Галактыкі, размешчана многа зорных скопішчаў і туманнасцей.
У сузор’і знаходзяцца[правіць | правіць зыходнік]
- NGC 6836
- Аб’ект Месье M8
- Аб’ект Месье M17
- Аб’ект Месье M18
- Аб’ект Месье M20
- Аб’ект Месье M21
- Аб’ект Месье M22
- Аб’ект Месье M23
- Аб’ект Месье M24
- Аб’ект Месье M25
- Аб’ект Месье M28
- Аб’ект Месье M54
- Аб’ект Месье M55
- Аб’ект Месье M69
- Аб’ект Месье M70
- Аб’ект Месье M75
Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]
Зноскі
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Страле́ц // Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2002. — Т. 15. — С. 196. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0251-2 (т. 15).
- Самойлов К. И. Морской словарь. — М.-Л.: Государственное Военно-морское Издательство НКВМФ Союза ССР, 1941. (руск.)
