Сяргей Віктаравіч Кулініч

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Футбол
Сяргей Кулініч
Поўнае імя Сяргей Віктаравіч Кулініч
Нарадзіўся 9 студзеня 1995(1995-01-09)[1][2] (29 гадоў)
Грамадзянства  Украіна
Рост 182 см
Вага 70 кг
Пазіцыя абаронца, паўабаронца
Інфармацыя пра клуб
Клуб Літва Джугас
Нумар 62
Маладзёжныя клубы
2008—2012 Украіна Металург (Запарожжа)
Клубная кар’ера[* 1]
2012—2015 Украіна Металург (Запарожжа) 17 (0)
2016—2017 Беларусь Мінск 42 (1)
2018 Украіна Алімпік (Данецк) 10 (0)
2018 Сербія Спартак (Субаціца) 3 (0)
2019—2020 Украіна Металург (Запарожжа) 14 (0)
2020—2021 Украіна Мікалаеў 30 (1)
2023 Польшча Хэлмянка (Хэлм) 15 (1)
2023— Літва Джугас (Цяльшэй) 10 (1)
  1. ↑ Колькасць гульняў і галоў за прафесійны клуб лічыцца толькі для розных ліг нацыянальных чэмпіянатаў, адкарэктавана станам на 9 кастрычніка 2023.

Сяргей Кулініч (нар. 9 студзеня 1995, Мала Такмачка, Запарожская вобласць, Украіна) — украінскі футбаліст, абаронца літоўскага клуба «Джугас» з Цяльшэя.

Клубная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Выхаванец ДЮСШ запарожскага «Металурга», першы трэнер — Аляксандр Паўлавіч Рудыка. Па словах гэтага спецыяліста, хлопцы 1995 года нараджэння лічыліся ў «Металургу» не занадта ўдалым наборам. Тым не менш з гэтага года Сяргей Кулініч, Артур Кузняцоў, Мікіта Татаркоў і Эдуард Собаль выклікаліся ў зборную Украіны да 20 гадоў, а Цімафей Шарамета — у моладзевую[3].

Пасля завяршэння навучання Кулініч быў залічаны ў юнацкую каманду запарожцаў, дзе дэбютаваў 5 верасня 2012 года ў паядынку з сімферопальскай «Таўрыяй». З сезона 2013/14 гадоў футбаліст быў ужо асноўным выканаўцам у моладзевай камандзе. У наступным сезоне 1 сакавіка 2015 года дэбютаваў ва ўкраінскай Прэм’ер-лізе. Футбаліст правёў на полі ўсе 90 хвілін сустрэчы з «Гаверлай»[4]. Праз тыдзень згуляў 45 хвілін матча з данецкімі аднаклубнікамі.

26 снежня 2015 года стала вядома, што Сяргей пакінуў «Металург» і займаецца пошукамі новай каманды[5]. У студзені 2016 года разам з таварышам па «Металургу» Ягорам Кліменчуком прыбыў на прагляд у беларускі клуб «Мінск», з якім у лютым падпісаў двухгадовы кантракт[6]. У складзе «гараджан» выкарыстоўваўся ў якасці правага або цэнтральнага абаронцы, хоць і не меў трывалага месца ў асноўным складзе. У сезоне 2017 ужо замацаваўся ў стартавым складзе мінчан, толькі ў верасні і кастрычніку не гуляў з-за траўмы.

У студзені 2018 года адправіўся на прагляд у данецкі «Алімпік» і ў выніку падпісаў з ім кантракт[7]. У жніўні 2018 года перайшоў у сербскі клуб «Спартак» з Субаціцы, пакінуў яго ў канцы таго ж года.

У жніўні 2019 года вярнуўся ў запарожскі «Металург». Сезон 2020/21 правёў у складзе «Мікалаева».

У лютым 2023 года далучыўся да польскай «Хэлмянкі» з Хэлма, а ў ліпені 2023 года перайшоў у літоўскі «Джугас».

Міжнародная кар’ера[правіць | правіць зыходнік]

Сваёй гульнёй Кулініч прыцягнуў да сябе ўвагу трэнера юнацкай зборнай Украіны (да 20) Аляксандра Петракова, каманда якога ў гэты час рыхтавалася да паездкі на моладзевы чэмпіянат свету 2015. Футбаліст прайшоў з «жоўта-сінімі» зборы ў Турцыі[8], але ў Новую Зеландыю на сам чэмпіянат не паехаў.

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]

  1. ↑ Sergiy Kulynych // Transfermarkt — 2000. Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. ↑ Serhiy Kulynych // FBref.com
  3. ↑ Александр Рудыка: «Горжусь своими воспитанниками» (руск.). ФК «Металлург» Запорожье (25 мая 2015). Архівавана з першакрыніцы 2 жніўня 2015. Праверана 27 лютага 2016.
  4. ↑ Кулинич и Кулач дебютировали в составе первой команды «Металлурга» (руск.). ФК «Металлург» Запорожье (2 сакавіка 2015). Архівавана з першакрыніцы 2 жніўня 2015. Праверана 27 лютага 2016.
  5. ↑ Денис Дроздовский. Кулинич: «Украина или зарубеж — неважно. Буду смотреть только на уровень чемпионата» (руск.). SportArena.com (26 снежня 2015). Праверана 1 студзеня 2016.
  6. ↑ Украинцы Егор Клименчук и Сергей Кулинич подписали контракты с "Минском". football.by.
  7. ↑ Кулинич перешел в «Олимпик». by.tribuna.com.
  8. ↑ Сборная Украины U-20: на сбор в Турцию поедет 21 футболист (руск.). Football.ua (17 сакавіка 2015). Архівавана з першакрыніцы 2 жніўня 2015. Праверана 27 лютага 2016.
Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Сяргей_Віктаравіч_Кулініч&oldid=4601903"