Узброеныя сілы Сірыі

Узброеныя сілы Сірыі
Узброеныя сілы Сірыі
	Сцяг УС Сірыі.
Гады існавання	з 1946 года
Краіна	Сірыя
Тып	Узброеныя сілы
Складаецца з	Syrian Arab Army[d]; Syrian Arab Navy[d]; Ваенна-паветраныя сілы Сірыі[d];
Колькасць	142 000 чалавек
Удзел у	Араба-ізраільскі канфлікт, Грамадзянская вайна ў Сірыі
Камандзіры
Дзеючы камандзір	Башар Асад (галоўнакамандуючы), Алі Абдула Аюб (міністр абароны)

Сірыйскія арабскія ўзброеныя сілы (араб. القوات المسلحة العربية السورية‎‎) — ваенная арганізацыя Сірыйскай Арабскай Рэспублікі, прызначаная для абароны дзяржавы ад знешніх пагроз і падтрымання яе тэрытарыяльнай цэласнасці. Па канстытуцыі краіны вярхоўным галоўнакамандуючым узброеных сіл з’яўляецца прэзідэнт. Узброеныя сілы Сірыі сфарміраваны пасля атрымання незалежнасці ў 1946 годзе, і з таго часу ўдзельнічалі ў шматлікіх знешніх канфліктах (галоўным чынам з Ізраілем), а таксама ваенных пераваротах унутры самой краіны.

Агульная інфармацыя[правіць | правіць зыходнік]

Галоўнакамандуючы УС Сірыі — прэзідэнт Сірыі Башар Асад.

Ваенная служба ў сірыйскай арміі ажыццяўляецца па прызыву. Юнакі прызываюцца ў войска на 18^[2] месяцаў пасля дасягнення імі 18 гадоў пры ўмове, што ў юнака ёсць браты; у адваротным выпадку ён лічыцца карміцелем сям’і і не ідзе ў вайскоўцы.

Ваенны бюджэт, па стане на 2005 год — 0,858 — 1,0 млрд долараў ЗША, што складае да 5,9 % ВУП.

Сірыйскія УС сур’ёзна пацярпелі і былі фактычна разбураны падчас грамадзянскай вайны ў Сірыі, у выніку якой іх колькасць скарацілася больш чым на палову ад даваеннага складу ў 325 тысяч чалавек да 142 500 на люты 2018 года^[1]. З мэтай падтрымкі дзеянняў УС быў створаны шэраг такіх ваенізаваных арганізацый, як Нацыянальныя сілы абароны.

Склад[правіць | правіць зыходнік]

Сухапутныя войскі[правіць | правіць зыходнік]

Колькасць — 105 тыс. чалавек (2018). У сябе ўключаюць 5 армейскіх карпусоў, 12 дывізій (3 механізаваных, 6 танкавых, 2 спецпрызначэння (11 палкоў спецназа + асобны танкавы полк), 1 мехдыв рэспубліканскай гвардыі), 13 асобных брыгад (2 пяхотных, памежнай аховы, 2 ракетныя (з ТРК «Точка» і «Луна»), ракетная берагавой абароны, 2 артылерыйскія, 2 супрацьтанкавыя), комплексы СПА. Рэзервы: штаб танкавай дывізіі, 2 танкавых, 31 пяхотны, 3 артылерыйскіх палкі^[3]^[1].

ВПС[правіць | правіць зыходнік]

ВПС складаюцца асобных з эскадрылляў. Ваенная тэхніка па большай частцы вытворчасці часоў Халоднай вайны. На 2018 год у складзе ВПС лічацца^[1]:

знішчальнікі: 34 МіГ-23МФ/МЛ/УМ 30 МіГ-29А/СМ/УБ;
знішчальнікі-бамбардзіроўшчыкі: 68 МіГ-21МФ, 9 МіГ-21У, 41 МіГ-23БН/УБ, 28 Су-22;
бамбардзіроўшчыкі: 11 Су-24;
транспартнікі: 3 Іл-76, 1 Ан-24, 6 Ан-26, 2 PA-31 Navajo, 4 Як-40, 2 Falcon 20 1 Falcon 900, 4 Ту-134Б-3.
навучальныя: 15 L-39;
ударныя верталёты: 24 Мі-25;
транспартныя верталёты: 26 Мі-17, 27 Мі-8, 28 SA342L Gazelle.

СПА[правіць | правіць зыходнік]

Сірыйскія СПА абсталяваны расійскай зброяй. На ўзбраенні знаходзіцца звыш за 900 ЗРК і больш за 4000 зенітных гармат калібра 23—100 мм. 300 сірыйскіх ЗРК прыпадае на С-75 «Дзвіна» і С-75М «Волга», 200 «Куб», 140 — на С-125 «Нява» і С-125М «Пячора», 60 «Аса».

Згодна з супярэчлівымі звесткамі ў расійскіх СМІ:

Усе гэтыя сістэмы не ўяўляюць сур’ёзнай пагрозы^[4] для сучаснай авіяцыі краін НАТА.
Існуюць і супрацьлеглыя ацэнкі^[5]^[6].
Для НАТА небяспечныя толькі стацыянарныя комплексы далёкага радыуса дзеяння С-200 «Ангара» і С-200В «Вега», а таксама самаходныя ЗРК сярэдняй далёкасці «Бук»^[7].

Істотным стрымліваючым фактарам для арміі Сірыі з’яўляецца жаданне захаваць баяздольнасць ВПС і СПА для стрымлівання масіраваных нападаў, пры гэтым па сутнасці ігнаруючы малыя атакі з паветра з мэтай схаваць рэальныя баявыя магчымасці; аналагічна ўжываліся СПА і ВПС Югаславіі ў вайне супраць НАТА, што дазволіла захаваць баяздольнасць да канца вайны.

На сённяшні дзень асноўным стрымліваючым фактарам пры масіраванай агрэсіі з паветра з’яўляецца не сіла і нават не тэхнічнае дасканаласць, а як раз наяўнасць сістэм СПА. Варта заўважыць, што СПА Сірыі істотна навей і больш, чым сістэмы СПА Лівіі, Іраку або Югаславіі, таму і эфектыўнасць іх ужывання будзе іншая. Гэта значыць, што краінам антысірыйскай кааліцыі давядзецца правесці працяглую аперацыю для нейтралізацыі сістэмы супрацьпаветранай абароны^[8].