Андрэй Дзмітрыевіч Фесалоніцкі

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Андрэй Дзмітрыевіч Фесалоніцкі
Дата нараджэння 1842
Дата смерці не раней за 1890
Альма-матар
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Андрэй Дзмітрыевіч Фесалоніцкі (1842 - ) - расійскі, беларускі і ўкраінскі інжынер-архітэктар[1].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Дзяцінства і адукацыя[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў 1842 годзе. Вучыўся ў прыватным пансіёне. У 1855 годзе паступіў у Пецярбургскае будаўнічае вучылішча, якое скончыў у 1863 годзе з правам на чын X класа[1].

Прафесійная дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Адразу пасля заканчэння вучобы прызначаны архітэктарскім памочнікам у архангельскую будаўнічую і дарожную камісію[1]. З пераўтварэннем камісіі А. Фесалоніцкі ў 1865 годзе прылічыўся да Міністэрства ўнутраных спраў, з адкамандзіраваннем для заняткаў у Тэхнічна-будаўнічы камітэт  (руск.), а ў 1866 годзе перайшоў у мінскае губернскае праўленне звышштатным тэхнікам[1].

З 1869 года А. Фесалоніцкі паслядоўна займаў пасады: малодшага інжынера ковенскага губернскага праўлення (па 1872), губернскага інжынера ў Разані (па 1876) і губернскага архітэктара  (руск.) ў Чарнігаве (па 1890)[1]. У 1868 годзе А. Фесалоніцкі ўзведзены ў званне інжынер-архітэктара[1].

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Тэхнічная дзейнасць А. Фесалоніцкага выявілася ў пабудове драўляных і мураваных храмаў у Ковенскай і Чарнігаўскай губернях, мастоў, дарожных збудаванняў і прыватных будынкаў. З 1890 года выйшаў у адстаўку і займаўся прыватнай практыкай[1].

Асобныя творы[правіць | правіць зыходнік]

Свята-Пакроўская царквы ў с. Пласкэ Броварскага раёна

Зноскі