Васіль Барысавіч Несцярэнка

Васіль Барысавіч Несцярэнка
Васіль Барысавіч Несцярэнка
Дата нараджэння	2 снежня 1934
Месца нараджэння	Красны Кут[d], СССР;
Дата смерці	25 жніўня 2008 (73 гады)
Месца смерці	Мінскі раён, Мінская вобласць, Беларусь;
Месца пахавання	Усходнія могілкі;
Грамадзянства	СССР; Беларусь;
Род дзейнасці	навуковец, дзяржаўны дзеяч
Навуковая сфера	фізіка і ядзерная энергетыка
Месца працы	Інстытут цепла- і масаабмену імя А. В. Лыкава; Аб’яднаны інстытут энергетычных і ядзерных даследаванняў «Сосны»;
Навуковая ступень	доктар тэхнічных навук (1968)
Навуковае званне	член-карэспандэнт НАН Беларусі (1972); прафесар;
Альма-матар	Маскоўскі дзяржаўны тэхнічны ўніверсітэт імя М. Э. Баўмана;
Прэміі
Узнагароды	;

Васіль Барысавіч Несцярэнка (нар. 10 сакавіка 1926, г.п. Красны Кут Луганскай вобласці, Украіна — 25 жніўня 2008, Беларусь^[4]) — беларускі вучоны ў галіне ядзернай энергетыкі. Член-карэспандэнт Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі (1972), доктар тэхнічных навук (1968), прафесар (1969). Заслужаны дзеяч навукі і тэхнікі БССР (1979).

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў Маскоўскае вышэйшае тэхнічнае вучылішча імя Баўмана (цяпер Маскоўскі дзяржаўны тэхнічны ўніверсітэт) (1958). У 1958—1962 гадах навуковы супрацоўнік Інстытута рухавікоў АН СССР. У 1963—1965 гадах загадчык лабараторыі Інстытута цепла — і масаабмену АН БССР.

З 1965 годзе загадчык аддзела і намеснік дырэктара па навуковай рабоце, у 1977—1987 гадах дырэктар Інстытута ядзернай энергетыкі АН БССР, адначасова ў 1971—1987 гадах генеральны канструктар перасоўнай атамнай электрастанцыі «Памір».

З 1990 года дырэктар Інстытута радыяцыйнай бяспекі «Белрад». У 1980—1985 гадах дэпутат Вярхоўнага Савета БССР. У 1990—1994 гадах старшыня аб’яднанага экспертнага камітэта Беларусі, Украіны і Расіі.

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Працы ў галіне ядзернай энергетыкі і радыяцыйнай бяспекі. Адзін з аўтараў прымянення дісацыіруючых цепланосьбітаў у ядзернай энергетыцы. Правёў цыкл даследаванняў па вывучэнні новых хімічна рэагуюць цепланосбітаў, па распрацоўцы і стварэнні метадаў разліку цеплафізічных уласцівасцяў, цеплаабмену, газадынамікі і тэхналогіі дісацыіруючых газаў, па аналізе цыклаў і схем ядзерных энергетычных установак, выяўленні тэхніка-эканамічных характарыстык атамных электрастанцый з рэактарамі на хуткіх нейтронах.

Аўтар больш за 300 навуковых прац, у т.л. 15 манаграфій, больш як 320 вынаходстваў.

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Дзяржаўная прэмія БССР (1986) за распрацоўку біятэхналогіі і стварэнне прамысловай вытворчасці рызатарфіну з прымяненнем радыяцыйнага спосабу стэрылізацыі субстрата і ўкараненне прэпарата ў сельскую гаспадарку Рэспублікі. Узнагароджаны ордэнам «Знак Пашаны» (1975), медалямі^[5].

Асноўныя працы[правіць | правіць зыходнік]

Научно-технические основы применения диссоциирующих газов как теплоносителей и рабочих тел АЭС. — Мн., 1970.
Схемы преобразования тепла АЭС на диссоциирующих газах. — Мн.,1975 (совм. с В. П. Бубновым).
Теплообмен в ядерных реакторах с диссоциирующим теплоносителем. — Мн., 1980 (совм. с Б. Е. Тверковкиным).
Чернобыльская катастрофа: причины и последствия. В 4 частях. — Мн., 1993 (на рус. яз.), 1997 (на англ. яз.).
Масштабы и последствия катастрофы на Чернобыльской АЭС для Беларуси, Украины и России. — Мн., 1996.
Чернобыльская катастрофа: радиационная защита населения. — Мн., 1997; Майнц (Германия), 1998.
Состояние и динамика радиационного загрязнения продуктов питания детей Чернобыльской зоны Беларуси (совм. с А. Н. Девойно, А. А. Мухлаев, И. Э. Нестеренко).

Зноскі

↑ Bibliothèque nationale de France Vasilij Borisovič Nesterenko // data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19938912"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q54837"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q193563"></a>
↑ http://www.lalibre.be/debats/opinions/article/441496/mort-d-un-dissident.html
↑ ^а ^б Зводны электронны каталёг бібліятэк Беларусі — 2015.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q27927503"></a>
↑ У Мінску развітваюцца з беларускім вучоным-ядзершчыкам Васілём Несцярэнкам(недаступная спасылка)
↑ Васіль Барысавіч Несцярэнка

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

Несцярэнка Васіль Барысавіч // Беларусь: энцыклапедычны даведнік / Рэдкал. Б. І. Сачанка (гал. рэд.) і інш.; Маст. М. В. Драко, А. М. Хількевіч. — Мн.: БелЭн, 1995. — С. 535. — 800 с. — 5 000 экз. — ISBN 985-11-0026-9.
Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т. 11: Мугір — Паліклініка / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн. : БелЭн, 2000. — Т. 11. — С. 300. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0035-8. — ISBN 985-11-0188-5 (т. 11).

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Васіль Барысавіч Несцярэнка ў базе даных «История белорусской науки в лицах» Цэнтральнай навуковай бібліятэкі імя Якуба Коласа НАН Беларусі (руск.)
Памяти учёного. Нестеренко Василий Борисович (руск.)
Банк патентов РФ на изобретения и промышленные образцы ФИПС Роспатента (руск.)

[_46ea603e092c5de7-1] Bibliothèque nationale de France Vasilij Borisovič Nesterenko // data.bnf.fr: платформа адкрытых даных — 2011.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19938912"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q54837"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q193563"></a>

[_8056e673d4ef0638-2] ttp://www.lalibre.be/debats/opinions/article/441496/mort-d-un-dissident.html

[_cdda9fac4a13eebf-3] а ^б Зводны электронны каталёг бібліятэк Беларусі — 2015.
<a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q27927503"></a>

[4] У Мінску развітваюцца з беларускім вучоным-ядзершчыкам Васілём Несцярэнкам(недаступная спасылка)

[5] Васіль Барысавіч Несцярэнка

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]