Канстанцін Іванавіч Ціхаміраў

Канстанцін Іванавіч Ціхаміраў
Канстанцін Іванавіч Ціхаміраў
Дата нараджэння	13 снежня 1848
Месца нараджэння	Віцебск, Віцебская губерня, Расійская імперыя;
Дата смерці	1 жніўня 1913 (64 гады)
Месца смерці	Санкт-Пецярбург, Расійская імперыя;
Месца пахавання	Смаленскія праваслаўныя могілкі;
Альма-матар	Віцебская гімназія; Пецярбургскае будаўнічае вучылішча (1873);
Член у	Пецярбургскае таварыства архітэктараў[d];
Працаваў у гарадах	Пецярбургскае будаўнічае вучылішча і Інстытут інжынераў шляхоў зносін[d]
	Медыяфайлы на Вікісховішчы

Канстанцін Іванавіч Ціхаміраў (13 снежня 1848, Віцебск — 1 жніўня 1913) — расійскі інжынер і архітэктар, выкладчык^[1]. Меў прынамсі двух братоў: Сяргей таксама быў інжынерам-архітэктарам, а Мікалай (руск.) (бел. — урачом-афтальмолагам, лейб-акулістам Найвысокага двара^[2]^[3].

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Дзяцінства і адукацыя[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў Віцебску 13 снежня 1848 года. Пачатковую адукацыю атрымаў у Віцебскай гімназіі. У 1868 годзе паступіў у Пецярбургскае будаўнічае вучылішча пансіянерам земства. Скончыў курс у 1873 годзе па першым разрадзе^[1].

Прафесійная дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Адразу пасля заканчэння вучылішча быў прылічаны да Міністэрства ўнутраных спраў з адкамандзіраваннем для заняткаў у Тэхнічна-будаўнічы камітэт (руск.) (бел.^[1].

Адначасова з тым паступіў памочнікам да інжынера-архітэктара Д. Д. Сакалова (руск.) (бел. на працы па перабудове будынкаў галоўнай тэлеграфнай станцыі і тэлеграфнага дэпартамента ў Санкт-Пецярбургу^[1]. У 1875 годзе адкамандзіраваны міністэрствам у дапамогу Д. Д. Сакалову па пабудове будынка тэлеграфнага музея і кватэры для дырэктара названага дэпартамента. У той самы час К. Ціхаміраў займаўся ў якасці тэхніка пры канцылярыі дырэктара Пецярбургска-Варшаўскай чыгункі. У 1875 годзе запрошаны ў школу дзясятнікаў для кіраўніцтва чарцёжнымі заняткамі і для выкладання курса архітэктуры (да 1883). У 1876 годзе прызначаны памочнікам выкладчыка архітэктурнага чарчэння ў Пецярбургскае Будаўнічае вучылішча, а з 1878 года складаўся выкладчыкам па складанні архітэктурных праектаў^[1].

З 1876 года, па заканчэнні пабудоў тэлеграфнага ведамства, К. Ціхаміраў быў памочнікам у інжынера-архітэктара А. Р. Гешвенда (руск.) (бел. (да 1885 года) і ўдзельнічаў пры наступных яго пабудовах у Пецярбургу: трох дамоў купца К. Б. Корпуса ля Чырвонага і Сіняга мастоў па набярэжнай (руск.) (бел. р. Мойкі^[4]^[5], дома купца Шахава на Ганчарнай вуліцы, дома сп. А. Р. Гешвенда на 9-й лініі (руск.) (бел. Васільеўскага вострава^[6], дома (руск.) (бел. для служачых фінляндскай чыгункі (руск.) (бел.^[7] і дома купца Г. І. Любіенса ля Ізмайлаўскага моста^[8]. У 1877-78 гадах быў памочнікам інжынера-архітэктара А. Ю. Навіцкага і загадваў пабудоваю будынка механічнай майстэрні балтыйскага суднабудаўнічага завода (руск.) (бел.^[9] і, нарэшце, у якасці памочніка архітэктар А. К. Кейзера, займаўся пры пабудове дома Рускага таварыства гандлю аптэкарскімі таварамі^[10].

У студзені 1877 года К. Ціхаміраў прызначаны малодшым тэхнікам пры чарцёжнай Тэхнічна-будаўнічага камітэту, а ў 1882 годзе — на пасаду памочніка вытворчага спраў камітэту і складаўся на ёй прынамсі да 1892 года. На гэтым пасту ім было складзена шмат праектаў будынкаў і капліц для розных губерняў. На службе ў Тэхнічна-будаўнічым камітэце К. Ціхаміраў быў камандзіраваны ў 1882 годзе ў дапамогу інжынер-архітэктару А. Ю. Навіцкаму для абрэвізавання справаводства будаўнічых аддзяленняў і для высвятлення стану тэхнічнай часткі ў паўднёва-заходніх губернях. Разам з тым ён даследаваў старажытны храм Богаяўлення ў г. Астрогу Валынскай губерні, пабудаваны князем Канстанцінам Астрожскім і склаў праект рэстаўрацыі яго. Гэты праект быў прыведзены ў выкананне П. А. Базілеўскім.

У 1877 годзе запрошаны выкладчыкам чарчэння, спачатку тэхнічнага, а з 1882 года — архітэктурнага у Інстытут інжынераў шляхоў зносін (руск.) (бел., дзе прынамсі да 1892 года складаўся памочнікам па складанні архітэктурных праектаў у прафесара Д. Д. Сакалова (руск.) (бел.. Некаторы час складаўся архітэктарам будынкаў інстытута інжынераў шляхоў зносін і членам камісіі па перабудове гэтых будынкаў (1891-92).

У 1892 годзе быў прызначаны членам камісіі па ўпарадкаванні санітарнага стану Міністэрства ўнутраных спраў, утворанай з нагоды халернай эпідэміі (англ.) (бел..

Акрамя дзяржаўнай службы К. Ціхаміраў займаўся таксама і прыватнай дзейнасцю. У 1886 годзе ў якасці члена таварыства, пад фірмаю «Лукашэвіч і К°», па ўладкаванні ацяплення і вентыляцыі будынкаў К. Ціхаіміраў прымае ўдзел ва ўсіх яго аперацыях.

З 1890 года складаўся членам камісіі, якая загадвала справамі падпіскі для адпраўкі таварышаў, былых выхаванцаў Будаўнічага вучылішча і Інстытута Грамадзянскіх інжынераў, за мяжу. На працягу дванадцаці гадоў К. Ціхаміраў быў членам Пецярбургскага таварыства архітэктараў (руск.) (бел..

Адрасы[правіць | правіць зыходнік]

З 1907 па 1912 год жыў у Санкт-Пецярбургу ў даходным доме Г. М. Штальман^[11]^[12]

Творчасць[правіць | правіць зыходнік]

Асобныя творы[правіць | правіць зыходнік]

Дачы сп. М. І. Ціхамірава (руск.) (бел. і сп. У. М. Тукмачова ў Азярках (руск.) (бел., паблізу ад Санкт-Пецярбурга
Хлебныя крамы ў двары купца Башкірава, па Калашнікаўскай набярэжнай у Санкт-Пецярбургу
Дом для садоўніка ў маёнтку сп. Э. А. Юнге (руск.) (бел. ў Крыму
Дом у маёнтку В. У. Бібікавай у Пскоўскай губерні
Барскі дом у маёнтку барона Н. Ф. Корфа, паблізу ст. Белай Пецярбургска-Варшаўскай чыгункі^[13]
Дом для служачых у маёнтку графа А. Д. Шарамецева (руск.) (бел. паблізу Санкт-Пецярбурга
Перабудова будынка гімназіі Імператарскага чалавекалюбчага таварыства (руск.) (бел., па набярэжнай Крукава канала (руск.) (бел. ў Санкт-Пецярбургу
і іншае

Зноскі

↑ ^а ^б ^в ^г ^д Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892 с. 343-44 (руск.)
↑ Е. Л. Александрова. Дачная местность местность Шувалово — Озерки Архівавана 19 чэрвеня 2018. (руск.)
↑ ЦГИА СПб. Ф. 224. Оп. 3. Д. 4671. Доклады СПб. губернской земской управы. 1885.
↑ Доходный дом К. Б. Корпуса (руск.)
↑ Доходный дом К. Б. Корпуса (руск.)
↑ Доходный дом А. Р. Гешвенда (руск.)
↑ Жилой дом служащих Финляндской ж. д. (руск.)
↑ Доходный дом — Доходный дом Г. И. Любиенса (руск.)
↑ Балтийский судостроительный завод (руск.)
↑ Дом Русского общества торговли аптекарскими товарами (по наб. кан. Грибоедова) (руск.)
↑ ВПб на 1908. O. III. C. 604, на 1909. С. 784, на 1910. С. 784, на 1911. С. 887, на 1912. С. 895
↑ Дом А. Н. Штальман (руск.)
↑ Белая, станция Санкт-Петербурго-Варшавской железной дороги // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.

[БЮС-1] а ^б ^в ^г ^д Барановский Г. В. Юбилейный сборник сведений о деятельности бывших воспитанников Института гражданских инженеров (Строительного училища) 1842—1892 с. 343-44 (руск.)

[2] Е. Л. Александрова. Дачная местность местность Шувалово — Озерки Архівавана 19 чэрвеня 2018. (руск.)

[3] ЦГИА СПб. Ф. 224. Оп. 3. Д. 4671. Доклады СПб. губернской земской управы. 1885.

[4] Доходный дом К. Б. Корпуса (руск.)

[5] Доходный дом К. Б. Корпуса (руск.)

[6] Доходный дом А. Р. Гешвенда (руск.)

[7] Жилой дом служащих Финляндской ж. д. (руск.)

[8] Доходный дом — Доходный дом Г. И. Любиенса (руск.)

[9] Балтийский судостроительный завод (руск.)

[10] Дом Русского общества торговли аптекарскими товарами (по наб. кан. Грибоедова) (руск.)

[11] ВПб на 1908. O. III. C. 604, на 1909. С. 784, на 1910. С. 784, на 1911. С. 887, на 1912. С. 895

[12] Дом А. Н. Штальман (руск.)

[13] Белая, станция Санкт-Петербурго-Варшавской железной дороги // Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона: В 86 томах (82 т. и 4 доп.) (руск.). — СПб., 1890—1907.

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

[12]

[13]