Крыстаф Марцін Віланд

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Крыстаф Марцін Віланд
ням.: Christoph Martin Wieland
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння 5 верасня 1733(1733-09-05)[1][2][…]
Месца нараджэння
Дата смерці 20 студзеня 1813(1813-01-20)[1][2][…] (79 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства  Германія
Бацька Thomas Adam Wieland[d][4]
Маці Regine Catherine Kick[d][4]
Жонка невядома
Альма-матар
Месца працы
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці паэт, перакладчык, пісьменнік, выкладчык універсітэта, паэт-адвакат
Гады творчасці з 1751
Мова твораў нямецкая
Грамадская дзейнасць
Член у
Узнагароды
Ордэн Святой Ганны кавалер ордэна Ганаровага Легіёна
Подпіс Выява аўтографа
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Крыстаф Марцін Віланд (ням.: Christoph Martin Wieland; 5 верасня 1733, Ахштэтэн, Германія — 20 студзеня 1813, Веймар) — найбуйнейшы паэт і ідэолаг нямецкага ракако, выдавец першага ў Германіі часопіса літаратуры і мастацтва «Германскі Меркурый» (ням.: Der Deutsche Merkur).

Geschichte der Abderiten (1887)

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Сын пастара, частку свайго жыцця правёў пры двары веймарскага герцага, дзе знаходзіўся ў сяброўскіх адносінах з Гётэ.

Пачатковы перыяд творчасці Віланда (1752—1763) — гэта перыяд пошуку ўласнага стылю. Першыя творы Віланда («Аб прыродзе рэчаў. Вершаванае павучанне ў 6 кнігах», 1752; «Дванаццаць маральных лістоў у вершах», 1752; «Выпрабаванне Аўраама», 1753; «Лісты памерлых да пакінутых сябрамі», 1753 і інш) створаны пад уплывам Бодмера і Клопштака. На драму «Клеменціна» вырашальны ўплыў аказвае Самуэль Рычардсан.

Зноскі

  1. а б в г д Краткая литературная энциклопедияМ.: Советская энциклопедия, 1962.
  2. а б в Max Josef Karl Guido Koch Wieland, Christoph Martin // Allgemeine Deutsche BiographieL: 1897. — Т. 42. — S. 400–419.
  3. Виланд Кристоф Мартин // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 28 верасня 2015.
  4. а б Pas L. v. Genealogics — 2003.
  5. а б в Виландъ // Энциклопедический лексиконСПб.: 1837. — Т. 10. — С. 138–143.
  6. а б https://aibl.fr/academiciens-depuis-1663/ Праверана 3 красавіка 2023.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]