Ліфт на эшафот (фільм)
Ліфт на эшафот | |
---|---|
фр.: Ascenseur pour l'échafaud | |
Жанр | фільм нуар[d], экранізацыя літаратурнага твору[d] і драматычны фільм |
Рэжысёр | |
Прадзюсар | |
Сцэнарыст | |
У галоўных ролях |
|
Аператар | |
Кампазітар | |
Працягласць | 88 хв. |
Краіна | |
Мова | французская |
Год | 1958 і 29 студзеня 1958[1] |
IMDb | ID 0051378 |
«Ліфт на эшафот» (фр. Ascenseur pour l'échafaud) — французскі мастацкі фільм, дэбют Луі Маля, экранізацыя аднайменнага рамана Наэля Калефа. Выйшаў пад назвай Elevator to the Gallows у ЗША і Lift to the Scaffold у Вялікабрытаніі. Фільм вядомы таксама дзякуючы меланхалічнаму гукавому шэрагу ў стылі кул-джаз, музыка запісана амерыканскім трубачом і заснавальнікам гэтага кірунку Майлсам Дэйвісам.
Сюжэт
[правіць | правіць зыходнік]Галоўныя героі, палюбоўнікі, плануюць ідэальнае забойства мужа жанчыны, Сімона Караля — зброевага і нафтавага магната. Забойца, Жульен Таверн’е, былы дэсантнік Замежнага легіёна, ветэран войн у Індакітаі і Алжыры, залазіць па вяроўцы ў офіс ахвяры (свайго боса), робячы выгляд, што замкнуўся ў кабінеце (з дапамогай недасведчанай сакратаркі). Забойства праходзіць гладка. Аднак, збіраючыся ад’язджаць на машыне, ён бачыць, што забыўся вяроўку, якая звісае з акна, і вырашае за ёй вярнуцца, пакінуўшы машыну адчыненай і заведзенай. Па дарозе за вяроўкай Жульен захрасае ў ліфце, бо будынак закрываўся на выходныя і вартаўнік перад сыходам выключыў электрычнасць. У той жа час маладая пара — аўтазгоншчык Луі і кветачніца Веранік — зганяюць машыну Жульен. Луі знаходзіць пісталет і міні-камеру ў бардачку і пачынае ўяўляць сябе сакрэтным агентам і героем вайны. Ён ганяе з сяброўкай на машыне па начным горадзе і шашы.
На ноч Луі і Веранік спыняюцца ў матэлі разам з нямецкай шлюбнай парай, якая выпадкова пазнаёмілася з імі. Веранік робіць здымкі абедзвюх пар на камеру Таверн’е. Раніцай Луі спрабуе сагнаць раскошны «Мерседэс» немцаў, але немцы яго выкрываюць, і ён забівае іх з пісталета Жульена. Луі і Веранік атрымоўваецца збегчы з месца злачынства. Пазней, усвядоміўшы непазбежнасць адплаты за злачынства, Веранік спрабуе пакончыць з сабой і пераконвае Луі зрабіць тое ж самае, але памыляецца з дозай лекаў.
Паліцыя ідзе па ілжывым следзе, расследуючы версію, што забойца — Жульен. Доказы неабвержныя: бо Луі і Веранік спыніліся ў матэлі пад імем шлюбнай пары Таверн’е. За ім едуць у офіс Караля. Уключаецца электрычнасць, і Жульен атрымліваецца сысці з будынка незаўважаным. У той жа час паліцыянты выяўляюць труп боса. Праз некаторы час Жульен арыштоўваюць у кафэ па падазрэнні ў забойстве нямецкай шлюбнай пары.
Флоранс (жонка Сімона) бачыла машыну Жульена з Веранік на пасажырскім сядзенні, але ўгаварыла сама сябе, што памылілася. Таму яна ноччу, нягледзячы на лівень і навальніцу, шукае Жульена і ў адным з бараў сустракае яго сябра. У 5 гадзін раніцы іх абодвух арыштоўваюць, але пазней адпускаюць, даведаўшыся, што яна — жонка Караля. Загалоўкі ранішніх газет абвяшчаюць, што Жульен — забойца турыстаў, аднак Флоранс гэтаму не верыць і пачынае ўласнае расследаванне і хутка знаходзіць сапраўдных злачынцаў. Яна едзе за Луі, які хоча забраць фатаграфіі з матэля, дзе яго і арыштоўвае паліцыя (Ліна Вентура). Фларанс і Жульена абвінавачваюць у забойстве Сімона Караля, бо на плёнцы з міні-камеры ёсць і іх сумесныя фатаграфіі, што гаворыць аб іх сувязі і матывах да забойства Сімона.
У ролях
[правіць | правіць зыходнік]- Жанна Маро — Фларанс Караля
- Марыс Ранэ — Жульен Таверн’е
- Жорж Пужулі — Луі
- Ёры Бертэн — Веранік
- Ліна Вентура — камісар Шэр’е