Лічбавыя правы
Тэрмін лічбавыя правы апісвае правы чалавека, якія дазваляюць індывідам доступ, выкарыстанне, стварэнне і публікацыю лічбавых медыя або даступ або выкарыстанне камп’ютара і іншых электронных прылад або камуніцыных сетак. Гэты тэрмін асабліва тычыцца абароны і рэалізацыі існуючых правоў, такіх як права прыватнасці, свабода выказвання ў кантэксце лічбавых тэхналогій, асабліва інтэрнэт.[1] Інтэрнэт доступ вызначаны як права на ўзроўні законаў у некаторых краінах.[2]
Права чалавека і інтэрнэт[правіць | правіць зыходнік]
Пэўная колькасць правоў чалавека была вызначана суадносна інтэрнэт. Яны ўключаюць свабоду выказвання, абарону персанальных звестак, прыватнасць і свабоду сходаў. Больш за тое, права на адукацыю і шматмоўе, правы спажывльніка, права на развіццё.[3]
Інтэрнэт як права[правіць | правіць зыходнік]
Некаторыя краіны прынялі законы, якія патрабуюць дзяржаву распрацаваць гарантыі, што Інтэрнэт доступ шырока даступны і/або абмежаванне дзяржавы ад неабгрунтаванага адмежавання індывідуальнага доступа да інфармацыі і інтэрнэт. Сярод такіх краін Коста-Рыка[4], Эстонія[5], Фінляндыя[6], Францыя[7], Грэцыя[8], Іспанія.[9]
Глабальная сеткавая ініцыятыва[правіць | правіць зыходнік]
29 кастрычніка 2008 года была заснавана Глабальная Сеткавая Ініцыятыва (ГСІ) на «Прынцыпах свабоды выражэння і прыватнасці». Гэта ініцыятыва была запушчана ў 60-годдзе Сусветнай Дэкларацыі Правоў Чалавека (СДПЧ) і базуецца на міжнародна прызнаных законах і стандартах правоў чалавека на свабоду выказвання і прыватнасці, абазначаныя ў СДПЧ, Міжнароднай канвенцыі грамадзянскіх і палічных правоў, Міжнароднай канвенцыі эканамічных, сацыяльных і культурных правоў.[10] Удзельнікі гэтай ініцыятывы ўключалі Фундацыю электронныз франтоў (EFF), Х'юман Райтс Вотч, Гугл, Майкрасофт, Яхуу і іншыя уплывовыя кампаніі, НДА па правам чалавека, інвестараў і навукоўцаў.[11][12]
Рэкамендацыі спецыяльнага дакладчыка ААН[правіць | правіць зыходнік]
88 рэкамендацый было прапавана спецыяльным дакладчыкам ААН у прасоўванні і абароне свабоды меркавання і вырашэння ў маі 2011 ў справаздачы, зробленай Савету па правах чалавека Генеральнай Асамблеі ААН, якая ўключала некалькі пытанняў датычна доступа да Інтэрнэт, напрыклад:[13]
- 67. Непадобна да іншых сродкаў Інтэрнет дазваляе індывідам шукаць, атрымліваць, адкрываць інфармацыю і ідэі імгненна і танна праз нацыянальныя межы. З хутка пашыраемымі магчымасцямі індывідаў ўадавальняцца іх свабодай меркавання і выказвання, якая ёсць ключо да іншых правоў чалавека, Інтэрнэт падтрымлівае эканамічнае, сацыяльнае і палітычнае развіццё і азвяруе ў прагрэс чалавека наогул…»
References[правіць | правіць зыходнік]
- ↑ "Digital freedom: the case for civil liberties on the Net". BBC News. 1999-03-04. Праверана 2010-05-01.
- ↑ N. Lucchi, «Access to Network Services and Protection of Constitutional Rights: Recognizing the Essential Role of Internet Access for the Freedom of Expression» Архівавана 21 кастрычніка 2013., Cardozo Journal of International and Comparative Law (JICL), Vol. 19, No. 3, 2011.
- ↑ Benedek 2008, 17 November 2011
- ↑ «Judgement 12790 of the Supreme Court», File 09-013141-0007-CO, 30 July 2010.
- ↑ «Estonia, where being wired is a human right», Colin Woodard, Christian Science Monitor, 1 July 2003
- ↑ «Finland makes 1Mb broadband access a legal right», Don Reisinger, CNet News, 14 October 2009
- ↑ "Top French Court Declares Internet Access 'Basic Human Right'". London Times. Fox News. 12 June 2009.
- ↑ Constitution of Greece As revised by the parliamentary resolution of May 27th 2008 of the VIIIth Revisionary Parliament, English language translation, Hellenic Parliament
- ↑ Sarah Morris (17 November 2009). "Spain govt to guarantee legal right to broadband". Reuters.
- ↑ Global Network Initiative, FAQ Архівавана 9 сакавіка 2009.
- ↑ Internet Rights Protection Initiative Launches
- ↑ Global Network Initiative, Participants
- ↑ «VI.