Мікалай Ільіч Гушчын
| Мікалай Ільіч Гушчын | |
|---|---|
| Дата нараджэння | каля 1848 |
| Дата смерці | 14 верасня 1904 |
| Альма-матар | |
Мікалай Ільіч Гушчын (каля 1848 — 14 верасня 1904) — інжынер-архітэктар.
Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]
Дзяцінства і адукацыя[правіць | правіць зыходнік]
Нарадзіўся каля 1848 года. У 1872[1] годзе скончыў Маскоўскае вучылішча жывапісу, скульптуры і дойлідства са званнем некласнага мастака[2].
Прафесійная дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]
Прафесійную кар’еру пачаў у Маскве, дзе плённа працаваў на працягу больш за дваццаці гадоў[1]. З 1874 па 1876 год прымаў удзел у працах па пашырэнні Выхаваўчага дома, пасля чаго, 3 лістапада 1876, атрымаў званне ганаровага члена маскоўскага савета дзіцячых прытулкаў. Пазней выконваў перабудовы Андрэеўскай багадзельні і займаўся планіроўкай Ямской Каломенскай слабады[2].
Служыў пры Міністэрстве ўнутраных спраў. Вядома, што 31 кастрычніка 1880 года яго вырабілі ў калежскія рэгістратары, а ў 1883 годзе ў калежскія сакратары. У маі 1896 года сям’я Гушчыных пераехала ў Віцебск, дзе Мікалай Ільіч уступіў на пасаду малодшага інжынера віцебскага губернскага будаўнічага аддзялення[3].
У 1898 годзе заняў пасаду малодшага архітэктара будаўнічага аддзялення Краснаярскага абласнога праўлення[4].
Праз два гады загадам Міністэрства ўнутраных спраў ад 7 лютага 1898 года пераведзены ва Уладзівасток, дзе прызначаны малодшым архітэктарам будаўнічага аддзялення Прыморскага абласнога праўлення. М. Гушчын займаўся даследаваннямі і складаннем праектаў і каштарысаў пад’язных грунтавых дарог да станцый Свіягіна і Спаскае[2][5]. У 1899 годзе ў час камандзіроўкі ў Нікалаеўск-на-Амуры праводзіў тэхнічны агляд і прыём прац па будаўніцтве Нікалаеўскай турмы і займаўся складаннем каштарысу для праекта па пабудове Нікалаеўскай грамадзянскай бальніцы. 17 ліпеня 1900 года загадам па грамадзянскай ведамству за № 58 за выслугу гадоў Мікалай Ільіч быў выраблены ў калежскія асесары[6].
Сям’я[правіць | правіць зыходнік]
У Маскве Гушчын ажаніўся з Лізаветай Паўлаўнай Чурылінай, якая нарадзіла яму траіх сыноў: Уладзіміра — 13 студзеня 1875, Мікалая — 22 снежня 1875 і Паўла — 14 мая 1886 года[2].
Зноскі
- ↑ а б Базилевич М. ХУДОЖНИКИ АРХИТЕКТУРЫ НА ДАЛЬНЕМ ВОСТОКЕ(ПЕРВАЯ ПОЛОВИНА XIX – НАЧАЛО XX ВВ.)(недаступная спасылка) (руск.)
- ↑ а б в г М. Е. Базилевич. Строительное отделение и областная чертежная при Приморском генерал-губернаторстве (1884—1917 гг.) (руск.)
- ↑ Памятная книжка по Витебской губернии на 1898 год. Стр. 27 (руск.)
- ↑ РДГА ДУ. Ф. 1, Воп. 1, справы 2177, 2220, 6059
- ↑ Крадин Н. П. АРХИТЕКТОРЫ И ИНЖЕНЕРЫ ВОСТОЧНЫХ ОКРАИН (Дальний Восток, Забайкалье, Якутия, Китай) 765 персоналий. Рукопись.
- ↑ РДГА ДУ. Ф. 1. Воп. 14, Спр. 269