Нацыянальная футбольная ліга

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Нацыянальная футбольная ліга
Выява лагатыпа
Від спорту амерыканскі футбол
Заснаванне 1920
Краіна
Колькасць каманд 32
Ключавыя фігуры Роджэр Гудэл
Чэмпіён(ы) Канзас-Сіці Чыфс
Максімум тытулаў 13 — Грын-Бэй Пекерс
Афіцыйны сайт (англ.)(ісп.)
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Нацыянальная футбольная ліга (НФЛ) (англ.: National Football League (NFL)) — прафесійная ліга амерыканскага футбола ў ЗША. У цяперашні час у НФЛ гуляе 32 каманды. Ліга была створана ў 1920 годзе пад назвай «Амерыканская прафесійная футбольная асацыяцыя» і атрымала сваё цяперашняе назву ў 1922 годзе.

Амерыканскі Футбол

Найбольшую папулярнасць НФЛ здабыла ў 1960—1970-х гадах пасля аб’яднання з канкурэнтнай лігай — Амерыканскай футбольнай лігай.

32 каманды падзеленыя на 2 канферэнцыі: Амерыканскую і Нацыянальную, кожная з якіх, у сваю чаргу, падзелена на 4 дывізіёна: Усходні, Заходні, Паўночны і Паўднёвы. На працягу рэгулярнага сезона, які пачынаецца ў верасні і працягваецца 17 тыдняў, кожная каманда гуляе 16 гульняў. Пасля заканчэння сезона 12 лепшых каманд гуляюць па сістэме плэй-оф. Фінал плэй-оф — Супер Боўл — самае папулярнае спартыўная падзея ЗША.

Раннія гады[правіць | правіць зыходнік]

Амерыканская прафесійная футбольная асацыяцыя была ўтворана ў 1920 годзе ў горадзе Кантон (штат Агая) стаўшы першай лігай па амерыканскім футболе ў Злучаных Штатах, у якой ігракам плацілі за гульню. Легендарны атлет Джым Торпа з «Кантон Буллдогз» стаў першым прэзідэнтам лігі. Толькі чатыры каманды з 11 якія распачалі, скончылі сезон 1920 года. «Акрон Прос», не прайграўшы ніводнай гульні, сталі першымі пераможцамі. У 1921 годзе колькасць каманд павялічылася да 22, але на працягу ўсіх 1920-х гадоў колькасць удзельнікаў заставалася нестабільнай і ліга была не галоўным нацыянальным відам спорту, саступала бейсболу.

Да 1934 года, усе каманды з маленькіх гарадоў, за выключэннем «Грын Бей Пекерз», пераехалі або былі заменены камандамі з вялікіх гарадоў. Штогадовая гульня за званне чэмпіёна была ўведзена ў 1933 годзе, а штогадовы драфт маладых ігракоў з універсітэтаў упершыню прайшоў у 1936 годзе. Менавіта на працягу гэтай эры гаспадары клубаў НФЛ, з-за ўплыву ўладальніка каманды «Бостан Брэйвз» Джорджа Прэстана Маршала, не запрашалі да сябе чарнаскурых ігракоў. Дадзеная практыка была ліквідавана толькі ў 1962 годзе.

Універсітэцкі футбол тады быў папулярней, але ў канцы Другой сусветнай вайны, прафесійны футбол стаў сапернічаць з універсітэцкім за гледачоў. Змены правілаў і інавацыі ў стратэгіях прывялі да відовішчнасці і выніковасці гульняў. Ліга таксама пачала пашырацца за межы ўсходу і сярэдняга захаду. У 1945 годзе «Кліўленд Рэмсі» пераехалі ў Лос-Анджэлес, стаўшы другой прафесійнай камандай з чатырох галоўных ліг Паўночнай Амерыкі на заходнім узбярэжжы. У 1950 годзе НФЛ прыняла тры каманды з Усеамерыканскай футбольнай канферэнцыі, якая спыніла сваю дзейнасць, і такім чынам пашырылася да 13 клубаў. У 1950-х гульні пачалі паказваць па нацыянальным тэлебачанні і футбол стаў галоўным нацыянальным відам спорту.

Структура сезону[правіць | правіць зыходнік]

Рэгулярны сезон[правіць | правіць зыходнік]

Рэгулярны сезон пачынаецца ва ўік-энд пасля Дня Працы ў ЗША (першы панядзелак верасня). Кожная каманда гуляе 16 матчаў на працягу 17 гульнявых тураў, званых тыднямі. Традыцыйна адна з гульняў нядзелі праходзіць познім вечарам, у той жа час, але ў панядзелак, гуляецца яшчэ адна. Такія матчы атрымалі назвы Sunday Night Football і Monday Night Football. У апошнія сезоны Ліга выносіць адзін матч тыдня (да перадапошняй) на чацвер. Гэтак жа традыцыйна ў Дзень падзякі праводзяць матчы каманды «Далас Каўбойз» і «Дэтройт Лаянз».

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Коль-ць гульняў каманды ў сезоне
1935-1936 12 гульняў
1937-1942 11 гульняў
1943-1945 10 гульняў
1946 11 гульняў
1947-1960 12 гульняў
1961-1977 14 гульняў
1978-1981 16 гульняў
1982 9 гульняў (скар.)
1983-86 16 гульняў
1987 15 гульняў (скар.)
1988-наст. 16 гульняў

У пачатку 1920-х гадоў у НФЛ не было выразнага раскладу і каманды гулялі розную колькасць матчаў (ад 8 да 16), у асноўным, супраць прафесійных, універсітэцкіх і аматарскіх каманд. З 1926 па 1946 год каманды праводзілі ад 11 да 15 гульняў за сезон, у залежнасці ад колькасці клубаў у лізе. З 1947 па 1960 год кожная каманда НФЛ гуляла 12 гульняў. У 1960 годзе новаўтвораная Амерыканская футбольная ліга ўвяла збалансаваны расклад з 14 гульняў на каманду за 15-тыднёвы сезон, у якім кожная з васьмі каманд гуляла з другой двойчы (дома і ў гасцях) з адным перапынкам. У 1961 годзе НФЛ таксама ўвяла расклад з 14 гульнямі, але, у адрозненне ад АФЛ, без перапынкаў для каманд. З 1978 па 1989 год каманды праводзілі па 16 гульняў за 16 тыдняў. У 1990 годзе НФЛ увяла ў расклад свабодны тыдзень. Кожны клуб праводзіў тыя ж 16 гульняў, але ўжо за 17 тыдняў. У 1993 годзе быў уведзены дадатковы вольны тыдзень, але ўжо ў наступным сезоне яго адмянілі. З сезона 2002 года ліга ўвяла матч-адкрыццё сезону, які праходзіць у чацвер вечарам з трансляцыяй па нацыянальных каналах. З 2004 года матч адкрыцця праходзіць з удзелам дзеючага пераможца Супер Боула на яго поле.

Формула[правіць | правіць зыходнік]

У цяперашні час кожная каманда гуляе ў рэгулярным сезоне па 16 гульняў. Сапернікі вызначаюцца згодна з пэўнай формулай:

  • Кожная каманда гуляе з трыма іншымі са свайго дывізіёна двойчы: адну дома, адну ў гасцях (шэсць гульняў).
  • Кожная каманда гуляе з чатырма іншымі з іншага дывізіёна сваёй канферэнцыі па трохгадовым крузе: дзве дома, дзве ў гасцях (чатыры гульні, усяго дзесяць)
  • Кожная каманда гуляе з чатырма іншымі з аднаго дывізіёна іншай канферэнцыі па чатырохгадовым крузе: дзве дома, дзве ў гасцях (чатыры гульні, усяго чатырнаццаць)
  • Кожная каманда гуляе з двума іншымі камандамі з той жа канферэнцыі, якія занялі тое ж самае месца ў сваім дывізіёне ў папярэднім сезоне: адна дома, адна ў гасцях (дзве гульні, усяго шаснаццаць).

Такі расклад гарантуе кожнай камандзе матчы з усімі іншымі як мінімум раз у чатыры гады, і як мінімум два разы (дома і гасцях) на працягу васьмі гадоў.

Расклад гульняў для адной з каманд[правіць | правіць зыходнік]

У гэтых табліцах паказаны сапернікі каманды «Пітсбург Стайлерз» у сезоне 2007 года. Сапернікі вызначаюцца аўтаматычна паводле вызначанай формулы і месцах, занятых камандамі ў мінулым сезоне.

Адна гульня ў рэгулярным сезоне Дзве гульні ў рэгулярным сезоне Каманда, для якой паказаны супернік
2006 Усход АФК Поўнач АФК Поўдзень АФК Захад АФК
1 месца Нью-Інглэнд Балтымар Індыянапаліс Сан-Дыега
2 месца Нью-Ёрк Джэтс Цынцынаці Тэнесі Канзас-Сіці
3 месца Баффала Пітсбург Джэксанвіл Дэнвер
4 месца Маямі Кліўленд Х’юстан Окленд
2006 Усход НФК Поўнач НФК Поўдзень НФК Захад НФК
1 месца Філадэльфія Чыкага Нью-Арлеан Сіэтл
2 месца Далас Грын Бей Караліна Сент-Луіс
3 месца Нью-Ёрк Джайентс Мінесота Атланта Сан-Францыска
4 месца Вашынгтон Дэтройт Тампа Бей Арызона

Згодна з формулай раскладу матчы паміж камандамі з дывізіёнаў адной канферэнцыі і розных на сезон 2007 года наступныя:

Унутры канферэнцый:

Між канферэнцыямі:

Гульні за межамі ЗША[правіць | правіць зыходнік]

Пачынаючы з сезона 2007 года, кожны год Нацыянальная футбольная ліга праводзіць матчы рэгулярнага сезона за межамі Злучаных Штатаў у серыі, вядомай як International Series. З 2007 года і прынамсі да 2016 года, гульні будуць праходзіць у Злучаным Каралеўстве, на стадыёне Уэмблі ў Лондане.

Першая гульня за межамі ЗША адбылася ў 2005 годзе паміж камандамі «Сан-Францыска Форці Найнерс» і «Арызона Кардыналс». Яна прайшла ў Мехіка, (Мексіка), на адным з найбуйнейшых футбольных стадыёнаў свету — Ацтэка. Матч завяршыўся перамогай Арызоны 31:14, а сустрэча ўстанавіла рэкорд наведвальнасці для матчаў рэгуляркі — 103 467 чалавек.

У кастрычніку 2006 года ўладальнікі клубаў НФЛ прынялі план па якім дзве гульні рэгулярнага сезона ў год, з 2007 года і, прынамсі, да 2011, будуць гуляцца за межамі ЗША[1]. 2 лютага 2007 года НФЛ абвясціла аб тым, што адзін матч рэгулярнага сезона 2007 будзе праведзены ў Англіі. Гульня восьмага тыдня паміж «Нью-Ёрк Джаентс» і «Маямі Долфінс» прайшла ў Лондане на стадыёне «Уэмблі» 28 кастрычніка 2007 года[2][3]. У доўгатэрміновы план уваходзяць дзве міжнародныя гульні за сезон на працягу 16 гадоў. Гэта гарантуе ўсім камандам па дзве гульні за межамі ЗША за гэты перыяд: адну ў якасці намінальнага госця, другую ў якасці намінальнага гаспадара поля.

Гісторыя гульняў[правіць | правіць зыходнік]
Source: http://nflcommunications.com/2013/10/24/2014-international-series-games-confirmed/ Архівавана 22 лютага 2014.
Год Дата TV Намінальны госць Ачкі Намінальны гаспадар Ачкі Стадыён Горад Гледачы NFL.com recap
2007 28 кастрычніка Fox Нью-Ёрк Джаентс 13 Маямі Долфінс 10 Уэмблі Вялікабрытанія Лондан 81,176 Recap
2008 26 кастрычніка CBS Сан-Дыега Чарджэрс 32 Нью-Арлеан Сейнтс 37 Уэмблі Вялікабрытанія Лондан 83,226 Recap
2009 25 кастрычніка CBS Нью-Інглэнд Петрыотс 35 Тампа Бей Баккенірс 7 Уэмблі Вялікабрытанія Лондан 84,254 Recap
2010 31 кастрычніка CBS Дэнвер Бронкас 16 Сан-Францыска Форці Найнерс 24 Уэмблі Вялікабрытанія Лондан 83,941 Recap
2011 23 кастрычніка FOX Чыкага Беарз 24 Тампа Бей Баккенірс 18 Уэмблі Вялікабрытанія Лондан 76,981 Recap
2012 28 кастрычніка CBS Нью-Інглэнд Петрыотс 45 Сент-Луіс Рэмс 7 Уэмблі Вялікабрытанія Лондан 84,004 Recap
2013 29 верасня CBS Пітсбург Стайлерз 27 Мінесота Вікінгс 34 Уэмблі Вялікабрытанія Лондан 83,518 Recap
27 кастрычніка FOX Сан-Францыска Форці Найнерс 42 Джэксанвіл Джагуарс 10 Уэмблі Вялікабрытанія Лондан 83,559 Recap
2014 28 верасня CBS Маямі Долфінс Окленд Рэйдэрс Уэмблі Вялікабрытанія Лондан
26 кастрычніка FOX Дэтройт Лаянз Атланта Фелканс Уэмблі Вялікабрытанія Лондан
9 лістапада FOX Далас Каўбойз Джэксанвіл Джагуарс Уэмблі Вялікабрытанія Лондан
2015 TBA TBA TBA Джэксанвіл Джагуарс Уэмблі Вялікабрытанія Лондан
TBA TBA TBA Окленд Рэйдэрс Уэмблі Вялікабрытанія Лондан
2016 TBA TBA TBA Джэксанвіл Джагуарс Уэмблі Вялікабрытанія Лондан
TBA TBA TBA Окленд Рэйдэрс Уэмблі Вялікабрытанія Лондан

Плэй-оф[правіць | правіць зыходнік]

Плэй-оф — турнір на выбыванне які вызначае лепшую каманду сезону. Шэсць каманд з кожнай канферэнцыі — чатыры пераможцы дывізіёна і 2 каманды якія атрымалі Wild card — кваліфікуюцца ў плэй-оф у адпаведнасці з вынікамі рэгулярнага сезона, у якім кожная каманда гуляе па 16 гульняў. Турнір, які складаецца з чатырох раўндаў, завяршаецца Супер Боўлам — фінальнай гульнёй сезону. У кожным раўндзе каманды праводзяць па адной гульні. Перавагу свайго поля маюць клубы, якія паказалі лепшы вынік у рэгулярным сезоне. Выключэннем з’яўляецца Супер Боул, які праходзіць на нейтральным полі (не лічачы таго выпадку, калі сама каманда-гаспадар поля трапляе ў Супер Боул).

Першыя гульні плэй-оф у НФЛ складаліся ўсяго з адной гульні. У 1933 годзе ўпершыню была ўведзена «чэмпіёнскай гульня», у якой за званне чэмпіёна лігі сустракаліся дзве лепшыя каманды рэгулярнага сезона. У 1967 годзе плэй-оф набыў свой звыклы выгляд — ужо чатыры каманды ўдзельнічалі ў гульнях на вылет. У 1970 годзе, пасля аб’яднання АФЛ і НФЛ, у плэй-оф магло ўдзельнічаць восем каманд; у 1978 — дзесяць, а ў 1990 ужо дванаццаць. Зараз ідзе шмат размоў наконт пашырэння плэй-оф да 14 або 16 каманд.

Каманды[правіць | правіць зыходнік]

У цяперашні час у НФЛ 32 каманды.

Амерыканская футбольная канферэнцыя[правіць | правіць зыходнік]

Амерыканская футбольная канферэнцыя
Дывізіён Каманда Стадыён Горад, штат
Усход Бафала Білс Ralph Wilson Stadium Орчард Парк, Нью-Ёрк
Маямі Долфінс Sun Life Stadium Маямі, Фларыда
Нью-Інглэнд Петрыотс Gillette Stadium Фоксбаро, Масачусетс
Нью-Ёрк Джэтс MetLife Stadium Іст-Ратэрфорд, Нью-Джэрсі
Поўнач Балтымар Рэйвенс M&T Bank Stadium Балтымар, Мэрыленд
Цынцынаці Бенгалс Paul Brown Stadium Цынцынаці, Агая
Кліўленд Браўнс Cleveland Browns Stadium Кліўленд, Агая
Пітсбург Стайлерз Heinz Field Пітсбург, Пенсільванія
Поўдзень Х’юстан Тэксанс Reliant Stadium Х’юстан, Тэхас
Індыянапаліс Колтс Lucas Oil Stadium Індыянапаліс, Індыяна
Джэксанвіл Джагуарс EverBank Field Джэксанвіл, Фларыда
Тэнесі Тайтанс LP Field Нэшвіл, Тэнесі
Захад Дэнвер Бронкас Sports Authority Field at Mile High Дэнвер, Каларада
Канзас-Сіці Чыфс Arrowhead Stadium Канзас-Сіці, Місуры
Окленд Рэйдэрс O.co Coliseum Окленд, Каліфорнія
Сан-Дыега Чарджэрс Qualcomm Stadium Сан-Дыега, Каліфорнія

Нацыянальная футбольная канферэнцыя[правіць | правіць зыходнік]

Нацыянальная футбольная канферэнцыя
Дывізіён Каманда Стадыён Горад, штат
Усход Далас Каўбойз AT&T Stadium Ірвінг[4], Тэхас
Нью-Ёрк Джаентс MetLife Stadium Іст-Ратэрфорд, Нью-Джэрсі
Філадэльфія Іглз Lincoln Financial Field Філадэльфія, Пенсільванія
Вашынгтон Рэдскінз FedEx Field Лэндовер, Мэрыленд
Поўнач Чыкага Беарз Soldier Field Чыкага, Ілінойс
Дэтройт Лаянз Ford Field Дэтройт, Мічыган
Грын-Бэй Пекерс Lambeau Field Грын Бей, Вісконсін
Мінесота Вікінгс Hubert H. Humphrey Metrodome Мінеапаліс, Мінесота
Поўдзень Атланта Фелканс Georgia Dome Атланта, Джорджыя
Караліна Пантэрз Bank of America Stadium Шарлот, Паўночная Караліна
Нью-Арлеан Сейнтс Mercedes-Benz Superdome Новы Арлеан, Луізіяна
Тампа Бей Баккенірс Raymond James Stadium Тампа, Фларыда
Захад Арызона Кардыналс University of Phoenix Stadium Глендэйл, Арызона
Сент-Луіс Рэмс Edward Jones Dome Сент-Луіс, Місуры
Сан-Францыска Форці Найнерс Candlestick Park Сан-Францыска, Каліфорнія
Сіэтл Сіхокс CenturyLink Field Сіэтл, Вашынгтон

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Нацыянальная хакейная ліга

Зноскі

  1. Resolution approved for international games Архівавана 6 студзеня 2007., NFL.com, 2006-10-24
  2. London to host 2007 regular-season game Архівавана 4 лютага 2007., NFL.com, 2007-01-16
  3. Dolphins will host Giants in a game in London, ESPN.com, 2007-02-01
  4. Стадыён размешчаны ў г. Арлінгтан. Каманда базіруецца ў г. Ірвінг.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]