Сальвадор Манкада

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Сальвадор Манкада
ісп.: Salvador Enrique Moncada
Дата нараджэння 3 снежня 1945(1945-12-03)[1] (78 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Жонка Марыя Эсмеральда Бельгійская[d][3]
Дзеці Alexandra Moncada[d][4] і Leopoldo Moncada[d][4]
Род дзейнасці фармаколаг, выкладчык універсітэта
Навуковая сфера фармакалогія
Месца працы
Альма-матар
Навуковы кіраўнік Джон Роберт Вейн
Член у
Узнагароды
рыцар-бакалаўр

член Лонданскага каралеўскага таварыства[d]

Каралеўскі медаль[d] (1994)

прэмія прынцэсы Астурыйскай за дасягненні ў навуковых і тэхнічных даследаваннях[d] (1990)

Dr A.H. Heineken Prize for Medicine[d] (1992)

Honorary doctor of the University of Liège[d] (2006)

Bayliss-Starling Prize Lecture[d] (2000)

Ernst Jung Gold Medal for Medicine[d] (2013)

Debrecen Award for Molecular Medicine[d] (2011)

ганаровы доктар Мадрыдскага ўніверсітэта Камплутэнсэ[d] (1986)

Крунаўская лекцыя[d] (2005)

Scientific Grand Prize of the Lefoulon-Delalande Fondation[d] (2002)

The Louis and Artur Lucian Award in Cardiovascular Diseases[d] (1996)

FRCP[d]

honorary doctorate of the University of Santiago de Compostela[d] (1999)

Вялікі крыж Нацыянальнага ордэна Навуковых заслуг

прэмія Гілі Агасцінелі[d] (2008)

Q96374425? (2003)

Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Сальвадор Манкада (ісп.: Salvador Moncada, нар. 3 снежня 1944, Тэгусігальпа, Гандурас) - гандураскі брытанскі ўрач і фармаколаг.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Манкада нарадзіўся ў Тэгусігальпе, Гандурасе 3 снежня 1944 годзе, але пераехаў у Сальвадор ў 1948 годзе. Вывучаў медыцыну ва ўніверсітэце Сальвадора ў 19621970 гадах. У 1971 годзе ён адправіўся ў Лондан, дзе пад кіраўніцтвам Джона Вейна атрымаў ступень доктара філасофіі ў Інстытуце фундаментальных медыцынскіх навук, Каралеўскага каледжа хірургаў. Пасля кароткага перыяду даследаванняў ва ўніверсітэце Гандураса пераехаў у Wellcome Research Laboratories (Бэкенхэм, графства Кент) у 1975 годзе, дзе ён займаўся даследаваннямі простагландзінаў. З 1995 года дырэктар Вольфсанскага інстытута біямедыцынскіх даследаванняў пры Лонданскім універсітэцкім каледжы.

Адкрыў, што эндатэліяльны фактар рэлаксацыі, выяўлены Робертам Ферчгатам, - гэта аксід азоту NO. Аднак, Манкада не трапіў у лік трох навукоўцаў, якія атрымалі Нобелеўскую прэмію па фізіялогіі і медыцыне ў 1998 за гэта адкрыццё, што выклікала крытыку шматлікімі навукоўцамі і таварыствамі Нобелеўскага камітэта[6]. Ферчгат ў сваёй лекцыі пры атрыманні Нобелеўскай прэміі адзначыў, што ў дадзеным выпадку камітэт мог бы зрабіць выключэнне і ўручыць прэмію чацвёртаму лаўрэату.

Сальвадор Манкада жанаты з бельгійскай прынцэсай Марыяй-Эсмеральдай (англ.: Princess Marie-Esméralda of Belgium), мае дваіх дзяцей.

Член Нацыянальнай АН ЗША (1994), Лонданскага каралеўскага таварыства (1988)[7], Еўрапейскай Акадэміі (1992).[8]

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Выбраныя публікацыі[правіць | правіць зыходнік]

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]