Томаш Арцішэўскі

Томаш Арцішэўскі
Tomasz Arciszewski
3-і Старшыня Урада Польшчы ў выгнанні 29 лістапада 1944 — 2 ліпеня 1947
Прэзідэнт	Уладзіслаў Рачкевіч Аўгуст Залескі
Папярэднік	Станіслаў Мікалайчык
Пераемнік	Тадэвуш Камароўскі
Член Савета Трох 8 жніўня 1954 — 20 лістапада 1955
Сумесна з	Уладзіслаў Андэрс Эдвард Бернард Рачынскі
Нараджэнне	4 лістапада 1877(1877-11-04)[…] Рава Мазавецка, Раўскі павет, Лодзьскае ваяводства, Польшча
Смерць	20 лістапада 1955(1955-11-20) (78 гадоў) Лондан, Лонданскае графства, Англія, Вялікабрытанія
Месца пахавання	Бромптанскія могілкі[d]
Імя пры нараджэнні	польск.: Tomasz Stefan Arciszewski
Дзеці	Ян Арцішэўскі[d]
Веравызнанне	Каталік
Партыя	Польская сацыялістычная партыя[d]
Дзейнасць	палітык, прафсаюзны дзеяч
Узнагароды
Медыяфайлы на Вікісховішчы

Томаш Арцішэўскі (польск.: Tomasz Arciszewski; 4 лістапада 1877, Сяжховы, Царства Польскае, Расійская імперыя — 20 лістапада 1955, Лондан, Вялікабрытанія) — польскі дзяржаўны і палітычны дзеяч, прэм’ер-міністр урада Польшчы ў выгнанні ў 1944—1947 гадах.

Біяграфія

Раннія гады

Томаш Арцішэўскі нарадзіўся ў маленькім гарадку, размешчаным паміж Варшавай і Лоддзю, у сям’і Мікалая Арцішэўскага, ветэрана паўстання 1863 года, і Гелены з Млынарскіх. Наведваў тэхнічныя вучылішчы ў Любані і Радаме, пазней працаваў на металічным заводзе ў Сасноўцы, у рэгіёне Заглэмбе. У 1896 годзе ўступіў у Польскую сацыялістычную партыю, браў удзел у страйках, з-за чаго быў звольнены. У 1898—1900 гадах знаходзіўся за мяжой, жыў у Лондане і Брэмене, быў актывістам Асацыяцыі польскіх сацыялістаў у выгнанні. У 1900 вярнуўся ў Польшчу, быў арыштаваны і правёў у зняволенні 3 года. У 1904 Арцішэўскі ўступіў у Баявую арганізацыю Польскай сацыялістычнай партыі. Там ён пазнаёміўся з Юзафам Пілсудскім. Як член Баявой арганізацыі арганізоўваў замахі на высокапастаўленых расійскіх чыноўнікаў, прыняў удзел у Бязданскім абрабаванні паштовага цягніка і выкраданні 200 тысяч рублёў. З пачаткам Першай сусветнай вайны Арцішэўскі ўступіў у адзін з Польскіх легіёнаў, якія ўваходзілі ў склад арміі Аўстра-Венгрыі. Пасля здабыцця Польшчай незалежнасці ў 1918 годзе Арцішэўскі стаў міністрам працы і сацыяльнага развіцця ва ўрадзе Ігнацы Дашынскага, міністрам пошт і тэлеграфаў ва ўрадзе Енджая Марачэўскага. З 1919 стаў членам Сойма ад Польскай сацыялістычнай партыі, якая была ў апазіцыі да Юзафа Пілсудскага, адносіны з якім у Арцішэўскага сталі напружанымі.

У эміграцыйным урадзе

У верасні 1939 Арцішэўскі браў удзел у абароне Варшавы. Пасля акупацыі краіны — у падполле, браў удзел у Савеце нацыянальнага адзінства, які адагрываў ролю парламента пры падпольным урадзе Яна Янкоўскага. Незадоўга да Варшаўскага паўстання 1944 года Арцішэўскага эвакуіравалі ў Лондан, дзе ўвосень 1944 года ён заняў пасаду прэм'ер-міністра Урада Польшчы ў выгнанні.

Паваенныя гады

У адрозненне ад свайго папярэдніка на пасадзе прэм’ер-міністра, Станіслава Мікалайчыка, Арцішэўскі не спрабаваў знайсці кампрамісу з Савецкім Саюзам ў паваенным дзяржаўным ладзе Польшчы, а цалкам абапіраўся на падтрымку заходніх краін. Яго высілкі, зрэшты, не змянілі няўхільнага шляху Польшчы да сацыялістычнага ладу, і ўлетку 1947 года Арцішэўскі падаў у адстаўку. Ён застаўся ў Лондане, дзе і правёў апошнія гады жыцця і быў пахаваны на Бромптанскіх могілках.

Літаратура

• Aleksandra Tymieniecka, Tomasz Arciszewski, w: Słownik Biograficzny Działaczy Polskiego Ruchu Robotniczego, Tom 1, Wydawnictwo «Książka i Wiedza», Warszawa 1978
• Adam Ciołkosz, Ludzie PPS, Londyn 1981
• Parlament Rzeczypospolitej Polskiej 1919—1927. Pod red. Henryka Mościckiego i Włodzimierza Dzwonkowiskiego, Warszawa 1928

Спасылкі

• На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Томаш Арцішэўскі