Уладзімір Рубінчык

Уладзімір Рубінчык
Уладзімір Рубінчык
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	26 чэрвеня 1977 (46 гадоў)
Месца нараджэння	Мінск, БССР, СССР;
Грамадзянства	Беларусь;
Альма-матар	Еўрапейскі гуманітарны ўніверсітэт (1999);
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	перакладчык, палітолаг, публіцыст
Грамадская дзейнасць
Член у	Саюз беларускіх пісьменнікаў;

Уладзімір (Вольф) Рубінчык (нар. 26 чэрвеня 1977, Мінск) — беларускі перакладчык, палітолаг, публіцыст. Член Саюза беларускіх пісьменнікаў.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Скончыў мінскую сярэднюю школу № 79 у 1994 годзе, Еўрапейскі гуманітарны ўніверсітэт па спецыяльнасці «Паліталогія» (1999), аспірантуру РІВШ БДУ (2002), курсы падвышэння кваліфікацыі вытворчасці «Мінская пошта» РУП «Белпошта» (2011), курсы Міжнароднага цэнтра ідыш пры Сусветным яўрэйскім кангрэсе^[ru] (2014).

Працаваў рэдактарам часопіса, выкладчыкам, сацыёлагам, паштальёнам. Выдаваў газету «Анахну кан» (2002), часопіс «Шахматы-плюс» (2003—2004) і бюлетэнь «Мы яшчэ тут!» (2003—2009). У 2000-х гадах супрацоўнічаў з газетамі «Наша Ніва» і «Информ-прогулка», у 2000—2010-х гадах — з часопісамі ARCHE і «Роднае слова». З сярэдзіны 2010-х гадоў да студзеня 2023 быў адным з аўтараў ізраільскага сайта belisrael.info, дзе публікаваўся па-беларуску і па-руску; у 2016—2018 — намеснік рэдактара^[1]. З 2017 года ўдзельнік праекта «(Не)расстраляныя». Станам на чэрвень 2023 года — відэаблогер^[2].

Перакладае з англійскай і французскай на рускую і беларускую, а таксама з рускай на беларускую. З мовы ідыш на беларускую пераклаў асобныя творы М. Кульбака, Л. Найдуса, М. Фельзенбаўма, І. Харыка, Шолам-Алейхема і інш.

Бібліяграфія[правіць | правіць зыходнік]

«На шахматныя тэмы» (Мінск, 2007).
«Жывуць вольныя шахматы» (Менск, 2010).
«На яўрэйскія тэмы» (Мінск, 2011).
«На ізраільскія тэмы» (Мінск, 2011).
«З гісторыі Беларусі шахматнай» (Мінск, 2012).
«Нарысы шахматнай мінуўшчыны і будучыні» (Мінск, 2014).
«Вартавы шахматнага лабірынта» (укладальнік; Мінск, 2015).
«Выйшла кніга» (Мінск, 2017).
«Выбраныя катлеты і мухі» (Мінск, 2018).
«Іудзейнасць» (Мінск, 2020).
«(Не)расстраляныя» (сааўтар; Мінск, 2021).

Зноскі

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Уладзімір Рубінчык Архівавана 5 лютага 2021. на сайце СБП
Вольф Рубінчык на сайце Нацыянальнай бібліятэкі Беларусі

[1] ttps://belisrael.info/?p=23186

[2] ttps://www.youtube.com/@wrubinchyk/videos

[1]

[2]