Уладзімір Пятровіч Чапега

Уладзімір Пятровіч Чапега
Уладзімір Пятровіч Чапега
Асабістыя звесткі
Дата нараджэння	18 чэрвеня 1939
Месца нараджэння	Сялец, Малейкаўскі сельсавет, Брагінскі раён, Палеская вобласць, БССР, СССР;
Дата смерці	24 мая 2014 (74 гады)
Месца смерці	Нойштрэліц, Мекленбург-Зэенплатэ[d], Мекленбург-Пярэдняя Памеранія, Германія;
Прафесійная дзейнасць
Род дзейнасці	перакладчык
Мова твораў	беларуская

Уладзімір Пятровіч Чапега (18 чэрвеня 1939, в. Сялец Брагінскага раёна Гомельскай вобласці — 24 мая 2014^[1], Нойштрэліц, Германія) — беларускі перакладчык.

Біяграфія

Нарадзіўся ў сялянскай сям'і. Скончыў Мінскі дзяржаўны педагагічны інстытут замежных моў (1961), у 1961—1962 працаваў у МДПІЗМ выкладчыкам нямецкай мовы. У 1962—1988 гг. служыў у Савецкай Арміі. Скончыў экстэрнам Данецкае вышэйшае ваенна-палітычнае вучылішча інжынерных войскаў і войскаў сувязі (1973). Сябра СП СССР (з 1982).

Жыў у Германіі. Жанаты з Гундулай Чапега, сястрою нямецкага славіста Норберта Рандаў.

Творчасць

Дэбютаваў у друку ў 1971 г. Перакладае з нямецкай на беларускую і з беларускай на нямецкую мову.

На нямецкую мову пераклаў раман І. Мележа «Людзі на балоце» (з Г. Чапега і Г. Бярэзкам, 1974), аповесці В. Быкава «Абеліск» (1975) і «Здрада» (1978), А. Кудраўца «Раданіца» (1983, усе з Г. Чапега і Н. Рандаў), кнігі В. Віткі «Ладачкі-ладкі» (1980), У. Караткевіча «Зямля пад белымі крыламі» (1983), асобныя творы Цёткі, Я. Брыля, К. Крапівы, П. Галавача, М. Зарэцкага, В. Каваля, Л. Калюгі, Я. Нёманскага для анталогіі беларускага апавядання «Буслы над балотамі» (1971), Я. Коласа, М. Гарэцкага, М. Зарэцкага, Л. Калюгі, Я. Скрыгана для анталогіі класічнага беларускага апавядання «Малады дубок» (1987), кнігі для дзяцей у апрацоўцы А. І. Якімовіча «Лісіца-хітрыца» (1980) і «Залатая яблынька» (1981), «Сядзіць мядзведзь на калодзе» (1980), «Кот Максім» (1981), «Андрэй за ўсіх мудрэй» і «Беларускія народныя казкі» (1986, усе з Г. Чапега).

На беларускую з нямецкай пераклаў раманы Г. Ота «Пара ў дарогу, буслы» (з Я. Семяжонам, 1982). А. Аменды «Апасіяната» (1983), Л. Франка «Ісусавы вучні» (1989, усе з Г. Чапега), асобныя творы Ш. Гермліна, С. Цвэйга.

З рускай на нямецкую мову пераклаў кнігу В. Лазарава «Старыя італьянскія майстры» (з Г. Чапега, Н. Рандаў, Берлін, 1990).

Узнагароды

Узнагароджаны медалямі.

Зноскі

↑ Аксак В. Вянок памяці…

Літаратура

Аксак В. Вянок памяці: Уладзімір Чапега — svaboda.org, 19 жніўня 2014, 13:17
Чапега Уладзімір // Беларускія пісьменнікі (1917—1990): Даведнік / Склад. А. К. Гардзіцкі. Нав. рэд. А. Л. Верабей. — Мн.: Мастацкая літаратура, 1994. — 653 с.: іл. — 22 000 экз. — ISBN 5-340-00709-X.

Спасылкі

Бібліяграфія Г. і У. Чапегаў (2004) Архівавана 5 сакавіка 2016.

[1] Аксак В. Вянок памяці…

[1]