Пышма (рака)

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Пышма
Мост цераз раку Пышму ў раёне Белаярскага
Мост цераз раку Пышму ў раёне Белаярскага
Характарыстыка
Даўжыня 603 км
Басейн 19 700 км²
Расход вады 39 м³/с (Багандзінскі)
Вадацёк
Выток Возера Ключы
 • Вышыня 249 м
 • Каардынаты 56°57′09″ пн. ш. 60°34′37″ у. д.HGЯO
Вусце Тура
 • Вышыня 44 м
 • Каардынаты 57°07′03″ пн. ш. 66°20′11″ у. д.HGЯO
Ухіл ракі 0,33 м/км
Размяшчэнне
Водная сістэма Тура → Табол → Іртыш → Об → Карскае мора

Краіна
Рэгіёны Свярдлоўская вобласць, Цюменская вобласць
Код у ДВР 14010502012111200007602
Басейн Туры
Басейн Туры
physical
выток
выток
вусце
вусце
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы

Пышма́ (руск.: Пышма́)[1] — рака ў Заходняй Сібіры, правы прыток ракі Туры. Мансі назвалі рэчку Пышма, што значыць ціхая[2].

Гідраграфія[правіць | правіць зыходнік]

Выток ракі — возера Ключы, на поўдні горада Верхняя Пышма, на ўсходнім схіле Уральскіх гор (Сярэдні Урал). Працякае па Свярдлоўскай і Цюменскай абласцям. Даўжыня ракі 603 км, плошча басейна 19,7 тыс. км², сярэдні расход вады 39 м³/с. Паводка доўжыцца з красавіка па май. Замярзае ў лістападзе, пачынаецца крыгалом у красавіку. На рацэ ёсць 3 вадасховішчы (у тым ліку Белаярскае вадасховішча, на беразе якога размешчана Белаярская АЭС). Каля ракі гарады Камышлоў, Таліца, Сухі Лог.

Шматгадовы сярэднямесячны расход вады ракі Пышма (м³/с)
па даных гідраметрычнай станцыі ў п. Багандзінскі

(даныя за 1936—1990)[3]

Зноскі

  1. Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 349. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)
  2. Тэлекампанія АТБ
  3. State Hydrological Institute. Pyshma at Bogandinskoe (англ.). Hydro-Station (files) list of Russia. UNESCO. Праверана 1 сакавіка 2010.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Географический энциклопедический словарь: Географические названия / Гл. ред А. Ф. Трёшников; Ред. кол.: Э. Б. Алаев, П. М. Алампиев, А. Г. Воронов и др.. — М.: Сов. энциклопедия, 1983. — С. 349. — 538 с. — 100 000 экз. (руск.)

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]