Аляксандр Фёдаравіч Мідэндорф

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Аляксандр Фёдаравіч Мідэндорф
ням.: Alexander Theodor von Middendorff
Дата нараджэння 6 (18) жніўня 1815[1]
Месца нараджэння
Дата смерці 16 (28) студзеня 1894 (78 гадоў)
Месца смерці
Грамадзянства
Бацька Theodor Johann von Middendorff[d]
Жонка Hedwig von Hippius[d]
Дзеці Ernst von Middendorff[d], Max von Middendorff[d] і Q124154271?
Род дзейнасці біёлаг, падарожнік-даследчык, заолаг, арнітолаг, батанік, выкладчык універсітэта, землекарыстанне, урач
Навуковая сфера заалогія, батаніка, геаграфія
Месца працы
  • Імператарскі ўніверсітэт Святога Уладзіміра[d]
Навуковая ступень доктар медыцыны[d][2]
Альма-матар
Член у
Узнагароды
Лагатып Вікікрыніц Творы ў Вікікрыніцах
Лагатып Вікісховішча Медыяфайлы на Вікісховішчы
Сістэматык жывой прыроды
Даследчык, які апісаў шэраг заалагічных таксонаў. Для ўказання аўтарства, назвы гэтых таксонаў суправаджаюць абазначэннем «Middendorff».

Alexander von Middendorf на Віківідах
Старонка на Віківідах
Alexander Theodor von Middendorff на Вікісховішчы
Выявы на Вікісховішчы

Аляксандр Фёдаравіч Мідэндорф (ням.: Alexander Theodor von Middendorff; 18 жніўня 1815 - 24 студзеня 1894) — заснавальнік мерзлотазнаўства, расійскі падарожнік, географ, батанік і натураліст.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся ў Эстляндской губерні Расійскай імперыі (па іншых дадзеных, у Санкт-Пецярбургу).

Адукацыю атрымаў на медыцынскім факультэце Тартускага ўніверсітэта (1832-1837), які скончыў у званні ўрача.

Два гады працаваў у Аўстрыі і Германіі, дзе спецыялізаваўся ў галіне заалогіі, этнаграфіі, антрапалогіі.

У 1839 годзе быў прызначаны ад'юнктам пры кафедры заалогіі ва ўніверсітэце Святога Уладзіміра (Кіеў).

У 1840 годзе Мідэндорф ўдзельнічаў у лапландскай экспедыцыі К. М. Бэра, збіраў матэрыялы па арніталогіі, малакалогіі і геалогіі Лапландыі.

У 1842 годзе Акадэмія навук па рэкамендацыі К. М. Бэра даручыла Мідэндорфу арганізаваць экспедыцыю ў Паўночную і Усходнюю Сібір. У перыяд падрыхтоўкі экспедыцыі Мідэндорф склаў карту Таймыра, выкарыстоўваючы працы С. І. Чалюскіна і X. П. Лапцева.

У перыяд сваёй экспедыцыі ў Паўночную Сібір і на Далёкі Ўсход у 1842-1845 адкрыў плато Путарана, стаў першым даследчыкам паўвострава Таймыр, Паўночна-Сібірскай нізіны, Амурска-Зейскай раўніны, Станавога хрыбта, ніжняй часткі басейна Амура, паўднёвага ўзбярэжжа Ахоцкага мора, Удска-Тугурскага прыпалявання, Шантарскіх астравоў. Справаздача Мідэндорфа аб экспедыцыі была для свайго часу найбольш поўным натуральна-гістарычным апісаннем Сібіры.

У ліку навуковых дасягненняў Аляксандра Мідэндорфа першае этнаграфічнае апісанне шэрагу сібірскіх народаў і першая навуковая характарыстыка клімату Сібіры, вызначэнне паўднёвай мяжы распаўсюджвання шматгадовай («вечнай») мерзлаты, вызначэнне занальнасці расліннасці, фармулёўка т. зв. «Закона Мідэндорфа», які тлумачыць прычыны звілістасці паўночнай мяжы лясоў.

У 1852 годзе Аляксандр Мідэндорф быў абраны ардынарным акадэмікам Пецярбургскай акадэміі навук, а ў 1855 годзе - абавязковым сакратаром акадэміі.

У 1867 годзе Мідэндорф суправаджаў у падарожжы па Расіі вялікага князя Аляксея Аляксандравіча, у 1869 - вялікага князя Уладзіміра Аляксандравіча.

У 1870 годзе, суправаджаючы Аляксея Аляксандравіча ў падарожжы па Белым моры і на Новую Зямлю, зрабіў важныя назіранні адносна Гальфстрыму на ўсход ад Нардкапа, адкрыў Нардкапскае цячэнне ў Баранцавым моры.

У 1870 годзе даследаваў Барабінскі стэп, у 1878-м - Ферганскую даліну.

Зноскі

  1. Alexander Theodor Middendorf // Brockhaus Enzyklopädie Праверана 9 кастрычніка 2017.
  2. Deutsche Nationalbibliothek Агульны нарматыўны кантроль — 2012—2016. Праверана 2 сакавіка 2015.

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Леонов Н. И. Александр Фёдорович Миддендорф: (1815—1894) / АН СССР. — М.: Наука, 1967. — 152 с. — (Научно-биографическая серия). — 7000 экз.
  • Barbara and Richard Mearns. Audubon to Xantus, The Lives of Those Commemorated in North American Bird Names. — ISBN 0-12-487423-1

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]