72-гі Аб’яднаны вучэбны цэнтр

72-гі Аб’яднаны вучэбны цэнтр
72-гі Аб’яднаны вучэбны цэнтр
	Эмблема 72-га АВЦ
Гады існавання	з 2001 г.
Краіна	Беларусь
Падпарадкаванне	Міністэрства абароны Рэспублікі Беларусь
Уваходзіць у	Узброеныя Сілы Рэспублікі Беларусь
Тып	вучэбная вайсковая часць
Колькасць	каля 4500 тыс. чалавек
Дыслакацыя	Печы, Барысаў
Мянушка	Печы
Знакі адрознення
Камандзіры
Дзеючы камандзір	гвардыі генерал-маёр У. М. Будзік

72-гі гвардзе́йскі Ро́венскі ордэна Ле́ніна, Чырванасця́жны, о́рдэна Алякса́ндра Суво́рава II ступе́ні Аб’ядна́ны вучэ́бны цэнтр падрыхто́ўкі пра́паршчыкаў і мало́дшых спецыялі́стаў — навучальная воінская часць, найбуйнейшае падраздзяленне Узброеных сіл Рэспублікі Беларусь. Асабовага складу тут налічваецца больш за чатыры з паловай тысяч чалавек. Вучэбны цэнтр займаецца падрыхтоўкай прапаршчыкаў і малодшых спецыялістаў для Узброеных сіл^[2].

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

У міжваенны час[правіць | правіць зыходнік]

8 ліпеня 1940 года ў г. Ліўны Арлоўскай вобласці на падставе дырэктывы Народнага Камісара абароны СССР, пачалося фарміраванне 120-й стралковай дывізіі і завяршылася 15 жніўня 1940 года. Дывізію фарміравалі: камандзір дывізіі — генерал-маёр Канстанцін Іванавіч Пятроў, камісар дывізіі — палкавы камісар Ісмаіл Булатавіч Булатаў, начальнік штаба дывізіі — палкоўнік Аляксандр Іванавіч Бяляеў.

Новае падраздзяленне ўвайшло ў Арлоўскую ваенную акругу. Дывізія па штаце ваеннага часу мела 14.000 чалавек і складалася з 401-га, 474-га і 540-га стралковых палкоў, 559-га лёгкага артылерыйскага палка, 150-га асобнага разведвальнага батальёна, 224-га батальёна сувязі, 193-га сапёрнага батальёна, 180-га супрацьтанкавага дывізіёна, 185-га зенітнага дывізіёна, 192-й асобнай аўтароты падвозу.

З самага пачатку свайго існавання, дзякуючы таленту і энергіі камандзіра генерал-маёра К. І. Пятрова, дывізія пачала лічыцца адной з лепшых у Арлоўскай ваеннай акрузе. Ужо ў верасні 1940 года быў праведзены трохтыднёвы палявы збор з прыпісным асабовым складам, а ў лістападзе таго ж года паводле вынікаў інспектарскай праверкі дывізія была прызнана лепшым стралковым падраздзяленнем акругі, а камандзір дывізіі быў узнагароджаны ордэнам Чырвонай Зоркі.

Падчас Вялікай Айчыннай вайны[правіць | правіць зыходнік]

Вайна заспела салдат падраздзялення ў разгар баявой вучобы ў летніх лагерах «Лужкі», адкуль 23 чэрвеня яе часці вярнуліся на «зімовыя кватэры» для даўкамплектавання, пасля чаго, дывізія прымала ўдзел у баях за горад Ельня. Ельня стала адным з першых гарадоў, вызваленых Чырвонай Арміяй.

Загадам Народнага камісара абароны № 318 ад 26 верасня 1941 года за мужнасць, доблесць і высокае ўменне, выяўленыя ў баях пад горадам Ельня Ельня]], дывізія была ператворана ў 6-ю гвардзейскую стралковую дывізію. Гэтага высокага гонару дывізія была ўшанавана ў Савецкай Арміі адной з першых. У сувязі з гэтым штогод 26 верасня адзначаецца Дзень утварэння часці. Гвардзейскі сцяг дывізіі быў уручаны ў снежні 1941 года.

У кастрычніку — снежні 1941 года дывізія ў складзе 1-га гвардзейскага корпуса і ўдарнай групы 3-й арміі вяла баі па атражэнні ўдараў нямецкіх войск пад Тулай, за горад Яфрэмаў. Улетку 1942 года 6-я гвардзейская стралковая дывізія ўдзельнічала ў зацятых абарончых баях у складзе Заходняга фронту. Увосень 1942 года і ўзімку 1943 года падчас наступу салдаты дывізіі вызвалілі звыш за 170 населеных пунктаў.

У ліпені 1943 года дывізія ўдзельнічала ў гістарычнай бітве на Курскай дузе, на адным з галоўных кірункаў правага крыла дугі — каля станцыі Паныры. За мужнасць і гераічнасць, выяўленыя ў баях пад Панырамі, 21 ліпеня 1943 года Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР 6-я гвардзейская дывізія была ўзнагароджана ордэнам Чырвонага Сцяга.

1 ліпеня 1943 года камандзірам дывізіі быў прызначаны гвардыі генерал-маёр Дзмітрый Платонавіч Анупрыенка. Разграміўшы ворага на Курскай дузе, дывізія накіравалася на вызваленне роднай зямлі: удзельнічала ў фарсіраванні рэк Дняпро, Дзясна, Прыпяць, у вызваленні шматлікіх гарадоў і сёлаў Украіны. За фарсіраванне Дняпра 35 салдатам дывізіі, у тым ліку яе камандзіру генерал-маёру Д. П. Анупрыенку было прысвоена званне Героя Савецкага Саюза.

7 лютага 1944 года часці дывізіі вызвалілі горад Роўна. Загадам Вярхоўнага Галоўнакамандуючага № 022 6-й гвардзейскай стралковай дывізіі было прысвоена ганаровае найменне «Ровенская».

У складзе 1-га Украінскага фронту дывізія фарсіравала Заходні Буг, вызваляе горад Рава-Руская і 22 ліпеня 1944 года выходзіць на Дзяржаўную граніцу з Польшчай.

У другой палове 1944 года дывізія вызваліла гарады ў Польшчы, удзельнічала ў баях на Сандамірскім плацдарме, фарсіравала Віслу.

За паспяховыя баявыя дзеянні, мужнасць і ўстойлівасць, выяўленыя пры фарсіраванні ракі Вісла, утрыманне Сандамірскага плацдарму Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР ад 9 жніўня 1944 гады дывізія была ўзнагароджана Ордэнам Суворава 2-ой ступені.

Напачатку верасня 1944 года камандзірам дывізіі быў прызначаны палкоўнік Георгій Васільевіч Іваноў. У студзені 1945 года дывізія з баямі ўступіла на тэрыторыю Германіі, фарсіравала шэраг найцяжкіх водных перашкод (рэкі Нейсе, Одар, Шпрэе) і да канца красавіка падышла да Эльбы.

Указам Прэзідыума Вярхоўнага Савета СССР за мужнасць, гераізм і высокае майстэрства, выяўленыя пры фарсіраванні ракі Одар, дывізія 26 мая 1945 года была ўзнагароджана ордэнам Леніна.

За перыяд вайны дывізія знішчыла 58 тысяч і ўзяла ў палон 10328 нямецкіх салдат, знішчыла і захапіла 128 самалётаў, 579 танкаў, 945 гармат і мінамётаў, 328 бронетранспарцёраў, 4035 аўтамашын, 1389 кулямётаў і іншай ваеннай тэхнікі.

Дывізія скончыла баявы шлях вызваленнем сталіцы Чэхаславакіі — Прагі. Пройдучы на Захад 4520 кіламетраў, вызваліла 18 гарадоў, 1458 населеных пунктаў і заняла на тэрыторыі Германіі 12 гарадоў і 603 населеных пункта.

Пасляваенныя годы[правіць | правіць зыходнік]

Увесну 1946 года, здзейсніўшы марш з Чэхаславакіі і Аўстрыі, дывізія засяродзілася на тэрыторыі БССР у горадзе Магілёве, а ў красавіку 1947 года была перадыслакавана ў ваенны гарадок Печы.

Вырашаючы складаныя задачы раскватаравання, барацьбы з бандытызмам, аднаўлення разбуранай вайной гаспадаркі, дывізія пераступіла ў 1947 годзе да баявой падрыхтоўкі. Інспектарскія праверкі паказалі, што ваяры дывізіі навучыліся дзейнічаць ва ўсіх відах бою, глыбока засвоілі досвед вайны, умела авалодалі новымі тэхнічнымі сродкамі.

Напачатку 1950-х гадоў працягнулася далейшае ўдасканаленне баявой гатоўнасці ўсіх родаў войскаў для выканання задач ва ўмовах ужывання атамнай зброі і іншых новых сродкаў барацьбы. У верасні 1954 года ваяры-гвардзейцы прынялі ўдзел у тактычным вучэнні з ужываннем ядзернай зброі, якое праводзілася ў Тоцкім вучэбным цэнтры.

У 1955 годзе падраздзяленне прыняла ўдзел у найбуйнейшых па сваіх маштабах пасля Вялікай Айчыннай вайны ваенных манеўрах пад кіраўніцтвам Міністра абароны СССР Маршала Савецкага Саюза Г. К. Жукава.

Велізарны досвед вядзення сучаснага бою ваяры-гвардзейцы атрымалі падчас цэлага шэрагу вучэнняў, праведзеных у другой палове 1950-х гадоў. За выдатныя паказчыкі ў вучобе дывізію было вырашана зрабіць вучэбнай. Гэта адбылося ў 1960 годзе, калі пасля маштабнага скарачэння арміі неабходна было рэзка павялічыць якасць падрыхтоўкі салдат.

Менавіта ў гэтым вучэбным падраздзяленні легендарны канструктар Міхаіл Калашнікаў ствараў свой знакаміты кулямёт ПКТ.

Узброеным Сілам востра патрабаваліся высакакласныя спецыялісты. Попыт на іх быў, а вось новыя падручнікі і навучанні распрацаваць яшчэ не паспелі. Афіцэры дывізіі стваралі іх самі, з нуля.

Сур’ёзным іспытам для злучэння з’явіўся ўдзел у манеўрах «Днепр» 1967 года, падчас якіх выпускнікі прадэманстравалі высокі ўзровень падрыхтаванасці і ваеннага майстэрства.

1970-я гады для ваяроў злучэння былі адзначаны далейшым удасканаленнем баявой і мабілізацыйнай гатовасці. Характэрным у гэтым плане з’яўляецца ўдзел ваяроў злучэння ў буйнамаштабных вучэннях, якія праводзіліся ў гэты перыяд — «Вясна-75», «Захад-77», «Бярэзіна-78».

Залатым перыядам у гісторыі злучэння называюць час, калі Чырванасцяжнай Беларускай ваеннай акругай камандаваў генерал арміі Іван Майсеевіч Трацяк. Ён вельмі шмат надаваў увагі дывізіі, часта наведваў яе, матэрыяльна забяспечваў. Тэрыторыя і казармы дывізіі, увесь гарнізон былі прызнаны ўзорнымі і лепшымі ў Савецкім Саюзе. Усё лепшае ішло на навучанне курсантаў. А іх рыхтавалі ў савецкі час 15 тысяч. Прычым рыхтавалі курсантаў часцяком на сакрэтнай тэхніцы — тэхніцы, якая яшчэ не паступала ў войскі. У вучэбны цэнтр яна паступала прама з заводаў. Тут праходзілі выпрабаванні спачатку харкаўскія Т-64, затым ніжнітагільскія Т-72. Баявыя машыны пяхоты БМП-1, БМП-2 першай атрымала вучэбная дывізія.

У Печы пачасціліся маршалы. Дывізія стала ўпадабаным месцам правядзення паказальных заняткаў і вучэнняў. На яе базе праходзілі зборы міністраў абароны Варшаўскага Дагавора: Венгрыі, ГДР, Польшчы… Былі выстаўлены ўсе віды зброі, якія мела Савецкая армія.

Наступныя гады былі не менш інтэнсіўнымі ў плане ўдзелу ваенных злучэння ў буйнамаштабных вучэннях і манеўрах, якія праводзіліся на тэрыторыі КБВО, напрыклад такіх, як «Захад-81».

Выпускнікі вучэбнага злучэння, — а навучаліся ў вучэбнай дывізіі курсанты з усяго Савецкага Саюза — не проста карысталіся аўтарытэтам у войсках, а практычна адразу станавіліся першымі памочнікамі афіцэраў, хутка атрымлівалі сяржанцкія званні.

З 1979 па 1989 год шматлікія афіцэры і прапаршчыкі з вучэбнай дывізіі прымалі ўдзел у вайне ў Афганістане.^[3]

У Рэспубліцы Беларусь[правіць | правіць зыходнік]

Пасля здабыцця Рэспублікай Беларусь незалежнасці, у 1992 годзе на базе 72-га акруговага вучэбнага цэнтра і вучэбных частак былога КБВО пачалося рэфармаванне. У 2001 годзе ў вучэбным злучэнні была сфарміравана 114-я гвардзейская школа па падрыхтоўцы прапаршчыкаў — вучэбны цэнтр стаў рыхтаваць і іх. З 1 чэрвеня 2001 года ён быў пераназваны ў 72-гі гвардзейскі Аб’яднаны вучэбны цэнтр падрыхтоўкі прапаршчыкаў і малодшых спецыялістаў.

У рамках рэфармавання Узброеных Сіл быў ажыццёўлены пераход да цэнтралізаванай сістэмы падрыхтоўкі малодшых спецыялістаў у новай арганізацыйна-штатнай структуры. Практычна ўсе вучэбныя часці ў сціснутыя тэрміны былі перадыслакаваны ў 72-і гвардзейскі АВЦ, які ў наш час рыхтуе спецыялістаў для Узброеных Сіл усіх відаў і родаў войскаў.

У сакавіку 2005 года вучэбныя вайсковыя часці вучэбнага цэнтра прыступілі да падрыхтоўкі малодшых камандзіраў і спецыялістаў па праграмах, якія прадугледжваюць трохмесяцовы тэрмін навучання.

У вучэбным цэнтры створаны вучэбныя аддзяленні, якія складаюцца з цыклаў. Увядзенне пасад выкладчыцкага складу дазволіла замяніць афіцэраў — камандзіраў узводаў прапаршчыкамі, вызваліўшы тых ад правядзення заняткаў па асноўных прадметах навучання. У камандзіраў падраздзяленняў з’явілася больш часу для індывідуальнай працы з падпарадкаванымі і ўмацавання ваеннай дысцыпліны ў калектыве.

Арганізацыйна-штатная структура 72-га АВЦ сёння складаецца з упраўлення, школы па падрыхтоўцы прапаршчыкаў і спецыялістаў харчовай службы, пяці школ па падрыхтоўцы спецыялістаў родаў войскаў і спецыяльных войскаў, цэнтра тэхнічнага забеспячэння, цэнтра тылавога забеспячэння, асобнага батальёна аховы і абслугоўвання.^[4] Яна дазваляе штогод рыхтаваць прапаршчыкаў па 23 спецыяльнасцях (тэрмін навучання — 5 месяцаў), малодшых камандзіраў і спецыялістаў па 81 спецыяльнасці (тэрмін навучання — 4 і 3 месяца).

З сакавіка 2011 года для падвышэння ўзроўню падрыхтоўкі ваенных тэрміны навучання для малодшых спецыялістаў павялічаны да чатырох, малодшых камандзіраў — да чатырох з паловай месяцаў.

Асноўны касцяк выкладчыцкага складу — малодшыя афіцэры ад старэйшага лейтэнанта да капітана. Што да грамадзянскага персаналу, гэта пераважна ваенныя запасу і ў адстаўцы, якія прайшлі доўгі шлях у войсках. Шматлікія з іх займалі пасады камандзіраў палкоў і іх намеснікаў, камандзіраў батальёнаў і іх намеснікаў. Зыходзячы з гэтага, наладжана вучэбна-метадычная праца — за меней дасведчаным выкладчыкам замацоўваецца больш дасведчаны. Выкладчыкі праходзяць стажыроўкі ў Ваеннай акадэміі Рэспублікі Беларусь, плюс два разы ў год з імі праводзяцца трохдзённыя вучэбна-метадычныя зборы^[5].

Задачы 72-га АВЦ[правіць | правіць зыходнік]

Сёння 72-і гвардзейскі аб’яднаны вучэбны цэнтр падрыхтоўкі прапаршчыкаў і малодшых спецыялістаў з’яўляецца адным са складнікаў падрыхтоўкі ваенных кадраў, на які ўскладзены такія задачы, як:

падтрыманне баявой і мабілізацыйнай гатоўнасці на ўзроўні, які забяспечвае своечасовае і якаснае выкананне мерапрыемстваў пераводу вучэбнага працэсу на паскоранае навучанне спецыялістаў, фарміраванне ўскладзеных на 72-і гвардзейскі АВЦ ПП і МС вайсковых часцей, падрыхтоўку іх сіл і сродкі да выканання задач паводле іх прызначэння;
падрыхтоўка спецыялістаў для Узброеных Сіл; фарміраванне ў спецыялістаў высокіх прафесійных і маральна-псіхалагічных якасцей;
падтрыманне ўзбраення і ваеннай тэхнікі ва ўскладзеных на 72-і гвардзейскі АВЦ ПП і МС фарміраваннях, вайсковых часцях забеспячэння і абслугоўвання, у баегатовым стане, своечасовае іх тэхнічнае абслугоўванне пры забеспячэнні вучэбнага працэсу;
удасканаленне вучэбна-выхаваўчага працэсу і развіццё вучэбнай матэрыяльнай базы;
арганізацыя абароны дзяржаўных сакрэтаў, яе забеспячэнне і кантроль ва ўласнай дзейнасці, удзел у арганізацыйна-метадычным кіраўніцтве па пытаннях абароны дзяржаўных сакрэтаў і кантролі за яе станам у 72-м гвардзейскім АВЦ ПП і МС^[6].

Кіраўніцтва Аб’яднанага вучэбнага цэнтра[правіць | правіць зыходнік]

Пасада	Званне	Прозвішча імя, імя па-бацьку
Начальнік 72-га гвардзейскага АВЦ	гвардыі генерал-маёр	Уладзіслаў Міхайлавіч Будзік
Начальнік штаба — першы намеснік начальніка 72-га гвардзейскага АВЦ	гвардыі палкоўнік	Уладзімір Валер’евіч Жылевіч
Намеснік начальніка — начальнік вучэбнага аддзела 72-га гвардзейскага АВЦ	гвардыі палкоўнік	Аляксандр Мікалаевіч Пугач
Намеснік начальніка цэнтра па ідэалагічнай рабоце — начальнік аддзялення ідэалагічнай працы 72-га гвардзейскага АВЦ	гвардыі падпалкоўнік	Дзяніс Аляксандравіч Канышаў
Намеснік начальніка па ўзбраенню — начальнік тэхнічнай часці 72-га гвардзейскага АВЦ	гвардыі палкоўнік	Алег Аляксеевіч Нікалаенкаў^[7]
Намеснік начальніка па тылу — начальнік тыла 72-га гвардзейскага АВЦ	гвардыі палкоўнік	Аляксандр Валер’евіч Цыруль

Арганізацыйная структура[правіць | правіць зыходнік]

Арганізацыйна-штатная структура 72-га гвардзейскага аб’яднанага вучэбнага цэнтра падрыхтоўкі прапаршчыкаў і малодшых спецыялістаў складаецца з:

упраўлення;
школы па падрыхтоўцы прапаршчыкаў і спецыялістаў харчовай службы;
пяці школ па падрыхтоўцы спецыялістаў родаў войскаў і спецыяльных войскаў;
цэнтра тэхнічнага забеспячэння;
цэнтра тылавога забеспячэння;
асобнага батальёна аховы і абслугоўвання.

Вучэбны працэс у 72-м гвардзейскім вучэбным цэнтры арганізаваны і праводзіцца на падставе актаў заканадаўства Рэспублікі Беларусь, прававых актаў Міністэрства абароны, праграм падрыхтоўкі спецыялістаў і ўяўляе сабой мэтанакіраваную дзейнасць выкладчыцкага складу і камандзіраў вучэбных падраздзяленняў у якаснай падрыхтоўцы камандзіраў і малодшых спецыялістаў.

У вучэбным цэнтры вызначана строгая паслядоўнасць у арганізацыі вучэбнага працэсу. Падрыхтоўка курсантаў пачынаецца з атрымання імі неабходных тэарэтычных ведаў. Пачатковыя практычныя навыкі набываюцца пры правядзенні тэарэтычных заняткаў, заняткаў у камп’ютарных класах, на трэнажорах, агнявых месцах, пасля чаго курсанты прыступаюць да заняткаў на тэхніцы, дзе замацоўваюць і ўдасканальваюць практычныя навыкі і ўменні.

Асноўным прынцыпам падрыхтоўкі курсантаў з’яўляецца паслядоўнае і паэтапнае навучанне «ад простага да складанага». На першапачатковых этапах навучання даюцца неабходныя тэарэтычныя веды, набываюцца пачатковыя практычныя навыкі на УТ і ТС, якія ў наступным удасканальваюцца на тэхніку вучэбна-баявой групы ў выніку сістэматычнага правядзення заняткаў і трэніровак з выкарыстаннем штатнай баявой тэхнікі і зброі.

Трэніроўкі на трэнажорах максімальна палягчаюць засваенне УВТ ва ўмовах, характэрных для сучаснага бою, шляхам выпрацоўкі ў курсантаў дакладных, каардынаваных практычных навыкаў і ўменняў.

Мэтазгоднасць ужывання трэнажораў абумоўлена:

магчымасцю падзелу складаных элементаў на простыя дзеянні для іх паслядоўнага засваення з паступовым ускладненнем умоў трэніроўкі;
магчымасцю неадкладнай аб’ектыўнай ацэнкі якасці выканання прыёмаў кіравання, фіксацыі дапушчаных памылак, адначасовага паказу правільных дзеянняў і паўтору практыкавання да беспамылковага яго выканання;
больш рацыянальным выкарыстаннем вучэбнага часу за кошт скарачэння пераездаў на вучэбныя аб’екты і адрыву асабовага складу для падрыхтоўкі матэрыяльнай часткі;
поўнай бяспекай навучання, якая дазваляе пашырыць самастойнасць навучэнца ў яго дзеяннях і рашэннях у крытычных і аварыйных сітуацыях, што не дапушчаецца на штатных баявых машынах;
скарачэннем выдатку мотарэсурсаў на адпрацоўку і памяншэннем напружанасці эксплуатацыі баявой тэхнікі, скарачэннем колькасці пашкоджанняў (паломак) і, адпаведна, запатрабавання ў запасных частках, гаручым і змазвальных матэрыялах, зніжэннем загружанасці абслуговых і рамонтных падраздзяленняў.

Для навучання курсантаў у вучэбным цэнтры маецца: палявая, прыказарменная, класная і ротная вучэбна-матэрыяльная база, якая ўключае ў сябе:

пяць тактычных палёў, прызначаных для падрыхтоўкі камандзіраў аддзяленняў (танкаў, БМП) і іншых спецыялістаў, інжынернае поле, хімгарадок;
два танкадромы, танкадром 227-га агульнавайсковага палігона, машынадром, аўтадром прызначаны для навучання механікаў-вадзіцеляў і кіроўцаў колавай і гусенічнай тэхнікі. Заняткі па агнявой падрыхтоўцы праводзяцца на ўчастках танкавай дырэктрысы, артылерыйскай дырэктрысы, і дырэктрыс БМП-2 і БМП-1, двух участках вайсковага стрэльбішча і двух агнявых месцах 227-га палігона.
пяць камп’ютарных класаў з распрацаванымі і ўдасканаленымі навучалымі праграмамі, праграмамі суправаджэння, тэставальнымі праграмамі і створанымі вучэбнымі фільмамі па асноўных прадметах навучання для спецыялістаў мотастралковых, танкавых, артылерыйскіх падраздзяленняў, спецыялістаў войскаў сувязі, РХБ абароны, аўтамабільных і рамонтных спецыяльнасцей. Арганізавана ўзаемадзеянне з установамі адукацыі Рэспублікі Беларусь па распрацоўцы сучасных навучалых праграм (171 праграма) для 72-га гвардзейскага АВЦ ПП і МС.
адзін трэнажорны корпус, у якім усталяваны трэнажоры для падрыхтоўкі камандзіраў, наводчыкаў гармат і механікаў-вадзіцеляў Т-72 (ТКНТ-3 Б, ТОПТ-САЗ, ТТВ-172); механікаў-вадзіцеляў САУ (ТТВ-САУ); камандзіраў, наводчыкаў-аператараў і механікаў-вадзіцеляў БМП-2 (ТБ-675, ТКНО-950, ТНО-7 Э); спецыялістаў мотастралковых падраздзяленняў (СОКАЛ-М1 З, СОКАЛ-М1 П, СОКАЛ-ПТУР), якія дазваляюць на першапачатковым этапе спецыяльнай падрыхтоўкі прышчапляць пачатковыя практычныя навыкі курсантам, а ў далейшым удасканальваць іх без выдатку боепрыпасаў і гаруча-змазвальных матэрыялаў.
аб’екты вучэбна-матэрыяльнай базы па фізічнай падрыхтоўцы і спорту, якія дазваляюць адначасова праводзіць заняткі з паўтары тысяччу курсантамі.

Акрамя таго, у кожным вучэбным падраздзяленні (вучэбная рота, батарэя) маецца пераносная ротная вучэбна-матэрыяльная база, якая дазваляе праводзіць заняткі па ўсіх прадметах баявой падрыхтоўкі.

У мэтах скарачэння часу для перасоўвання да месцаў заняткаў у непасрэднай блізкасці абсталяваны машынадром для падрыхтоўкі механікаў-вадзіцеляў інжынернай тэхнікі і войскаў СПА (абсталяваны камандны пункт і маршрут руху, які забяспечвае выкананне практыкаванняў паводле Курсу кіравання), для правядзення заняткаў па тактыка-спецыяльнай падрыхтоўцы са спецыялістамі сувязі абсталявана вучэбнае тактычнае поле, на тэрыторыі 114-й гвардзейскай школы падрыхтоўкі прапаршчыкаў і спецыялістаў харчовай службы абсталяваны ўчастак тактычнага поля для правядзення заняткаў па тактычнай (тактыка-спецыяльнай) падрыхтоўцы.

Наяўная вучэбна-матэрыяльная база ў поўным аб’ёме забяспечвае якаснае правядзенне заняткаў з курсантамі па ўсіх прадметах навучання.

Воінскія часці 72-га АВЦ ПП і МС[правіць | правіць зыходнік]

114-я школа па падрыхтоўцы прапаршчыкаў і спецыялістаў харчовай службы[правіць | правіць зыходнік]

114-я гвардзейская Чэнстахоўская ордэнаў Кутузава III ступені, Багдана Хмяльніцкага II ступені і Чырвонай Зоркі школа па падрыхтоўцы прапаршчыкаў і спецыялістаў харчовай службы. Начальнік школы — гвардыі падпалкоўнік Баранскі Уладзімір Сяргеевіч. Школа рыхтуе спецыялістаў:

камандзір мотастралковага ўзвода;
начальнік вучэбнага аб’екта;
начальнік трэнажора;
намеснік камандзіра групы спецыяльнага прызначэння;
спецыяліст па рамонце аўтатрактарнай тэхнікі;
спецыяліст па рамонце бранятанкавай тэхнікі;
начальнік склада ракетна-артылерыйскага ўзбраення;
старшына падраздзялення;
начальнік харчовай службы;
начальнік сталовай;
начальнік рэчавай службы;
камандзір узвода матэрыяльнага забеспячэння;
начальнік склада паліўна-змазвальных матэрыялаў (ПЗМ);
спецыяліст радыёсувязі (Р-140);
спецыяліст радыёсувязі (Р-161-А2М);
спецыяліст апаратнай сувязі (П-244 ТМ);
спецыяліст апаратнай сувязі (П-238) ТК;
спецыяліст радыёрэлейнай сувязі і шматканальнай сувязі (Р-414);
спецыяліст шматканальнай сувязі (П-257);
спецыяліст спецыяльнай сувязі;
начальнік сакрэтнага справаводства;
спецыяліст харчовай службы.

3-я гвардзейская школа падрыхтоўкі спецыялістаў танкавых і артылерыйскіх падраздзяленняў[правіць | правіць зыходнік]

3-я гвардзейская Мінска-Гданьская, Вісленская, ордэна Леніна, Чырванасцяжная, ордэнаў Суворава II і III ступені, ордэна Кутузава III ступені школа падрыхтоўкі спецыялістаў танкавых і артылерыйскіх падраздзяленняў. Начальнік школы — гвардыі маёр Вадзім Віталевіч Дыёдзіца.

Школа рыхтуе спецыялістаў:

механік-вадзіцель Т-72;
камандзір танка Т-72;
наводчык танка Т-72;
механік-вадзіцель САУ;
камандзір 2С1;
камандзір 2С3;
камандзір 2С9;
камандзір БМ-21;
камандзір мінамёта 2Б9;
камандзір мінамёта 2Б11;
камандзір аддзялення камандна-штабной машыны старэйшага афіцэра батарэі;
камандзір аддзялення камандна-штабной машыны начальніка штаба;
камандзір аддзялення камандзірскіх машын кіравання камандзіраў дывізіёнаў;
камандзіраў аддзяленняў разведкі рухомых разведвальных пунктаў;
камандзір мінамёта СНАР (выраб 1РЛ232 «Леапард» прызначаны для разведкі, паражэння рухомых наземных (надводных) цэляў і абслугоўвання стральбы артылерыі).

59-я школа падрыхтоўкі спецыялістаў па эксплуатацыі аўтамабільнай тэхнікі і рамонтных падраздзяленняў[правіць | правіць зыходнік]

59-я Жытомірская Чырванасцяжная школа падрыхтоўкі спецыялістаў па эксплуатацыі аўтамабільнай тэхнікі і рамонтных падраздзяленняў. Начальнік 59 школы — падпалкоўнік Андрэй Уладзіміравіч Чухлеб.

Школа рыхтуе спецыялістаў:

механік вадзіцель МАЗ-543;
механік вадзіцель МАЗ-537;
механік вадзіцель БАЗ-5921;
механік вадзіцель БАЗ-5937;
механік вадзіцель ЗІЛ-135ЛМ;
механік вадзіцель МТ-ЛБ (малога транспарцёра лёгкабраніраванага);
механік вадзіцель БТР-60;
механік вадзіцель БТР-80;
механік вадзіцель БРДМ (браніраваная разведвальная дэсантная машына);
спецыяліст па АКБ і ЗП (абслугоўванне акумулятарных батарэй і зарадных прылад);
МПР і Х ЭСО БТТ (майстар па рамонце і захоўванні электрычнага спецыяльнага абсталявання бранятанкавай тэхнікі);
МПР і Х СВ і СББ (майстар па рамонце і захоўванні стралковага ўзбраення і сродкаў блізкага бою);
МПР і Х ТБ і САУ (майстар па рамонце і захоўванні танкавага ўзбраення і самаходных артылерыйскіх усталёвак);
МПР і Х НА і М (майстар па рамонце і захоўванні наземнай, рэактыўнай артылерыі і мінамётаў);
МПР і Х ПТРК (майстар па рамонце і захоўванні процітанкавых ракетных комплексаў);
МПР і Х ОПЭТ (майстроў па рамонце і захоўванні оптыка-электроннай тэхнікі);
МПР і Х гус. БТТ (майстар па рамонце і захоўванні гусенічнай бранятэхнікі);
МПР і Х кол. БТТ (майстар па рамонце і захоўванню колавай бранятэхнікі);
МПР і Х стабілізатараў ЭСА (майстар па рамонце і захоўванні стабілізатараў электрычнага спецыяльнага абсталявання).

12-я школа падрыхтоўкі спецыялістаў падраздзяленняў сувязі[правіць | правіць зыходнік]

Начальнік 12-й школы падрыхтоўкі спецыялістаў — падпалкоўнік Валерый Віктаравіч Раманоўскі. Школа рыхтуе спецыялістаў:

спецыяліст караткахвалевых радыёстанцый малой магутнасці, начальнік радыёстанцыі Р-142, Р-145;
спецыяліст прыёмных радыёпрылад, радыётэлеграфіст Р-155, Р-160;
спецыяліст аднапалосных радыёстанцый сярэдняй і малой магутнасці, радыётэлеграфіст Р-161;
спецыяліст шматканальных радыёрэлейных станцый, механік радыёстанцыі Р-414;
спецыяліст малаканальных радыёрэлейных станцый, механік радыёстанцыі;
спецыяліст ЗАС тэлефоннай (гарантаванай устойлівасці), механік Т-230;
спецыяліст ЗАС тэлеграфнай літарадрукавальнай, механік Т-206;
спецыяліст сувязі ЗАС.

320-я школа падрыхтоўкі спецыялістаў мотастралковых, разведвальных, падраздзяленняў інжынерных войскаў і войскаў радыяцыйнай, хімічнай і біялагічнай абароны[правіць | правіць зыходнік]

Начальнік 320-й школы падрыхтоўкі спецыялістаў падпалкоўнік Алексей Виктаравіч Зікратьев^{[удакладніць]}.

Школа рыхтуе спецыялістаў:

снайпера;
камандзір стралковых аддзяленняў;
разведчык тактычнай разведкі;
механік-вадзіцель машын загароды (гусенічнага міназаграждальніка (ГМЗ);
механік-вадзіцель машын разгароды (усталёўкі размініравання (УР-77);
механік-вадзіцель мотаўкладчыкаў (маставога танкавага ўкладчыка (МТУ);
механік-вадзіцель машын разгароды (інжынернай машыны разгароды (ІМР);
механік-вадзіцель дарожных машын (вялікага артылерыйскага цягача (БАТ);
механік-вадзіцель земляройных машын (машыны для ўрыўкі катлаванаў (МДК);
механік-вадзіцель земляройных машын (хуткай траншэйнай машыны (БТМ);
механік-вадзіцель плывучых транспарцёраў (плывучага транспарцёра сярэдняга класа (ПТС-2);
механік-вадзіцель машын інжынернай разведкі (інжынернай разведвальнай машыны (ІРМ);
камандзір аддзялення радыяцыйнай і хімічнай разведкі дазіметрычнага кантролю;
камандзір аддзялення сродкаў адмысловай адпрацоўкі;
камандзір аддзялення тэрмічных дымавых сродкаў;
начальнік электрастанцый сілавых і асвятляльных агрэгатаў;
кіроўца-кранаўшчык аўтамабільных пнеўмаколавых кранаў;
аператар зенітных ракет блізкага дзеяння (БМ «Страла-10»);
стралок-зенітчык пераносных зенітных ракетных комплексаў (ПЗРК «Ігла»);
аператар пунктаў кіравання (ПУ-12 М);
механік-вадзіцель зенітных самаходных усталёвак (ГМ-579 «МеМ»);
механік-вадзіцель зенітных самаходных ракетна-артылерыйскіх усталёвак (ГМ-352 «Тунгуска»);
кіроўца аўтамабіляў аэрадромнага забеспячэння — аператар паветразаправачнай уніфікаванай кампрэсарнай станцыі (ВЗ УКС);
кіроўца аўтамабіляў аэрадромнага забеспячэння — аператар уніфікаванай газаразраднай станцыі (УГЗС);
вадзіцель аўтамабіляў аэрадромнага забеспячэння — аператар аўтамабільнай кіслародна-зараднай станцыі (АКЗС);
механік-вадзіцель шнекаротарных снегаачышчальнікаў;
механік-вадзіцель цеплавых машын;
кіроўца аўтамабіляў аэрадромнага забеспячэння — электрык аэрадромнага рухомага электроагрегата (АПА).

307-я школа падрыхтоўкі спецыялістаў мотастралковых падраздзяленняў[правіць | правіць зыходнік]

307-я гвардзейская ордэнаў Кутузава III ступені і Багдана Хмяльніцкага II ступені школа падрыхтоўкі спецыялістаў мотастралковых падраздзяленняў. Начальнік школы — падпалкоўнік Аляксей Валер’евіч Малчанаў Школа рыхтуе спецыялістаў:

камандзір БМП-1, БМП-2;
наводчык-аператар БМП-1, БМП-2;
механік-вадзіцель БМП-1, БМП-2;
камандзір БМД;
наводчык-аператар БМД;
механік-вадзіцель БМД;
механік-вадзіцель БТР-Д.

Цэнтр тэхнічнага забеспячэння[правіць | правіць зыходнік]

Начальнік цэнтра — палкоўнік Баранскі Владзімір Сергеевіч^{[удакладніць]}. Падраздзяленні ЦТЭХЗ выконваюць задачы па тэхнічным забеспячэнні ходу навучання курсантаў па спецыяльнасцях у вучэбных вайсковых часцях. У склад ЦТЭХЗ уваходзяць: — рамонтны батальён; — батальён забеспячэння (школ падрыхтоўкі спецыялістаў танкавых і мотастралковых падраздзяленняў); — батальён забеспячэння (школ падрыхтоўкі спецыялістаў родаў войскаў і службаў); — узвода тэхнічнага абслугоўвання.

Цэнтр тылавога забеспячэння[правіць | правіць зыходнік]

Начальнік — палкоўнік Віктар Васільевіч Мультан. Асноўнымі задачамі Цэнтра тылавога забеспячэння з’яўляюцца:

забеспячэнне матэрыяльнымі сродкамі, арганізацыя іх захоўвання і выдаткоўвання;
эксплуатацыя і ўтрыманне казармава-жыллёвага фонду, камунальных збудаванняў і зямельных участкаў, якія выкарыстоўваюцца для патрэб 72-га гв. АВЦ ПП і МС;
назапашванне, утрыманне і своечасовае асвяжэнне запасаў матэрыяльных сродкаў, якія забяспечваюць баявую і мабілізацыйную гатовасць;
забеспячэнне якаснага сілкавання асабовага складу;
медыцынскае забеспячэнне.

197-ы асобны батальён аховы і абслугоўвання[правіць | правіць зыходнік]

Камандзір 197-га АБАА — падпалкоўнік Алексей Iванавіч Пыцель. 197-й АБАА ў наш час уключае:

роту аховы, якая выконвае задачы па ахове і абароне штаба 72 гв. АВЦ ПП і МС, нясенні ўнутранай і вартавой службы;
каменданцкую роту, якая забяспечвае тэхнічнае абслугоўванне, сталую гатовасць і працаздольнасць аўтамабільнай тэхнікі;
роту трэнажораў і абслугоўвання вучэбных аб’ектаў, што забяспечвае навучанне курсантаў вучэбных часцей;
узвод важатых вартавых сабак — праца з вартавымі (вартавымі) і пошукавымі сабакамі;
стацыянарны вузел сувязі, які забяспечвае якасную і бесперабойную тэлефонную і радыётэлефонную сувязь;
узвод сувязі, што забяспечвае працаздольнасць ахоўнай сігналізацыі, забеспячэнне сродкамі радыёсувязі і іх рамонт;
каманду ваенізаванай аховы — падраздзяленне, якое выконвае ў мірны час баявую задачу па ахове і абароне аб’ектаў;
вартаўнічую ахову;
станцыю фельд’егерскай — паштовай сувязі;
аркестр;
клубы^[8].

Здарэнні[правіць | правіць зыходнік]

1 верасня 2013 года ў 2-й вучэбнай танкавай роце 3-й школы 72-га АВЦ памёр ваенны тэрміновай службы радавы Уладзіслаў Ягадкін. Праверка следчай камісіі паказала, што гвалтоўнай смерці не было, прычынай смерці стала вострая каранарная недастатковасць з прычыны ішэмічнай хваробы сэрца. Паводле заключэння ваенна-ўрачэбнай камісіі, Ягадкін быў абмежавана прыдатны да праходжання вайсковай службы, бо меў артэрыяльную гіпертэнзію 1-й ступені^[9].

19 студзеня 2017 года ў вучэбным цэнтры памёр салдат паветрана-дэсантных войскаў. Паводле інфармацыі ад крыніц, хлопцу стала кепска проста на пляцы, выратаваць яго не здолелі. У Міністэрстве абароны факт смерці пацвердзілі, але не каментавалі падрабязнасці здарэння^[10].

3 кастрычніка 2017 года ў падвальным памяшканні на тэрыторыі 3-й школы ў Пячах быў знойдзены труп вайскоўца тэрміновай службы Аляксандра Коржыча. Афіцыйная версія смерці — самагубства. Звесткі пра смерць у Пячах з’явілася ў інтэрнэце напачатку кастрычніка. Інфармацыю пра самагубства салдата ў Барысаўскім раёне афіцыйна пацвердзілі ў Мінабароны, але імя чалавека і дэталі справы апавядаць адмовіліся. Пазней стала вядома, што гаворка ідзе пра 21-гадовага ўраджэнца Пінска Аляксандра Коржыча. Яго прызвалі ў войска вясной 2017 года, хлопец трапіў у вайсковую часць у Пячах. Следчы камітэт праводзіў праверку па факце смерці. «Падчас правядзення агляду месца здарэння прыкметаў крымінальнага характару следствам не знойдзена. Дадзеныя, атрыманыя ў выніку першапачатковых мерапрыемстваў, дазваляюць разглядаць у якасці асноўнай версіі суіцыд», — паведаміла TUT.by прадстаўнік СК Таццяна Беланог^[11].

15 красавіка 2020 г. салдата з печынскага цэнтра накіравалі ў галоўны ваенны клінічны медыцынскі цэнтр у Мінску з пнеўманіяй і на наступны дзень у яго знайшлі SARS-CoV-2. Ён стаў адным з першых беларускіх вайскоўцаў, пацярпелых ад каранавіруснай эпідэміі 2020 года^[12].

Цікавыя факты[правіць | правіць зыходнік]

На выбарах у мясцовыя саветы дэпутатаў 26-га склікання ў красавіку 2010 года адным з кандыдатаў быў начальнік 72-га АВЦ Валерый Уладзіміравіч Гнілазуб^[13], якому супрацьстаяла кандыдатка ад кампаніі «Гавары праўду» Тамара Каважэнка. Цікава, што на закрытых участках у вайсковых часцях 72-га АВЦ Гнілазуб, паводле афіцыйных даных, атрымаў практычна стоадсоткавую перамогу, але на грамадзянскіх участках большасць галасоў была ў кандыдата ад «Гавары праўду». У выніку, перамогу на выбарах атрымаў Валерый Гнілазуб^[14].