Паморская гаворка

Група архангельскіх (паморскіх) гаворак на дыялекталагічнай карце 1914 года^[1]

Паморскія гаворкі — група дыялектаў рускай мовы (паўночна-рускай гаворкі), распаўсюджаныя сярод памораў у былых Архангельскай і паўночных частках Аланецкай і Валагодскай губерняў.^[2]

У паморскай гаворцы адчуваецца моцны ўплыў наўгародскіх гаворак, маецца значная колькасць архаізмаў, запазычанняў з фіна-ўгорскіх і скандынаўскіх моў.

Вывучэнне[правіць | правіць зыходнік]

Вывучэннем паморскай гаворкі займаўся І. С. Меркур’еў (1924—2001), прафесар філалогіі, аўтар шэрагу кніг, у тым ліку «Жывая гаворка кольскіх памораў» (выдадзена ў 1979 г., утрымлівала каля 5000 паморскіх слоў і выразаў).^{[крыніца?]}

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Старажытнанаўгародскі дыялект

Зноскі

↑ Русские. Монография Института этнологии и антропологии (руск.). Архівавана з першакрыніцы 9 сакавіка 2011. Праверана 27 мая 2010.
↑ И.М. Дуров. Словарь поморского языка (руск.). — Карельский научный центр РАН, 2011.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Базавыя правілы паморскай мовы Архівавана 11 мая 2008.

[1] Русские. Монография Института этнологии и антропологии (руск.). Архівавана з першакрыніцы 9 сакавіка 2011. Праверана 27 мая 2010.

[2] И.М. Дуров. Словарь поморского языка (руск.). — Карельский научный центр РАН, 2011.

[1]

[2]