Вадзім Дзмітрыевіч Іпатаў

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вадзім Дзмітрыевіч Іпатаў
Нараджэнне 30 кастрычніка 1964(1964-10-30) (59 гадоў)
Адукацыя
Званне палкоўнік
Узнагароды
медаль «За працоўныя заслугі» Падзяка Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь
Заслужаны юрыст Рэспублікі Беларусь

Вадзім Дзмітрыевіч Іпатаў (нар. 30 кастрычніка 1964, Каламыя, Івана-Франкоўская вобласць) — беларускі юрыст, дэпутат Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь VIII склікання. Заслужаны юрыст Рэспублікі Беларусь. Фігурант санкцыйных спісаў ЕС, ЗША, шэрагу іншых краін.

Біяграфія[правіць | правіць зыходнік]

Нарадзіўся 30 кастрычніка 1964 года ў Каламыі Івана-Франкоўскай вобласці (Украіна)[1].

Скончыў Ленінградскае вышэйшае ваенна-палітычнае вучылішча СПА па спецыяльнасці «Ваенна-палітычная»; Беларускі дзяржаўны ўніверсітэт па спецыяльнасці «Правазнаўства»; прайшоў перападрыхтоўку ў Акадэміі кіравання пры Прэзідэнце Рэспублікі Беларусь па спецыяльнасці «Міжнароднае права»[1].

Праходзіў ваенную службу ва Узброеных Сілах СССР і Рэспублікі Беларусь на розных пасадах[1].

Працаваў саветнікам-кансультантам, галоўным саветнікам, намеснікам і першым намеснікам начальніка галоўнага дзяржаўна-прававога ўпраўлення Адміністрацыі Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь; дырэктарам Нацыянальнага цэнтра заканадаўства і прававых даследаванняў Рэспублікі Беларусь[1].

З’яўляўся намеснікам Старшыні Цэнтральнай выбарчай камісіі Рэспублікі Беларусь[1].

У 2024 годзе выбраны дэпутатам Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь VIII склікання ад Старавіленскай акругі № 105. Намеснік Старшыні Палаты прадстаўнікоў, член Савета Палаты прадстаўнікоў[1].

Міжнародныя санкцыі[правіць | правіць зыходнік]

Іпатаў неаднаразова трапляў пад санкцыі як член беларускага Цэнтрвыбаркаму.

У 2011 годзе ён быў уключаны ў чорны спіс Еўрасаюза па абвінавачванні ў парушэннях на прэзідэнцкіх выбарах 2010 года[2][3]. Санкцыі супраць Іпатава былі працягнутыя з аналагічных прычын пасля парламенцкіх выбараў 2012 года[4], але ў 2016 годзе ЕС зняў абмежаванні з яго і большасці фігурантаў санкцыйнага спісу ў выніку «адлігі» ў еўрапейска-беларускіх адносінах[5].

З-за парушэнняў на прэзідэнцкіх выбарах 2020 года Іпатаў у канцы жніўня 2020 года трапіў пад санкцыі балтыйскіх краін[6], а ў верасні быў другі раз уключаны ў чорны спіс Еўрапейскага саюза[7]; 20 лістапада да адпаведнага пакета санкцый ЕС далучыліся Албанія, Ісландыя, Ліхтэнштэйн, Нарвегія, Паўночная Македонія, Чарнагорыя і Украіна[8]. Па аналагічных прычынах ён трапіў у санкцыйныя спісы Канады[9], Вялікабрытаніі[10], Швейцарыі[11][12], а таксама ў Спіс спецыяльна прызначаных грамадзян і заблакіраваных асоб ЗША[13].

Узнагароды[правіць | правіць зыходнік]

Заслужаны юрыст Рэспублікі Беларусь[1]. Узнагароджаны медалямі «За бездакорную службу» I і II ступені, «За працоўныя заслугі». Мае Падзяку Прэзідэнта Рэспублікі Беларусь[1].

Сям’я[правіць | правіць зыходнік]

Жанаты, мае дзвюх дачок.

Зноскі

  1. ↑ а б в г д е ё ж Біяграфія на сайце Палаты прадстаўнікоў Нацыянальнага сходу Рэспублікі Беларусь
  2. ↑ Поўны спіс 208 беларускіх чыноўнікаў, якім забаронены ўезд у ЕС. Наша Ніва (11 кастрычніка 2011).
  3. ↑ COUNCIL IMPLEMENTING REGULATION (EU) No 84/2011 of 31 January 2011 amending Regulation (EC) No 765/2006 concerning restrictive measures against President Lukashenko and certain officials of Belarus (англ.). EUR-Lex  (англ.) (бел.. Архівавана з першакрыніцы 14 верасня 2020. Праверана 1 верасня 2020.
  4. ↑ COUNCIL DECISION 2012/642/CFSP of 15 October 2012 concerning restrictive measures against Belarus (англ.). EUR-Lex  (англ.) (бел.. Архівавана з першакрыніцы 16 кастрычніка 2021. Праверана 1 верасня 2020.
  5. ↑ Поўны спіс 208 беларускіх чыноўнікаў, якім забаронены ўезд у ЕС. Наша Ніва (25 лютага 2016).
  6. ↑ Лукашенко, ЦИК, силовики. Страны Балтии ввели санкции в отношении белорусских чиновников (руск.)(недаступная спасылка). TUT.BY. Архівавана з першакрыніцы 1 верасня 2020. Праверана 1 верасня 2020.
  7. ↑ Official Journal of the European Union L 319 I/1 (англ.). EUR-Lex  (англ.) (бел.. Архівавана з першакрыніцы 24 снежня 2020. Праверана 25 снежня 2020.
  8. ↑ Declaration by the High Representative on behalf of the EU on the alignment of certain third countries concerning restrictive measures against Belarus (англ.). Савет Еўрапейскага саюза (20 лістапада 2020). Архівавана з першакрыніцы 10 кастрычніка 2021. Праверана 13 верасня 2021.
  9. ↑ Special Economic Measures (Belarus) Regulations: SOR/2020-214 (англ.). Canada Gazette  (англ.) (бел. (14 кастрычніка 2020). Праверана 18 мая 2024.
  10. ↑ CONSOLIDATED LIST OF FINANCIAL SANCTIONS TARGETS IN THE UK (англ.). gov.uk  (англ.) (бел.. Архівавана з першакрыніцы 18 снежня 2020. Праверана 25 снежня 2020.
  11. ↑ Sanctions program: Belarus: Verordnung vom 11. Dezember 2020 über Massnahmen gegenüber Belarus (SR 946.231.116.9), Anhang 1 Origin: EU Sanctions: Art. 2 Abs. 1 (Finanzsanktionen) und Art. 3 Abs. 1 (Ein- und Durchreiseverbot) (англ.). Дзяржаўны сакратарыят па эканамічных пытаннях  (ням.) (бел. (7 ліпеня 2021). Архівавана з першакрыніцы 7 ліпеня 2021. Праверана 10 ліпеня 2021.
  12. ↑ Швейцария присоединилась к европейским санкциям против Беларуси (руск.)(недаступная спасылка). TUT.BY (11 снежня 2020). Архівавана з першакрыніцы 26 снежня 2020. Праверана 25 снежня 2020.
  13. ↑ Treasury Sanctions Belarus Officials for Undermining Democracy (англ.). Міністэрства фінансаў ЗША (2 кастрычніка 2020). Архівавана з першакрыніцы 2 кастрычніка 2020. Праверана 13 верасня 2021.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]

Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Вадзім_Дзмітрыевіч_Іпатаў&oldid=4748020"