Гарадыславычы

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Вёска
Гарадыславычы
укр.: Городиславичі
Герб Сцяг
Герб Сцяг
Краіна
Вобласць
Раён
Абшчына
Каардынаты
Заснаваны
Плошча
  • 2,59 км²
Вышыня цэнтра
247 м
Насельніцтва
438 чалавек
Шчыльнасць
169,11 чал./км²
Часавы пояс
Тэлефонны код
+380 3230
Паштовы індэкс
81152[1]
КААТУУ
4623684403
Гарадыславычы на карце Украіны ±
Гарадыславычы (Украіна)
Гарадыславычы
Гарадыславычы (Львоўская вобласць)
Гарадыславычы

Гарадыславычы[2] (укр.: Городисла́вичі) — вёска ў Пустамыціўскім раёне Львоўскай вобласці Украіны. Заснавана ў 1441 годзе.

Насельніцтва па перапісе 2001 года складала 438 чалавек. Займае плошчу на 2,59 км². Паштовы індэкс — 81152. Тэлефонны код — 3230.

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

Упершыню згадваецца ў старосцкім дакуменце Івана Срэмскага пра продаж Глебам Дзядковічам з Раманіва лесу і раманіўскай дубровы, што цягнецца да вёскі Гарадыславычы, спадару Грыгорыю 23 червеня 1413 года.[3]

У падатковым реэстры 1515 года ў сяле дакументуецца 3 палі (каля 75 гектараў) уробленае зямлі, вёска ва ўладанні Адноўскага[4].

Насельніцтва[правіць | правіць зыходнік]

Насельніцтва па перапісе 2001 года складала 438 чалавек. Моўны склад быў адзначаны наступны:

Мова Жыхары Працэнт
украінская 437 99,77
руская 1 0,23

Царква[правіць | правіць зыходнік]

Царква(недаступная спасылка) Св. Дзмітрыя
  • Храм св. Дзмітрыя Салунскага быў пабудаваны ў 1829 (1827) годзе. Унесены ў реэстр помнікаў дойлідства мясцовага значення з ахоўным нумарам 1941-М. Належыць Пустамыціўскаму дэканату Львоўскай епархіі ПЦУ.

Зноскі

  1. Даведнік паштовых індэксаў Украіны. Львоўская вобласць. Пустамытаўскі раён
  2. Напісанне ў адпаведнасці з ТКП 177-2009 (03150) «Спосабы і правілы перадачы геаграфічных назваў і тэрмінаў Украіны на беларускую мову»
  3. Katalog dokumentów pergaminowych ze zbiorów Tomasza Niewodniczańskiego w Bitburgu/ Oprac. J. Tomaszewicz i M. Zdanek; red. W. Bukowski. Kraków, 2004. Nr 46. S. 21
  4. Zródla dziejowe. Tom XVIII. Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. Cz. I. Ziemie ruskie. Ruś Czerwona. s. 155 – Warszawa: Sklad główny u Gerberta I Wolfa, 1902. - 252 s.

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]