Эдуард Гашынец

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Эдуард Гашынец
Дата нараджэння 29 лістапада 1923(1923-11-29)[1] (100 гадоў)
Месца нараджэння
Грамадзянства
Род дзейнасці беларусазнавец, славіст, педагог
Месца працы
Альма-матар

Э́дуард Га́шынец (славацк.: Eduard Gašinec; 29 лістапада 1923, г. Кісуцке-Нове-Места, Славакія) — славацкі вучоны-славіст і педагог.

Скончыў у 1950 годзе Браціслаўскі ўніверсітэт. З 1974 года прафесар.

Навуковая дзейнасць[правіць | правіць зыходнік]

Вядомы як аўтар шматлікіх прац па методыцы выкладання славацкай мовы ў школах, а таксама шэрагу эксперыментальных школьных падручнікаў і метадычных дапаможнікаў для настаўнікаў.

У 1940-я гг. зацікавіўся духоўнай спадчынай беларусаў, самастойна вывучыў беларускую мову. У 1970-я г. падтрымліваў творчыя сувязі з Ф. Янкоўскім, Я. Брылём, С. Панізнікам, асобныя творы якіх пераклаў на славацкую мову. У аглядных артыкулах, рэцэнзіях Гашынец знаёміць славацкіх чытачоў з беларускай мемуарнай гістарычнай літаратурай, педагагічнымі даследаваннямі; выступае з артыкуламі пра беларускую мову: «Беларуская мова ў „Народнай асвеце“» (19801881), «Беларусы і іншыя славяне» (1991) і інш.

Зноскі

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]