Даўгавечнасць

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Даўгавечнасць — уласцівасць элемента або сістэмы доўгі час захоўваць працаздольнасць да наступу гранічнага стану пры пэўных умовах эксплуатацыі.

Крытэрыі даўгавечнасці[правіць | правіць зыходнік]

Даўгавечнасць вызначаецца двума ўмовамі: фізічным або маральных зносам

  • Фізічны знос наступае ў тым выпадку, калі далейшы рамонт і эксплуатацыя элемента або сістэмы становяцца ўжо нявыгаднымі, так як выдаткі перавышаюць прыбытак у эксплуатацыі;
  • Маральны знос азначае неадпаведнасць параметраў элемента або сістэмы сучасных умоў іх эксплуатацыі;

Паказчыкі даўгавечнасці[правіць | правіць зыходнік]

Да паказчыкаў даўгавечнасці аднесены наступныя паказчыкі надзейнасці:

  • Сярэдні рэсурс — гэта матэматычнае чаканне рэсурсу.
  • Гама-працэнтны рэсурс — гэта напрацоўка, на працягу якога аб'ект не дасягне гранічнага стану з зададзенай верагоднасцю, выяўленай у працэнтах.
  • Прызначаны рэсурс — сумарная напрацоўка, пры дасягненні якой эксплуатацыя аб'екта павінна быць спыненая незалежна ад яго тэхнічнага стану.
  • Сярэдні тэрмін службы — матэматычнае чаканне тэрміну службы.
  • Гама-працэнтны тэрмін службы — каляндарная працягласць ад пачатку эксплуатацыі аб'екта, у працягу якой ён не дасягне гранічнага стану з зададзенай верагоднасцю γ, выяўленай у працэнтах.
  • Прызначаны тэрмін службы — каляндарная працягласць эксплуатацыі аб'екта, пры дасягненні якой прымяненне па прызначэнні павінна быць спынена.