Сонечная печ

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі

Сонечная печ — прылада для выкарыстання сонечнага святла для падрыхтоўкі ежы без выкарыстання паліва або электраэнергіі. Аналагічныя па прынцыпе прылады часам ужываюцца для апраснення непрыдатнай для ўжывання вады ў засушлівых рэгіёнах.

Таксама тэрмін «сонечная печ» ужываецца для абазначэння больш складаных геліяўстановак для плаўкі і тэрмаапрацоўкі матэрыялаў. Такія сонечныя печы адрозніваюцца высокім коштам і прымяняюцца ў выпадках, калі неабходна стварыць асаблівыя («стэрыльныя») умовы плаўлення і тэрмаапрацоўкі, якія выключаюць ўнясенне прымешак у матэрыял, які апрацоўваецца. Найбуйнейшая на 1975 сонечная печ такога тыпу дзейнічала ў Фон-Ромэ-Адэё (Францыя); дыяметр люстэрка яе геліяканцэнтратара 54 м, магутнасць ~ 1 МВт.

Гл. таксама[правіць | правіць зыходнік]

Літаратура[правіць | правіць зыходнік]

  • Беларуская энцыклапедыя: У 18 т. Т.15: Следавікі — Трыо / Рэдкал.: Г. П. Пашкоў і інш. — Мн.: БелЭн, 2002. — Т. 15. — 552 с. — 10 000 экз. — ISBN 985-11-0251-2 (Т. 15).

Спасылкі[правіць | правіць зыходнік]