Таўталагічная рыфма

Таўталагі́чная ры́фма — паўтор у канцы вершаваных радкоў адных і тых жа словаў. Разнавіднасцю таўталагічнай рыфмы ва ўсходняй паэзіі з'яўляецца рэдыф. Сустракаецца таўталагічная рыфма ў вуснай народнай творчасці:

Дзеўка — ад вады,

Хлопец — да вады:

 —Пастой, пастой, дзяўчыначка,

Дай каню вады.

Прыклад з сучаснай паэзіі:

Слепіць вочы ён, снег,

І дарогі разбег.

І ты мружысся: «Снег!..

Што за студзеньскі снег!..»

(А. Лойка «Снег»)

Літаратура

• Рагойша В. П. Паэтычны слоўнік. — 3-е выд., дапрац. і дапоўн.. — Мінск: Беларуская навука, 2004. — 576 с. — 2 000 экз. — ISBN 985-08-0598-6.
• Рагойша В. П. Тэорыя літаратуры ў тэрмінах. — Мінск: Беларуская энцыклапедыя, 2001. — 384 с. — 1 000 экз. — ISBN 985-11-0197-4.