Факультэт гісторыі, паліталогіі і міжнародных адносін ПНУ імя Васіля Стэфаныка

З Вікіпедыі, свабоднай энцыклапедыі
Факультэт гісторыі, паліталогіі і міжнародных адносін ПНУ імя Васіля Стэфаніка
ПНУ імя Васіля Стэфаніка
Ранейшыя назвы Гістарычны факультэт Станіслаўскага педагагічнага інстытута
Заснаваны 1940
Дэкан Прафесар Мікалай Васілевіч Кугуцяк
Месцазнаходжанне
ipmv.pnu.edu.ua

Факультэт гісторыі, паліталогіі і міжнародных адносін ПНУ імя Васіля Стэфаныка (укр.: Факультет історії, політології і міжнародних відносин ПНУ імені Василя Стефаника) — падраздзяленне ўніверсітэта, якое вядзе сваю гісторыю з 1940 года. Станам на 2023 г. другі па велічыні гістарычны факультэт у Галіцыі[1].

Гісторыя[правіць | правіць зыходнік]

1940—1990[правіць | правіць зыходнік]

Першым дэканам лічыцца П. Вялікі, гістарычны факультэт з’яўляецца адным з трох найстарэйшых навучальных падраздзяленняў універсітэта. Ён быў створаны ў наступным годзе пасля анексіі Усходняй Галіцыі Савецкім Саюзам. На першым курсе на факультэце вучылася рэкордная па тых часах колькасць студэнтаў — 300 чалавек. Навучанне вялося па праграме Народнага камісарыята асветы Украінскай ССР[2].

У 1941 годзе, калі пачалася савецка-нямецкая вайна, выкладчыкі і студэнты факультэта пайшлі на фронт. У барацьбе з нямецкім нацызмам загінулі дэкан П. Вялікі, выкладчык І. Папоўскі, студэнты Майданскі, Карауш і інш. 30 жніўня 1944 г. інстытут аднавіў сваю дзейнасць, на гістарычны факультэт было залічана 49 студэнтаў. У 40-я гады ХХ ст. на факультэце працавалі такія вядомыя выкладчыкі гісторыі, як дацэнты Дзянісавец, П. Рушчанка, М. Струмінскі.

11 жніўня 1950 г. загадам Мінвуза СССР ад 24 ліпеня 1950 г. № 1234 Станіслаўскі настаўніцкі інстытут быў перафарміраваны ў Станіслаўскі дзяржаўны педагагічны інстытут[3].

У 1960-я гг. тут працавалі такія вядомыя гісторыкі, як Іван Кірылавіч Васюта, Юхім Ізраілевіч Патлажан.

У 1963 годзе Пятро Фядорчак стаў першым выпускніком факультэта, які абараніў кандыдацкую дысертацыю[4].

У 1969 г. былі створаны дзве новыя кафедры: 1-я гісторыі СССР і УССР, 2-я кафедра ўсеагульнай гісторыі.

У 1972 годзе Іван Кірылавіч Васюта стаў першым выкладчыкам факультэта, які абараніў доктарскую дысертацыю на тэму: «Аграрныя адносіны і рэвалюцыйная барацьба сялянства Заходняй Украіны 1919—1939 гг.». У 1972 годзе была створана новая кафедра факультэта піянерска-камсамольскай работы, якая дзейнічала да канца 80-х гадоў[5].

З Інстытута грамадскіх навук АН УССР (Львоў) на факультэт прыйшлі Уладзімір Васільевіч Грабавецкі і Аляксандр Юхімавіч Карпенка. У 1975 годзе першым прафесарам факультэта стаў І. К. Васюта. У 1977 годзе прафесарам стаў А. Ю. Карпенка, а ў 1978 годзе — П. С. Фядорчак.

1990 — наш час[правіць | правіць зыходнік]

У 1991 годзе дэканам факультэта быў абраны Ігар Дзянісавіч Іванцаў. Намеснікам дэкана (з 1992 па 1999 гг.) стаў дацэнт Аляксандр Уладзіміравіч Марушчанка. У 1993 г. у выніку рэарганізацыі кафедры ўсеагульнай гісторыі была створана кафедра гісторыі старажытнага свету і сярэдніх вякоў, загадчыкам якой стаў прафесар Яраслаў Забароўскі, а таксама кафедра новай і навейшай гісторыі, першым кіраўніком якой быў Мікалай Васілевіч Кугуцяк.

У 1993 г. таксама была заснавана кафедра гісторыі славян, першым загадчыкам якой стаў прафесар П. С. Фядорчак (працаваў да 2006)[4][6].

У 2000 годзе на гістарычным факультэце была адкрыта кафедра паліталогіі. У 2007 годзе на факультэце гісторыі і паліталогіі з’явілася кафедра міжнародных адносін. У 2017 годзе на факультэце была створана кафедра міжнародных эканамічных адносін.

Кафедры факультэта[правіць | правіць зыходнік]

Крыніцы[правіць | правіць зыходнік]