Henicophaps
Petrophassa | |||||||||||||||||||||||||||||||
Henicophaps foersteri | |||||||||||||||||||||||||||||||
Навуковая класіфікацыя | |||||||||||||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
прамежныя рангі
| |||||||||||||||||||||||||||||||
Міжнародная навуковая назва | |||||||||||||||||||||||||||||||
Henicophaps G.R. Gray, 1862 | |||||||||||||||||||||||||||||||
|
Henicophaps — невялікі род з сямейства галубіныя, уключае толькі 2 віды.
Склад роду[правіць | правіць зыходнік]
Распаўсюджванне[правіць | правіць зыходнік]
Распаўсюджаны ў Новай Гвінеі і на бліжэйшых астравах.
Марфалогія[правіць | правіць зыходнік]
Даўжыня цела Henicophaps albifrons ад 37 да 41 сантыметраў. Henicophaps foersteri дасягае даўжыні 38 сантыметраў. Абодва віды маюць белыя меткі на пярэдняй часткі галавы. Дзюбы моцныя. Характэрнай рысай гэтага роду з’яўляюцца бліскучыя зяленыя «люстэркі» ў цэнтры паверхні крылаў.
Паводзіны[правіць | правіць зыходнік]
Кормяцца, у асноўным, на зямлі.
Літаратура[правіць | правіць зыходнік]
- Голас Henicophaps albifrons на сайце xeno-canto.org
- International Union for Conservation Nature of and Natural Resources
- Gerhard Rösler. Die Wildtauben der Erde — Freileben, Haltung und Zucht. Verlag M. & H. Schaper, Alfeld-Hannover 1996
- David Gibbs, Eustace Barnes, John Cox. Pigeons and Doves — A Guide to the Pigeons and Doves of the World. Pica Press, 2001 Sussex